Дали е можно да мразиш некого што воопшто не го познаваш?

[Nancy*]

Не е можно некој да се мрази а да не ја познаваш таа личност. Луѓето многу често ги мешаат поимите омраза и антипатичност. Може да чуствуваме антипатија спрема некоја личност која не ја познаваме, едноставно да не ни се допаѓа, да е одбивна. Но и ова не е прилично точно. Еве јас на пример така без некоја посебна причина сум чуствувала антипатичност спрема некоја личност, сум сметала дека со таа личност никогаш не би имала што да разговарам и слично. Значи тоа не е мразење туку чуствување на антипатичност само. Но се случи со таа личност за која сум имала такво мислење да стапам во контакт и се покажала дека мојата проценка била погрешна. За некој кој доволно не го познаваме не треба да донесуваме предвремени заклучоци. Ние често пати самите сме во заблуда во врска со некои работи, личности..
А мразењето е сосема друга работа. Сметам дека тоа е многу силна емоција и неможе туку така да настапи. За да мраземе некоја личност како прво треба да ја познаваме, да не повредила многу и како резултат на тоа се јавува мразењето. Тоа е желбата за одмазда, желбата да се врати на зададениот удар. Луѓето многу грешат кога во секојдневната комуникација ќе речат ејј таа ама ја мразам, тоа не е мразење тоа е чуство на одбивност, антипатичност.. И сметам дека луѓето кои мразат се полни со негативна енергија и целата таа ја носочуваат кон одредена личност.

 

[burn84]

Да Марија може да се мрази некој што не го познаваш.

Пардон на отвореност ама ќе дадам грозоморен пример за да ти биде уште од старт јасно како...нема љутење ок, но тоа понекогаш е реален живот

Се шеташ низ град со своето синче, убав сончев ден му купуваш нова облека затоа што во четврток во школо има приредба. Целата си среќна и исполнета, имаш убав живот и прекрасно семејство кое те сака и ти исто така, но синчето е посебна категорија. Тој е одкинат од тебе, значи е дел од тебе, за него имаш неограничена неизмерна љубов и подготвена си да одиш до крај на светот за да го заштитиш.

Но...

Во еден момент малецкиот се затрчува накај улицата каде што фрчат автомобили затоа што видел нешто (сите знаеме какви се децата)...опс веќе е на улица наведнат ти викаш да се тргне ама не те слуша. Од горе гледаш три залетани автомобили со оние државни таблички...некој мног важен човек поминува. Они го гледаат детето само не застануваат затоа што тоа е протокол они газат се пред себе затоа што се работи за ВИП особа нели. Ти нема шанса да стигнеш на време да го тргнеш иако трчаш како никогаш до сега, адреналинот пумпа до јаја но сепак...предоцна.

Пред твоите невини очи ја гледаш смрта на твоето дете затоа што некој (министер, председател на собрание или било кој) следат правила.

Кажи ми дали во тој момент нема да го мразиш тој човек од дното на твојата душа и покрај тоа што не го познаваш и најверојатно тој да возел би застанал и воопшто не е негова вината и тој ќе мора исто така да му виси ова над глава до крај на живот. Или пак шоферот..или пак сите курпушачи што биле во таа кола, или пак цела држава или пак сите јебани политичари и проклети адвокати на ѓаволот кој што го земаа едното нешто што го сакаш овеќе од себе?

Да ќе ги мразиш иако не ги познаваш и ќе сакаш одмазда и што не!

Но не знаеш ништо за нив нели?


Муабетов пу пу пу скраја да е, поентава ми беше да не навлагам во десет поста да докажам дека, да можеш да мразиш некого што не го познаваш. Ова не е ексклузивно применето само во екстремни ситуации. Ендоставно тоа е човечка природа и без неа би биле роботи.
Уште еднаш жал ми што морав ваков пример да напишам, не ме сваќај погрешно сепак се знаеме

 

[Mark Renton]

Можно е, се до моментот кога ќе се запознаеш со таа личност и сфатиш дека е сосема различна од тоа што си ја замислувал и поради што си ја мразел.:smir:

 

[Crazy in Love]

Језив пример морам да признаам, ама ти ја сфатив поентата. Но, во тој случај, жената би имала причина. Нејзиното најмило, нештото што и е најбитно на свет и било однесено од неа, нема никогаш да го допре, заради некој друг. И тоа е доволна за во човекот да се развијата негативни чувства. Она можеби не го познава лично, но и го одземал она што и било нејзе свето - нејзиното дете. Таква омраза разбирам, затоа што болката е преголема за да ја претрпи човек, па така се справува така што болката ја пренасочува во гнев и омраза.

Мене муабетот во суштина ми беше во овој контектст:

Како може да мразиш некој а воопшто не го ни познаваш? Како е можно тој човек ти нема ништо згрешено лично, ниту пак повредено,а да кажеш толку јак збор - омраза.
Дали сепак станува збор за некој вид љубомора? Не ми е јасно навистина како може некој да мрази некој друг што воопшто ни лично не го познава, ниту пак таа особа му има лично наштетено.

Значи мене не ми е јасно како може некој со ништо во животот да не му згрешил, не го познава суштински , можеби дури ниту правел муабет со него, а да може да развие такви негативни чувства. Не, стварно не можам да го разберам тој феномен.

Во твојот случај тој непознаник ја повредува директно особата и го “убива“ (на некој начин) детето, а врската меѓу мајка и дете е секогаш најсилно. А што со оние кои викаат го мразам Петко, а Петко не им згрешил, ниту се знае со нив, ниту ги повредил. Тука не ми е јасен тој момент. И мислам дека е невозможно. Може само да не го поднесува, а не и да го мрази.

 

[burn84]

Језив пример морам да признаам, ама ти ја сфатив поентата. Но, во тој случај, жената би имала причина. Нејзиното најмило, нештото што и е најбитно на свет и било однесено од неа, нема никогаш да го допре, заради некој друг. И тоа е доволна за во човекот да се развијата негативни чувства. Она можеби не го познава лично, но и го одземал она што и било нејзе свето - нејзиното дете. Таква омраза разбирам, затоа што болката е преголема за да ја претрпи човек, па така се справува така што болката ја пренасочува во гнев и омраза.

Мене муабетот во суштина ми беше во овој контектст:


Значи мене не ми е јасно како може некој со ништо во животот да не му згрешил, не го познава суштински , можеби дури ниту правел муабет со него, а да може да развие такви негативни чувства. Не, стварно не можам да го разберам тој феномен.

Во твојот случај тој непознаник ја повредува директно особата и го “убива“ (на некој начин) детето, а врската меѓу мајка и дете е секогаш најсилно. А што со оние кои викаат го мразам Петко, а Петко не им згрешил, ниту се знае со нив, ниту ги повредил. Тука не ми е јасен тој момент. И мислам дека е невозможно. Може само да не го поднесува, а не и да го мрази.

Може и за тоа да се наведе ситуација.
Луѓето мразат некој кога им го компромитира или се обидува да смени нивниот систем на верувања и слично.

Нормално дека индиректно ако некој не ми направил ништо мене или пак на нешто што ми е драго или верувм во него тука нема омраза.
Ама знаеш муслиманите и христијаните не се познаваат а пак се мразат затоа што веруваат во различни работи, навијачи на клубови...тоа е сосема нормална емоција.
Одрбанбен механизам на човекот ништо повќе. Да омразата е силна емоција но сепак е емоција и како таква мора да ја земеш во предвид.

Тоа е исто како да прашаш како може да сакаш некого што не го познаваш или буквално ништо не направил за тебе и слично? Сваќаш?
Јас лично верувам дека постоја само две емоции, добри и лоши и им даваме разни имиња како среќа, радост, така, гнев, омраза и слично. На пример тебе ти иде на живци роналдо, еве нема да кажам дека го мразиш но ти иде на живци зашо е курчатор...сепак и гневот е негативна емоција. Тој нема апсолутна никаква врска со тебе, ако не ти се допаѓа не го гледај...ама пак јавно кажа дека те нервира....истото е со омразата.

 

[Crazy in Love]

Може и за тоа да се наведе ситуација.
Луѓето мразат некој кога им го компромитира или се обидува да смени нивниот систем на верувања и слично.

Нормално дека индиректно ако некој не ми направил ништо мене или пак на нешто што ми е драго или верувм во него тука нема омраза.
Ама знаеш муслиманите и христијаните не се познаваат а пак се мразат затоа што веруваат во различни работи, навијачи на клубови...тоа е сосема нормална емоција.
Одрбанбен механизам на човекот ништо повќе. Да омразата е силна емоција но сепак е емоција и како таква мора да ја земеш во предвид.

Хм... не се согласувам. Можеби концептот е точен, ама сметам дека омразата е премногу силно чувство кое буди само контрапродуктивност за општеството и ништо повеќе. За жал, многу сили кои се поголеми од нас, а кои се моќни и да не кажам го држат светот во рака, намерно терале со векови пропаганда за да се мразат христијаните и муслиманите и од тоа се намерно измислени стереотипи и предрасуди кои би ја зголемувале нетрпеливоста и се со цел за полесно да владеат со светот и со своите држави, затоа што поделен народ полесно се владее. Да не навлегувам во политика, Орвел во 1984 има многу добра поента за ова.
Кога јас би се прашувала (а никој не ме прашува, фала Богу) воопшто мислам дека омразата не треба да постои, затоа што секој човек може да се сака ако се вложи малку повеќе труд, но нејсе не е тука тоа муабетот, тоа можеби во розевиот свет на Марија само.

Навивачи на клуб, тие ментално оформуваат систем на омраза, а нема потреба од омраза. Разбирам нетрпеливост и дека не можеш сите да ги сакаш, ок, тоа е нормално, и го прифаќам, ама не можам да прифатам уништување и мразење меѓу себе само затоа што се навива за спротивен клуб. Тие разлики постојат и треба да постојат, ама не треба да бидат основа за никаква омраза, затоа што не е фер. Не е фер да се мрази некој затоа што е од друга раса, вера, навивач на друг клуб.

Пред се и од себични причини не е убаво. Омразата го ослабува духот, колку и да некои мислат дека го зајакнува, таа го ослабува духот и го исцрпува организмот... Јас ја земам предвид секако омразата како емоција колку и да сум идеалист и розово сакам да гледам, сепак нормално ја имам предвид и реалноста каде што и омразата зазима дел. Како што реков, психолошки разбирам некој некому да наштети толку многу за таа особа да развие толку негативни чувства, но не ја гледам силата на омразата да биде посеана некаде каде што нема причина за тоа.

Одбранбениот механизам го имаме сите, нормално и во зависност од луѓето го стегаме или опуштаме, но не знам колку омразата би била ефективен одбранбен механизам кога би истуркала многу луѓе далеку од нас, луѓе кои можеби би ни значеле многу во животот и би придонеле да ни биде животот поубав, а сме ги истуркале заради омраза према нив заснована на предрасуди без воопшто да ги запознаеме. Одбранбен механизам поддржувам, но не обликуван во омраза особено спрема некој што не го знаеме.

Омразата како одбранбен механизам е лошо средство, затоа што на крај ќе се изградат толку цврсти ѕидови што ќе создадат и параноја и човек ќе остане сам и кога ќе сака да ги сруши тие ѕидови нема кој да влезе во неговиот свет затоа што сите ги избркал.

Тоа е исто како да прашаш како може да сакаш некого што не го познаваш или буквално ништо не направил за тебе и слично? Сваќаш?
Јас лично верувам дека постоја само две емоции, добри и лоши и им даваме разни имиња како среќа, радост, така, гнев, омраза и слично. На пример тебе ти иде на живци роналдо, еве нема да кажам дека го мразиш но ти иде на живци зашо е курчатор...сепак и гневот е негативна емоција. Тој нема апсолутна никаква врска со тебе, ако не ти се допаѓа не го гледај...ама пак јавно кажа дека те нервира....истото е со омразата

.

Да, можеби е чудно да сакаш некого што не го познаваш, но не би рекла дека е онаква љубов каква што ја имаш спрема луѓето во твојот живот, туку се работи за едноставна почит. И сосема легитимно е да не почитуваш или да не поднесуваш некој, тоа е сосема нормално, како што реков некогаш одбиваме од себе некои луѓе затоа што не им ги сакаме особините и има нетрпеливост, но никако омраза.

И ете го примерот со Кристијано Роналдо. Не го поднесувам, тоа го кажувам, ама никогаш не би му посакала нешто лошо, не би му посакала да му се уништи животот... И тој е човек со фамилија, човек кој на ваков или онаков начин успеал во животот и нека му е алал. Мојата почит нема да ја има, затоа што едноставно не поднесувам таков профил на луѓе, ама никогаш, никогаш не би рекла дека го мразам или дека му посакувам лошо.

Затоа што кога мразиш некој му посакуваш најлоши работи. А тоа верувам дека никогаш нема да ми се случи, затоа што каков човек и да е, не ми згрешил со ништо и има право да биде среќен исто колку што имам и јас. Никој не е совршен, ако некого не поднесувам, не значи дека сум подобра од него, само различна можеби и зошто тогаш би требало да го мразам и да му посакувам се најлошо?.

 

[Михаел Димитров]

Предварително поднасјам извиненија ако случајно обиждам нјакого с знаците които ште използвам за да участвам в това комуникационно взаимодејствие. Сега по темата - омразата наистина е силно чувство и винаги е била предмет на интерес от човешките обединенија заштото това чувство предопределја начин'т на прис'ствие както на отделнија индивид така и на д'ржавите. Омразите на етническа и религиозна основа не са ли пример за омраза без да познаваш другија? Вс'штност като го опознаеш обикновено тја намалјава но невинаги. В'прос на шанс как'в ште б'де другија участник в комуникацијата. Това е така заштото ние представителите на хомо сапиенс обичаме да генерализираме - германците са работливи, руснаците пијат много, американците са т'пи, британците са надменни, евреите са алчни и така натат'к. Нима нјама м'рзеливи германци или штедри евреи? Обикновено генерализациите са в негативен аспект и тук може като причина да се об'рнем к'м нашата собствена природа. Тук мак'р разгледано на различно от личното равниште јавлението на омраза к'м нјакого/нјакои които не познаваш вс'штност е дотакава степен важно че дори предопределја хода на историјата и е коствало стотици милиони човешки животи само заштото НЕ познаваш другија и НЕ желаеш да го в'зприемеш. А доколкото личното равниште което тук предполагам е по-скоро в полето на интерес мислја че са налице подс'знателни в'зпријатија които ни карат един човек или да ни е симпатичен или антипатичен и в'преки че ни се струва че нјама причина вс'штност има. А и тук е в'зможно пројавјаването на приб'рзани изводи които пак произлизат от етнос религија социален статус и други подобни дори като футболни и музикални пристрастија. Зад'лбоченото изследване на този проблем е от особено значение за да се овладее агресијата и нарастваштите в'трешни напреженија по света. Дано Ви е било интересно прочитането на тези нјаколко изреченија. Пријатна вечер!

 

[Аполон]

Омразата повеќе доаѓа од непознавање отколку од познавање. Тие што добро се познаваат е потешко да се мразат дури и ако постои причина за тоа. Па зошто понекогаш навиваме за негативците во филмовите. Затоа што ги запознаваме и ни се симпатични или имаме оправдување зошто се негативци. Омразата како стереотип доаѓа од непознавањето. Многу Македонци мразат Албанци,особено сега по каменувањата на калето, но никој не ги мрази Адриан Гаџа, Бени Шаќири и Америс Ношиќи.

 

[Факе]

Финале Лига на Шампиони.Играт Арсенал-Интер.Насри дава гол у 119 мнута во продолженијата.И што мислите,што ќе чувствуваат Интерашиве спрема него.Антипатичност?Нее,точниот одговор е омраза,а како што знам сите не се познаваат лично со Насри

 

[..........]

Прочитав неколку постови на темава и не се согласувам со повеќемина, затоа што примерите се однесуваат за веќе спознаени личности, дали е тоа виртуелно на ТВ или на интернет, сепак се работи за карактер или фунција на личноста која е однапред позната, Пр мразите политичар заради неговите постапки, но лично не го познавате го познавате делумно, односно го познавате неговиот карактер како вршител на функцијата, значи не се работи за непозната личност.
Ако икс лик сретнете во моментот а притоа за него немате никакви информации, ниту претходно изградена слика за неговата фунција и дел од карактерот, може да ви е антипатичен или одбивен, симпатичен или интересен но никако неможе да се добие чуство на омраза, затоа што не знаете дали е сериски убиец или хуманитарец кој доброволно работи во црвен крст

 

[burn84]

Хм... не се согласувам. Можеби концептот е точен, ама сметам дека омразата е премногу силно чувство кое буди само контрапродуктивност за општеството и ништо повеќе. За жал, многу сили кои се поголеми од нас, а кои се моќни и да не кажам го држат светот во рака, намерно терале со векови пропаганда за да се мразат христијаните и муслиманите и од тоа се намерно измислени стереотипи и предрасуди кои би ја зголемувале нетрпеливоста и се со цел за полесно да владеат со светот и со своите држави, затоа што поделен народ полесно се владее. Да не навлегувам во политика, Орвел во 1984 има многу добра поента за ова.
Кога јас би се прашувала (а никој не ме прашува, фала Богу) воопшто мислам дека омразата не треба да постои, затоа што секој човек може да се сака ако се вложи малку повеќе труд, но нејсе не е тука тоа муабетот, тоа можеби во розевиот свет на Марија само.

Навивачи на клуб, тие ментално офорумуваат систем на омраза, а нема потреба од омраза. Разбирам нетрпеливост и дека не можеш сите да ги сакаш, ок, тоа е нормално, и го прифаќам, ама не можам да прифатам уништување и мразење меѓу себе само затоа што се навива за спротивен клуб. Тие разлики постојат и треба да постојат, ама не треба да бидат основа за никаква омраза, затоа што не е фер. Не е фер да се мрази некој затоа што е од друга раса, вера, навивач на друг клуб. Пред се и од себични причини не е убаво. Омразата го ослабува духот, колку и да некои мислат дека го зајакнува, таа го ослабува духот и го исцрпува организмот... Јас ја земам во предвид секако омразата како емоција колку и да сум идеалист и розово сакам да гледам, сепак нормално ја имам во предвид и реалноста каде што и омразата зазима дел. Како што реков психолошки разбирам некој некому да му наштети толку многу за да таа особа развие толку негативни чувства, но не ја гледам силата на омразата да биде посеана некаде каде што нема причина за тоа.

Одбранбениот механизам го имаме сите, нормално и во зависност од луѓето го стегаме или опуштаме, но не знам колку омразата би била ефективен одбранбен механизам кога би иструкала многу луѓе далеку од нас, луѓе кои можеби би ни значеле многу во животот и би придонеле да ни биде животот поубав, а сме ги истуркале заради омраза према нив заснована на предрасуди без воопшто да ги запознаеме. Одбранбен механизам поддржувам, но не обликуван во омраза особено спрема некој што не го знаеме. Омразата како одбранбен механизам е лошо средство, затоа што на крај ќе се изградат толку цврсти ѕидови што ќе создадат и параноја и човек ќе остане сам и кога ќе сака да ги сруши тие ѕидови нема кој да влезе во неговиот свет затоа што сите ги избркал.

.

Да, можеби е чудно да сакаш некого што не го познаваш, но не би рекла дека е онаква љубов каква што ја имаш спрема луѓето во твојот живот, туку се работи за едноставна почит. И сосема легитимно е да не почитуваш или да не поднесуваш некој, тоа е сосема нормално, како што реков некогаш одбиваме од себе некои луѓе затоа што не им ги сакаме особините и има нетрпеливост, но никако омраза.

И ете го примерот со Кристијано Роналдо. Не го поднесувам, тоа го кажувам, ама никогаш не би му посакала нешто лошо, не би му посакала да му се уништи животот... И тој е човек со фамилија, човек кој на ваков или онаков начин успеал во животот и нека му е алал. Мојата почит нема да ја има, затоа што едноставно не поднесувам таков профил на луѓе, ама никогаш, никогаш не би рекла дека го мразам или дека му посакувам лошо. Затоа што кога мразиш некој му посакуваш најлоши работи. А тоа верувам дека никогаш нема да ми се случи, затоа што каков човек и да е, не ми згрешил со ништо и има право да биде среќен исто колку што имам и јас. Никој не е совршен, ако некого не поднесувам, не значи дека сум подобра од него, само различна можеби и зошто тогаш би требало да го мразам и да му посакувам се најлошо?.

Исцрпен одговор, но пак не ми даваш добар аргумент кој што е контра мразењето.
Мислам дека единствен начин против тоа е да се стремиме да ја нема, но при тоа да бидеме свесни дека тоа е идеал и би било нереално и нечовечки да е достигне.

p.s: намерно давам краток одговор за да не даваме многу примери и се развлечуваме.

 

[Sagan]

Способни да мразат се само луѓето кои имаат некакво табу.
Објект на омраза се оние кои не потсетуваат на нашето табу.

Табу е силна социјална забрана за размислување или зборување за некоја човекова активност или обичај. Забраната се темели на страв дека забранетото, сепак, е добро и го има како потреба кај секоја единка, но зборувањето или нејзиното практикување ќе го намали угледот кој го имаме во заедницата.

 

[CUCULIGA]

Не е можно да мразиш некој што не го познаваш. Ако немаш предрасуди, табуа и си опен мајндед се трудиш да го упознаеш човека. Не сакам да мразам, напротив сакам да го запознаам тој некој и да дознаам зошто во мене пробудил чувства на антипатија ? Се трудам да ги сфатам неговите размислувања и ставови, и зошто е таков ко што е. Прост пример - Како што сум воспитана со строги религиозни принципи и влијанија од табуа насекаде во социјалното опкружување не поднесував луѓе што се определиле за начин на живот различен од ,,нормалниот,, геј луѓе, транссексуалци, травестити. Почнав да истражувам повеќе на таа тема, да слушам разни исповеди и размислувања од истите и ми се смени концептот (ми требаше време е) . Едноставно сфатив дека не се болни или пу пу заразни, и за нив би било ненормално ако се форсираат да живеат ко што сакаме ние.
Како и да е, да мразиш некој без да го познаваш е многу незрела работа и неспособност(читај не сакаш) да ги сфатиш другите што не се или не размислуваат како тебе. Си мислиш дека си знаеш се, твоето е правилно, а ако те прашаат зошто, врска немаш-зашто така треба да биде.
Ех, Треба прво да се Порасне.

 

[Erich Zann]

Можно е. Пред малку имав мала дебата во која ме убедуваа дека сите рокери се наркомани, сечат вени скокаат и им газат на нерви, т.е ги мразеле.
То прават предрасудите, или носењето заклучок од еден човек, и проширување на истиот околу мнозинството, генерализирање.

 

[Crazy in Love]

Можно е. Пред малку имав мала дебата во која ме убедуваа дека сите рокери се наркомани, сечат вени скокаат и им газат на нерви, т.е ги мразеле.
То прават предрасудите, или носењето заклучок од еден човек, и проширување на истиот околу мнозинството, генерализирање.

Сепак, тоа не е омраза, тие заради своите предрасуди не ја поднесуваат таа одредена група (што е жалосно), но не и ги мразат. Некој да ти гази по нерви и да те нервира не е исто ко да го мразиш. Ако не сакаш да бидеш во нечија близина, не значи дека ја мразиш особата.
Кога мразиш некој му посакуваш се најлошо, а нема логика да посакуваш нешто лошо да му се случи на некој што не го поднесуваш. Целиот концепт на омраза мене како таков ми е нејасен и туѓ, ама тврдам дека не може да мразиш некој што никогаш не си го запознал, може само да те иритира или да не го поднесуваш. Има огромна разлика.