Премногу работи си кажавме,
премногу работи премолчевме за да некој не остане повреден,
премногу болка и радост истовремено,
пишувам песни без стихови,
плачам без солзи,
се радувам без насмевка
зашто знам дека сонувам, не ми се верува...
Не се бакнавме...
зашто има кој друг да не бакнува,
доволно е што се погледнавме онака како некогаш...
и толку животот продолжуваа каде што застана...:helou: