Кајгич, пукнав од досада, пукнав!

Ама знаеш како пукнав? ПАУУУУ. РАТАТА, пуцам у небо. Будала, у себе сам требо.

Е, така пукнав.
Али не е онаа стандардна досада... не е досада кao досада - подосадна е.

Ем ми е досадно, ем ме мрзи. Mрозволен створ. Вакуола, торбичка.

Балон со хелиум.

Книга не чепнав. Еве, моиве и елката ја китат, мене мува не ме лази. Лази, лази буб... муво, донеси ми гости.

А до пред некоја година, се тепав за да китам елка.

Буби го боле меот, за елката.
Иначе пред некое време испоџапосав сè. Jа наговорив сестра ми да исфрлиме пола тракатанци од детска.

Т.е. не ја наговорив, туку живците и' ги откорнав. Инат сум бе, и убаво ми е!

Што ќе ми се толку беспотребни дрндупки? Музеј ли ќе градам?

Што се мене тиче... пола од станов нема да остане. Али... не тиче ме се.

После ќе беше: стан је један она, БАААЦИИИИЛААААА.
Ајјј, чао.
