Драга,
Треба да се ризикува.Ние навистина го сфаќаме чудото на животот дури откако ќе ни се случи нешто неочекувано.Секој ден Господ ни дава со утринското сонце,еден миг во кој е можно да се измени сето она што не прави несреќни. Секој ден ние се преправаме дека не сме свесни оти тој миг постои, се однесуваме како божем верува...ме дека денешниот ден е сличен на вчерашниот и дека ќе бидесличен на утрешниот. Но, човекот кој со внимание го следи денот во што го живее, го открива волшебниот миг. Тој може да биде скриен во минутите, кога наутро го ставаме клучот на клучалката , во миговите на тишината што настапуваат по вечерата, во илјада и едната дребност што ни се чинат наполно исти. Но тој миг постои. Тоа е миг во кој сета моќна ѕвездите минува низ нас и ни овозможува да сториме чуда.Среќата понекогаш е благослов – но најчесто е освојување. Волшебниот миг на денот ни помага да се измениме, не тера да тргнеме во потрага по нашите сништа . ќе страдаме, ќе чекориме по патиштата послани со трње ,ама сето тоа е привремено и не остава траги. А подоцна, со гордост и соверба, ќе можеме да се свртиме и да погледнеме зад себе.Несреќен е оној кој не се осмелил да ризикува. Можеби тој никогаш немада доживее разочарувања, нема да остане без своите илузии, нема дастрада како оние кои пред себе имаат сон што го следат. Но кога ќепогледне зад себе (зошто ќе дојде тоа време кога секој од нас кепогледне зад себе) ќе го слушне своето срце како му вели: “Што ли направи со чудата со кои Господ ги посеа твоите дни? Што стори со дарбите кои Творецот ти ги довери? Ги закопа во длабока дупка, зошто сеплашеше да не ги загубиш. И сега само уште тоати преостанува:сознанието дека залудно си го живеел својот живот.”Тешко на оној што ке ги слушне овие зборови. Дури тогаш ќе поверува вочуда, само што волшебните мигови на животот веќе ќе бидат минато......