Немало зборачи на болгарски јазик на балканот веќе 400 години во 13 век,само по некое село или мала заедница изолирана од општеството.Туркското племе болгари е максимум 20 000 на број и е асимилирано во самата држава шо ја создава уште во првите два века.Подоцнежните туркски елементи се кумани и слични.
Во мојот пост сакам да кажам дека,прво татари е скроз погрешен збор,второ дека во Бугарија денес,а камо ли во Македонија,не постои никаков остаток од туркското племе Болгари,камоли христијанизиран или незнам каков.
Единствени болгари во свето денес се тие во Казан,се нарекуват болгарлар зборат туркски јазик и се жолти.
бугарскиот историчар Лазар Петров. декември 1993 година
Колку сме ние Словени!
...Ако си дозволиме Грубо изразување во проценти за словенската компонента во целокупниот психофизички и интелектуален лик на Бугаринот, таа би била околу 10%.
Или едноставно кажано (
за да разберат и децата),
од десетте прсти на рацете, само еден е Словен.
деца разберете
правите Бугари од кои ова денешно Руско маде се нарекува Бугарија се дојдени од Казан, Татарстан
овие сега што се ни сами незнаат што се, но им го користат името на Татарите, зошто го користат има нешто не е за џабе
дека до 9ти век говореле турски постојат докази
дека Бугарија е христијанизирана и за тоа постојат
Малку познатиот прв син на кнезот Борис, Владимир, кој во 888-889 година го заменил татка си на престолот, откако Борис, откако претходно (866 година) поради политички причини, го примил христијанството, заминал во манастир.
Во јавноста е малку познато дека
новиот турко-бугарски цар Владимир (иако имал христијанско име)
не сакал ни да слушне за христијанството!
Поради тоа, истиот тој Владимир, потпирајќи се главно на доминантините етнички Турко-Бугари, веднаш
превзел низа антихристијански мерки, со цел да го истисне христијанството од Бугарија и повторно да ја воведе турко-бугарската прататковска паганска вера!
Симеон, со државен декрет, официјално го вовел „словенскиот“ (македонскиот јазик) јазик како официјален јазик во Бугарија во 893 година, а тоа е речиси цели 30 години по создавањето на првиот словенски книжевен јазик.
Но, и овој декрет бил пречекан со
отпор од страна на вистинските етнички Бугари (Турко-Бугарите), кои не сакале туку-така да се откажат од својот мајчин бугаро-азијатски јазик и да го учат словенскиот, за што сведочи фактот што го дава токму
бугарскиот учен Сефтерски, кој вели дека бугаро-азијатскиот јазик си останал како говорен јазик помеѓу Бугарите дури до 12. век.
