Драга Кајгана, се што посакувам е начело на слободна диспозиција во љубовта.
-Внимавај додека ми ја стискаш раката да не ми ги повредиш чувствата, те молам!
Релациите во светот преполн со луѓе и навики се комплексни колку и природата што секој од нас ја поседува, истата онаа која што карактеризира и разјадува.Остава зад себе траг на емоција, позитивна или негативна слика на личноста која што била доволно (не)среќна за да биде дел од односот кој што е бил креиран во чест на привлечноста, магнетизмот што ги довел до очај и екстаза, некој посебен вид на екстатичност која што не прави сите среќни, дури и тоа да е на момент.
Односот е билатерален договор.Со две страни, со inter partes дејство, со облигации кои што ја дефинираат улогата на должникот и доверителот, со клаузули за бегство и опции за медијација, арбитража и персонификација.
Желбата за слободата и љубов е секогаш врховна, промената е неминовна, лажното себе убедување не може да заврши со успех.Сите се еднакви во прометот, ако имаш ресурси можеш да учествуваш во размената, ако имаш свест можеш да бираш.Постмодернизмот ни даде опции и ни ја зема дефинираноста.
Кога може правото да дозволува раскинување на пишан договор, кога може брак да биде поништен со спогодба, кога може економскиот тек да се поремети од лошо раководство, кога може Парламент да носи битни закони по итна постапка, кога може судија да прима мито, кога може доктор да прави нелегален абортус, кога може да се дозволи смртна казна, кога може да се воведе прохибиција, кога може да се земе секое право и да си измисли ново, кога може се да се менува и молдира, можам и јас да одлучам да ... сакам и посакувам.
Секогаш, некој се бори за нешто, јас завршив со се тоа, јас само сакам да бидам слободна и заљубена, не барам толку многу ...
Право на слободна диспозиција во животот.
And I like it. Штета што не живеам во зграда, мада мислам дека можи нешто слично да му смислам на домашниве.
