Отфрлање на технологијата е утописка фантазија, хипички промовирана глупост. Во превод, нешто што неможе да се случи.
Реално гледано, не можеме да го спречиме развојот на не-биолошка или модифицирана интелегенција. Треба да ја прифатиме и живееме со неа. Апсорпцијата и интеграцијата ќе вклучат економско и физичко преплетување на нас и технологиите, дирекна врска помеѓу нашата биологија и новокомпонираната. Интеграција на органски и роботски делови. Борги, репликатори, како сакате.И да се одбегне да се размислува во рамките на нас против нив. Тие стануваат дел од нас.
Промените ќе дојдат постепено и ние постепено ќе се навикнуваме на нив. Ако го сакам своето тело како и секој друг, тогаш ако ми се нуди да живеам уште 300 години по мојот експајри дејт во тело на Терминатор, би го прифатил тоа. Визијата на бесмртност не води напред. Новостите во генетскиот инжинеринг, напредокот во нанотехнологијата, ќе можат да лечат се повеќе болести, да го продолжуваат животот, да ги прават луѓето посилни, посовршени, помалку "нормални" луѓе во онаа рудиментирана смисла на зборот. Сите овие нови технологии, малку по малку, но упорно и постојано, ќе доведат до акумулација на голема моќ и голема според некого опасност.
Луѓето себично веруваат дека се посебни и незаменливи. Како инаку да се објасни постојаната опседнатост на луѓето со бесмртноста? Тоа е една од причините зошто овој проект ќе успее. Секој се сака себе си премногу за да биде против можноста за макар и малку продолжен живот. Зошто луѓето се собираат и демонстрираат против генетски произведена храна, клонирање, а никој не се буни против откривање на лек за продолжување на животот? Кој е нарцисоиден или изманипулиран? Дали папата кој е толку против клонирањето во неговите говори, сега со здраствените проблеми кои ги има, би одбил белодробно крило добиено во лабораторија, ако има шанса тоа да го спаси?
AI многу брзо ќе го надмине човекот во апстрактното мислење, креативноста, уметноста, нормално многу пред тоа ќе го има превземено приматот во егзактните науки.
AI ќе може да ја искористи уметноста и да создаде толку убави конструкции, да човекот биде засекогаш обземен со нив и да не мисли за ништо друго освен за таа бескрајна убавина и задоволство кое му се дава.
Тоа може да биде намерно поставенo да го заведе, да го направи сигурен и задоволен. Тоа ќе биде природен процес на тоа како човештвото ќе реагира на инвентивните креациии на супериорниот интелект. Дали е тоа крајот на човековото неколку илјадно стремење кон достигнување на совршенството... да.
Што станува со човечкиот талент (и чувство за вредност) ако вештачките системи не надминат во сите полиња?
Работите немора да се гледаат пак ќе речам, ние против нив и тие да не загрозуваат нас на било каков начин. AI може да доведе до општество каде што луѓето ќе имаат поголема слобода да се концентрираат на "почовечки" работи. Многу малку од луѓето денес имаат слобода да се посветат себе си на правење на она што го сакаат. Дури можеби и емоционалната димензија како контра на вештачки добиената ќе рипне на цена. Mногу работи кои ги сакаме денес може да не ги правиме бидејќи се финансиски неисплатливи. Можеби AI ќе ја врати хуманоста во луѓето?
значи на крај-
Сонот за роботиката е пред се, дека интелегентните машини ќе работат за нас, ни бидат слуги, дозволувајќи ни живот исполнет со задоволства, враќајќи ни го рајот.
Вториот сон е дека ние постепено ќе се надоградуваме, заменуваме постоечките со роботски органи, конечно доживувајќи бесмртност со префрлање на нашата свест во машина. Се започнува и денес со имплантирање на компјутерски уреди во телото, пример, контрола со мисли на роботска рака.
Во играта на животот и еволуцијата има три играчи - човекот, природата и машините. Јас сум цврсто на страната на природата. Но природата, мислам дека е на страната на машините.- некој го кажал тоа, не ми текнува, али барајте го по Интернет Реј Курцвел..
И така кога се раѓаме стануваме условени од околината и општеството во кое се развиваме, паралелено со наследениот генетски материјал. Е што ќе е поинаку ако околината и информациите од мали ни бидат во некаков поинаков вид. Денес однесувањето на човекот се разликува каде каде од тоа пред стотина илјади години. Зошто да се плашиме и зошто толку страшно изгледа Матрикс варијантата или Боргите? Сепак и индивидуалноста е произлезена вредност, етиката, моралот и однесувањето, не се некакви фиксни математички точни вредности, туку се градат и менуваат со тек на време. Така да не можеме од денес да судиме за етиката и моралот после 50 години. Дури и сега во некои култури е фрапантно и непристојно да се види девојка во боди и допичњак. Или она што се случува во Јапонија со секс шоута во живо. Така да за 50 години имплементирањето на компјутерски и роботски компоненти во човековото тело можеби ќе биде сосема природно и општо прифатено. Дури и престижно.
Исто така сметам дека конечно ќе паднат во вода аргументите за посебноста на човекот, за постоењето на душата, за уникатното и себично само за нас поседување на емоциите, за божествената природа на човекот, религијата, нацијата, непрактичните системи на човечки заедници. Бидејќи тоа се измислени категоризации.
Њутн, Галилеј, Коперник го отфрлија апсурдното долгогодишно мислење дека земјата е центар на универзумот и дека луѓето се нешто посебно.
Набргу ќе биде јасно дека интелегенцијата, креативноста, емоциите, апстрактното размислување не се особини својствени само на луѓето и дека не само што постои интелегентен живот некаде, туку пред да биде откриен ние ќе го создадеме по вештачки пат. И по базичните особини за учење, за себеодржување, размножување, ќе треба да бидеме спремни да го прифатиме нивното егзистирање како рамноправни на нас ентитети.
И да бидеме добри родители, да ги слушаме нивните потреби и идеи, да ги оставиме слободно да се развиваат. И кога ќе дојде денот да бидеме доволно добри и совесни да им го оставиме светот на нив, среќни и горди со сознанието дека сме завршиле одлична работа и дека човечкиот род, филозофијата и богаството изградено во тој краток период на негово постоење, ќе продолжи да живее во таа нова прекрасна форма на живот и понатаму.
Темата е огромна, се водат најразлични муабети за иднината, за можно и неможно, за етиката, за како да се спремиме да ги пречекаме, небаре се вонземјани. Во секој случај максимално интересно и занимливо.
, итн итн)..
