Драга Кајгана
Ваљда одамна не зборел некој за тебе а? Ај да го наполнам малце твоето виртуелно его и да си ги малце "залижам" гумичките под копчињата на тастатурата.
Чуден е народов што се збира кај тебе во последно време. Некоја раја на луѓе кои најчесто изгледа како да го утнала табот па место на првиот таб каде што сјае една плава коцка со бела буква f, стиска на овој таб и си пишува. Да, така е. Постовиве наликуваат на Facebook статуси. И тоа не било какви, туку како статуси на оние луѓе на кои сум им направил потег "This is Spartaaa!!!" и сум ги фрлил у дупката наречена Hide. Поздрав воедно до тие луѓе, има такви и од форумов.
Порано...Ах, ептен звучам како дедо кој проживеал Втора Светска Војна и почнува да раскажува приказни од војната, кои најчесто не може да ги раздели, дали се негови, дали се на неговиот пријател со кој секоја приквечер си игра шах во маалскиот парк или од некој филм кој екслузивно го даваат на Сител по 30 годишна пауза. Ама стварно, порано беше мерак да ги читаш тука постовите. Кога ќе седнеше една ~windy~, да си го опише денот, мислиш стоиш на брегот на Црни Дрим и слушаш поезија. Без никакво фалење е ова, реалност е. Па потоа следуваше голем пост на Shmekerot, кој на доста комичен начин ја искажуваше реалноста во која живее. Порано тука пишуваше и statusQuO, кој иако со кратки постови знаеше да каже повеќе отколку денешните долги постови. ВикторГГ знаеше еднаш месечно да начкраба пост од кој се расипуваше тркалцето на маусот од должината на напишаното али вредеше да се чита. Среќа уште тука пишува GodhateUSall, или како и да се пишува правилно, никогаш не научив. Он знае да пише малце подобар пост и да растури од оваа монотонија. Има уште многу луѓе кои порано пишуваа и сега знаат да испуштат некоја искра на креативност по темава, ама од страв да не испуштам некој, не ги пишувам посебно. А не вредат помалце од гореспоменатите воедно.
Се е убаво кога сакаш да си го опишеш денот. Но ако стварно не ти се случило ништо посебно во тој ден, брате, не пишувај. Еве јас на пример, деновиве не мрднав од дома. Освен по цигари до продавница. Иако по пат накај продавница видов милион работи за кои може да се напише нешто вредно, сепак ги игнорирав. Чекав поголема инспирација. Се надевам дека ќе ми дојде деновиве. Само сакав да те поздравам, ооо ти темо. Се надевам на подобри денови на твоите страни а да не испаднам јас хипстер па ќе споделам мој статус од Facebook.
Симфонија на штурци, залутан автомобил, изгубена душа талка по улиците, улична сијалица што трепка по непознат морзеов код, мирис на свежо искосена трева.
Се е уметност, само треба да ја видиш.
Дури и во 3 саат сабајле...