Не е точно ова. Оди малку гуглај за Пулевски. Или отвори ја, За македонцките работи од 1903 година, последната глава „
Неколку зборои за македонцкиот литературен іазик.“
Па точно тоа е разликата - глупавиот изговор, односно приказни за мали деца, дека јазикот бил кодифициран 1945 г. бидејки тогаш се создала д'ржава, а претходно морало речиси сите преродбеници да пишуват на стандарден б'лгарски јазик или да си го идентификуват својот мајчин јазик / наречие како б'лгарски или дека не можеле да кодифицират стандарден јазик заоснован на диалекти од областта на Македонија, едноставно не држи вода.
За време на Пулевски, Чуповски и Мисирков имало ли самостојна македонска држава? Па немало. Ама тиа пишувале нели за пособен книжевен јазик.
Ама нивните идеи си останале само некакви фринџ теории повлијани или директно испирирани от српската политика и не биле прифаќани и не најделе на поддршка нити од народот, нити сред македонската интелектуална елита за тоа време. Нема "десно", нема "лево" крило на ВМОРО - никој не се залагал за пособен литературен македонски јазик. Нити Крчовски, нито Џинот, нити Шапкарев, нити Жинзифов, нити Миладиновци, никој. Нити Ѓорче, нити Даме, нити Карев, нити Делчев.
Затоа и немало кодификација на посебен книжевен јазик пред 1945 г. - не заради тоа што немало држава, а бидејки едноставно челниците на националното движење во Македонија не гледале потреба од разединуване од б'лгарскиот народ во поглед на националната цркава, училишта и јазикот.
Тоа е вистината, која се премолчува во денешна Република Северна Македонија и тоа е суштината на проблемот.
Имаш неколко индивидуа кои дори во рамки на својот житејски пат ("животен век") немаат конзизстентни ставови по овие прашаньа, пособено Мисирков дури во различни периоди има и речиси потполно спротивоставени позиции. На Мисирков можеш да му ги прочиташ последните колумни пред да умре во Софија почетокот на 1920-те години, да напишеш потоа што кажува овде и какви ставови зазема.
А книгата на Мисирков е публикувана во Софија, ама инаку нели немало како некој да пишува во тоа време на друг јазик освен стандардниот б'лгарски или да се залага за кодификација на пособен литературен јазик заоснован на диалекти од Македонија.. хахах.
Книгата на Мисирков покажува и сведочи за тоа, дека тогаш можело дури во Софија да публикуваш книга со македонистична содржина, каде да има теории за развитие на посебен "македонски" литературен јазик на основа на диалекти от Македонија и т.н.
Ама едноставно тогаш немало многу истомисленици на Мисирков, немало поддржувачи на оваа идеологија. Тоа биле погледи на маргиналци, кои можеш да ги наброиш на прсти на една рака, какошто се вели..
И на крај краева, како може ова да го наметнувате како услов за членство во ЕУ. Зарем не гледате ли какви погнасни дебили од Грците сте.
А ти како можеш да сакаш некој да не ти го негира идентитетот и јазикот, кога поддржуваш државната политика на РСМ на негирање на идентитетот и јазикот на македонските б'лгари?
Види - во одреден период од својот живот Мисирков се залагал за посебен македонски литературен јазик, ама Гоце Делчев никогаш не се залагал! Гоце Делчев не сакал посебен литературен јазик, нити сакал посебна национална црква, нити сакал да нема б'лгарски училишта во Македонија, за сметка на некакви посебни "македонски", нити сакал некој во 2021 г. во РСМ да му го негира б'лгарскиот етнички идентитет.
Значи, ако се повикуваме на правото на самоопределуване, без релативизиране, без повратно толкување, тогаш прилично брзо можат да бидат изнајдени долгорочни и одржливи решенија.