Oh how I wish, how I wish you were here... or that I was there... However, it doesn't matter. I just miss you... Не е повеќе битно. Само знам дека Марфи пак ме зезна. Се жалев, барав некој со кој ќе се осеќам сигурно, убаво, мирно, спокојно, барав некој со кој ќе се осетев дека ме свиѓа и дека сака да биде со мене, заради самата јас. И се жалев дека нема таков човек. И го најдов. И нооормално, како што секогаш бива во моите Бриџит Џонс ситуации, тој човек е на 900 километри од мене и едноставно никогаш нема да бидеме заедно. Само се надевам дека ќе те видам. Макар на 5 минути, само уште еднаш да се изгубам во твојата прегратка. Само што е жалосно што немаме шанса да ја продолжиме нашата приказна, жалосно е што нашата приказна започна и заврши на истото место, со последниот бакнеж за збогум.
.Секогаш сметам дека најубаво е чуството да се покаже преку непсореден контакт а не преку пишување во јавност. Но... мило ми е што оздраве денеска, и што ти е подобро за разлика од предходните 2 дена. Уште помило ми е што вчера бев дел од твоето...лекување и сатисфакција е ако навистина сум допринел во тоа. Најбитно од се...Keep going forward, и заборави на нервозите и напнатостите. Биди девојче какво што навистина си, без правење некои необјасниво чудни и отстрана смешни работи, кои немаат место меѓу нас. А јас сум тука да те поддржам и да се обидам да ти помогнам околу промените.:back:
![SimonA]](/data/avatars/m/34/34413.jpg?1358562973){kind=avatar}
