Од секогаш сум се водела по она тркалото се врти и стига денот за наплата на долговите, без разлика дали мои или од другата страна ама не знаев дека ќе се случи во една недела.
Во средно, зборам за изминатата декада, зошто нели немаше тогаш Инстаграм, Фејсбук и не беше модерно женско да спортува, некои професорки од средно ми префрлаа што пливам и што сум сакала да се занимавам со IT во иднина, као не било тоа за женско. Стигам на работа денес, отворам мејл, гледам една професорка ми пишала на службениот да сме се сретнеле, маж и сакал интернет и телефонија од кај нас ама не по тие цени

zz: Зошто фирмава моја е и јас ги правам цените. Налет, не и го кажав тоа, само и пишав ќе се договориме, фино лепо утре ќе ми дојде во офис и ќе и кажам дека преговарање за цени не е за жени

или па ако ми истекне уште нешто до утре.
Втора ситуација, кога завршив прва на Електро, ми требаа финансии поради одредени причини и барав работа паралелно со студиите, испратив CV во една фирма, ми рекоа иако сум се разбирала, сум немала соодветно образова
Ње. Вчера ми се јавуваат, 7 години подоцна, да не сум сакала уште да работам кај нив

zz: Така де, типична македонска фирма од природниве/математички науки, друга фирма нека ти го избруси работникот, ти после пробај готова роба да собереш. Додека не се научиме општо да се водиме по она, фрли зад себе за да најдеш пред себе или вложи во работникот за утредента да добиеш професионалец во било која струка, џабе ќе ни е и имево Македонија златно изгравирано да се гледа од вселената.
Да сумирам, терајте си го замисленото и не дозволувајте никој да ви влијае, побрзо, поспоро, се стига до целта. И да згрешите ќе биде тоа школо за иднина, нема да ве јаде ништо одвнатре.