Кајгана, некои работи се случуваат без да сака човек. Некои луѓе ти се појавуваат во животот, и едноставно мораш да ги сакаш,без да знаеш зошто. И покрај тоа што се у минус 200.
Си ги сретнал некаде, одамна, на поминување, ти се врежале во глава, си мислел на нив дури и кога не си ги познавал, и наеднаш стануваат дел од животот.
Многу е чуден животот. Дремеш до некој, не можеш да се наситиш од мирисот на кожата, а знаеш дека еден ебен ден тоа ке заврши. Ама не можам да прекинам да се надевам и да се трудам. Уствари, не се трудам, само сум јас. Јас сум таа, баш таму, на тоа место, вистинската. Надвор од тие ролетни, сум друга.
И тој ебен ден, ке си недостигам. А до тогаш има да бидам јас со сета сила, ке уживам и ке се сакам каква сум покрај нив.
И фала му на Бог што ми ја даде шансата да се чувствувам така. Одвај чекам да дојде денот Д кога ке го исклучам телефонот. А тоа не е далеку.