Dear K,
Животот е претерано долг. Деновиве се будам целиот искршен, што не ме болело пред спиење ме боли наутро. Пред два дена малце се опоравив од температура и ме натера ѓаволот да влезам во вежбална. Сила имав за 15 минути вежбање, по што ми се врати и температурата ама сега како бонус ме болат и рацете и грбот. Си викам како не умрев вчера, да не ве замарам денес...
Некои луѓе кога ќе погледнат наназад велат дека животот им се чини како еден миг. Мене ми се чини како цела вечност. Имав и добри времиња и лоши времиња, првите беа пократки ама сакам да се сеќавам на нив, вторите ги оставив во минатото. Но во секој случај, поминав толку многу што некогаш сум уморен што сум жив. Некогаш не можам да се сетам на лицата на пријатели и познаници, или на девојките што сум ги сакал. Животот е ебено долг. Ако имаш среќа.
Да чукнам во дрво, никогаш не ми било подобро од сега. Никогаш не сум бил повеќе исполнет, сакан, среќен. Се надевам дека уште долго ќе ве замарам; сепак, би сакал да верувам дека еднаш ако ме снема од форумов без предходна најава, ќе ве има стотици кои ќе го помислите истото: фала Богу, време беше!