- Член од
- 14 ноември 2008
- Мислења
- 3.418
- Поени од реакции
- 856
... само викам , не глуми тешка женска, биди со мене , малце појќе отколку досега, и ќе видиш колку поубо ќе ти биди :wink:
Oblivion
Matt Akisson
- Член од
- 12 септември 2007
- Мислења
- 3.526
- Поени од реакции
- 128
... се смеам, се радувам, плачам, тагувам... Бура од емоции... За се што се случило оваа година, за тоа како ми го промени животот... За тоа што не си овде, за тоа што си толку далеку... За се тоа што се случило од кога сме заедно... За тоа што може да биде во иднина... За секој нареден миг во кој ќе бидеме заедно... За секоја наредна вечер без тебе...
... се смеам, се радувам, плачам, тагувам... За тебе. :back:
... се смеам, се радувам, плачам, тагувам... За тебе. :back:
?
..........
Гостин
Вечерва овде без тебе испушив 100 цигари и да не беше темава немаше да помислам на тебе
CuCeNcE
perfectly imperfect
- Член од
- 19 јуни 2006
- Мислења
- 1.878
- Поени од реакции
- 7
И пак..и пак...и пак...рипит
Небо гледаш ли
Плачеш ли за мене
Небо гледаш ли
Тој (таа) ќе ми ја (го) земе
И сите љубовни херои
паѓаат вечерва
За неа (него) се би дал(а)
но неможам да ја (го) вратам
За кого да се борам
кога таа (тој) не сака
веќе не ме сака знам........
Не е до мене, не е до тебе..
Од прееска неможам да прекинам да ја слушам. Како можеше работите да отидат толку далеку? Зошто мораше се ова да се случи? Вечерва би била толку многу поубава кога би биле заедно......Сега друга е на мое место, друга ја гушкаш и милуваш...а таа помисла боли толку многу. Знам дека никогаш никоја нема да те сака како што те сакав јас, но знам и дека јас никогаш нема да бидам среќна како што бев со тебе. Никој нема да знае да ме изнервира и да ми го расипе денот како што знаеше тоа ти добро да го направиш, а уште помалце нема да знае да направи да се чуствувам најубаво и да ме искачи до небото и ѕвездите.... Се беше толку реално, јас и ти бевме реални...нашата љубов беше реална. Не постоеше крај...се до пред еден месец. Ти текнува дека се договоривме никогаш повеќе да не се караме и раскинуваме, зошто конечно сфативме дека тоа е само губење на време и е сосема бескорисно кога знаеме и двајцата дека се сакаме и дека и така и така ќе се смириме?! Што се случи со тоа? А сега е крај...Дефинитивно крај помеѓу нас. И незнам како е....Пробувам да се свестам и да се убедам дека нема веќе надеж, дека треба да продолжам со животот и да не мислам на тебе. Но незнам како.....Времето поминува, но болката е иста....Ништо не поминува. Чекам стрпливо....Стварно сакам да помине и се ова само да биде дел од моето минато.
Вечерва ти ја посветувам тебе, на нас... и нашето минато. Зошто и после се, никогаш нема да ги заборавам моментите поминати заедно...а и не ни сакам. Те љубам....толку ми е страв да признаам....
Небо гледаш ли
Плачеш ли за мене
Небо гледаш ли
Тој (таа) ќе ми ја (го) земе
И сите љубовни херои
паѓаат вечерва
За неа (него) се би дал(а)
но неможам да ја (го) вратам
За кого да се борам
кога таа (тој) не сака
веќе не ме сака знам........
Не е до мене, не е до тебе..
Од прееска неможам да прекинам да ја слушам. Како можеше работите да отидат толку далеку? Зошто мораше се ова да се случи? Вечерва би била толку многу поубава кога би биле заедно......Сега друга е на мое место, друга ја гушкаш и милуваш...а таа помисла боли толку многу. Знам дека никогаш никоја нема да те сака како што те сакав јас, но знам и дека јас никогаш нема да бидам среќна како што бев со тебе. Никој нема да знае да ме изнервира и да ми го расипе денот како што знаеше тоа ти добро да го направиш, а уште помалце нема да знае да направи да се чуствувам најубаво и да ме искачи до небото и ѕвездите.... Се беше толку реално, јас и ти бевме реални...нашата љубов беше реална. Не постоеше крај...се до пред еден месец. Ти текнува дека се договоривме никогаш повеќе да не се караме и раскинуваме, зошто конечно сфативме дека тоа е само губење на време и е сосема бескорисно кога знаеме и двајцата дека се сакаме и дека и така и така ќе се смириме?! Што се случи со тоа? А сега е крај...Дефинитивно крај помеѓу нас. И незнам како е....Пробувам да се свестам и да се убедам дека нема веќе надеж, дека треба да продолжам со животот и да не мислам на тебе. Но незнам како.....Времето поминува, но болката е иста....Ништо не поминува. Чекам стрпливо....Стварно сакам да помине и се ова само да биде дел од моето минато.
Вечерва ти ја посветувам тебе, на нас... и нашето минато. Зошто и после се, никогаш нема да ги заборавам моментите поминати заедно...а и не ни сакам. Те љубам....толку ми е страв да признаам....
Sussaro
Southern comfort, southern sun
- Член од
- 27 декември 2005
- Мислења
- 6.122
- Поени од реакции
- 25.566
Вечерва овде без тебе.
Ја слушам оваа од Елвир Мекич,
срце ми е скршено, бубрег скинат, црн дроб распарчен. Ах да бевме заедно, светот ќе го освоевме, ќе го финансиравме и сам ММФ, Македонија ќе ја интегиравме во НАТО и ЕУ, ќе бевме весели и насмеани како дедо ми на денот кога стига пензија. Вакви некои глупости ќе пишував ако имав 15 г. или ако хормоните ми го контролираа животот. Наместо тоа си излегов во Хавана се напив две уза и се видов со еден куп луѓе и се орасположив. Така да без тебе ми е како и што ми е без таа пред тебе и таа после итн. Луѓе доаѓаат и си одат, тие што треба да останат ќе останат. А до тогаш, get a life.
Ја слушам оваа од Елвир Мекич,
срце ми е скршено, бубрег скинат, црн дроб распарчен. Ах да бевме заедно, светот ќе го освоевме, ќе го финансиравме и сам ММФ, Македонија ќе ја интегиравме во НАТО и ЕУ, ќе бевме весели и насмеани како дедо ми на денот кога стига пензија. Вакви некои глупости ќе пишував ако имав 15 г. или ако хормоните ми го контролираа животот. Наместо тоа си излегов во Хавана се напив две уза и се видов со еден куп луѓе и се орасположив. Така да без тебе ми е како и што ми е без таа пред тебе и таа после итн. Луѓе доаѓаат и си одат, тие што треба да останат ќе останат. А до тогаш, get a life.
- Член од
- 14 ноември 2008
- Мислења
- 3.418
- Поени од реакции
- 856
хам, се мислам шо да пишам , шо да напишам едно ми е в мисли. Те сакам до мене, за подлого, за да напрам се да ти е поубо, за да ми е мене побуо ...
Срцка си , и претходно а посебно сега, едноствано те посакувам , те обожавам , сакам да си со мене
и сакам да покажиш ти дека сакаш да си со мене , јеби таму предрасуди
:back:
Срцка си , и претходно а посебно сега, едноствано те посакувам , те обожавам , сакам да си со мене
и сакам да покажиш ти дека сакаш да си со мене , јеби таму предрасуди :back:
- Член од
- 13 август 2008
- Мислења
- 1.145
- Поени од реакции
- 893
Вечерва овде, без тебе.....
......Не можам да заспијам.. . Сказалките на ѕидниот часовник одамна се бакнаа за добра ноќ и сега само се разминуваат како да не се познаваат. Со оглед на пеколното темпо на обврски што ме очекуваат, одвај успевам да стигнам да ги спремам испитите. Ноќва на дневен ред е античка философија... еден од моите омилени испити. Ветив дека ќе го спремам темелно, а како и поинаку би можела? Јас – перфекционист до лудило, не би ни можела да фолирам... Но навираат сеќавања....
.....Се сеќавам кога влезе во кола – едвај собрав храброст да те погледнам. Моето молчење те збуни, а ни јас самата не знаев што би можела да ти кажам. Обајцата молчевме... Ама дијалог... Можеби се обидувавме да ги споиме душите во тишината...
Зад привидната пристојност вистината излезе на бис неколкупати во текот на ноќта ...
.....Tекот на моите мисли ја пресече твојата дланка која ми го закопчуваше патентот на дуксерот.... – излитен штос и доволно стар за да не наседнам на него. Се збунив... Се потсетив... Можеби... Не знам...Воздивнав!!!
Да, јас можев да продолжам без при тоа многу да не му обрнувам внимание на твоето либидо кое растеше заедно со моето его... Но, твојата немирна дланка го повтори истиот потег.. Замолчив... Грч во желудникот... Зарем после се што поминав, покрај сите падови умеам повторно да ги почувствувам проклетите пеперутки во утробата?
Со поглед втренчен во твоите очи го гледав одразот на својот лик во нив... Ми извлече насмевка. Немаше враќање... Играта започна!
Се случи бакнеж... И уште еден... Како никогаш досега, бев жедна за непознатото кое како песничките во прво одделение – колку го учев, толку побрзо го заборавав... За миг ништо не постоеше, ништо не дишеше, ништо не се движеше... Но, само за момент... Токму кога стигнавме до врвот, сфативме дека мораме назад... На почетокот, оној одвратен почеток ...Сакавме да разговараме... Не! Зборовите ни го заматуваат текот на мислата и речиси секогаш ни носат неволји.
Овој прост и недоличен свет,од кој успеавме да избегаме сега лелекаше на глас и го бараше нашето внимание. Бевме навидум збунети, иако се беше кристално јасно...Излетавме на улица... Ги наметнавме двете наоблачени лица, оние какви што се во тренд во нашето Скопје – сиви, ладни, практични лица... Тргнавме секој по својот пат...
Таа ноќ заспав среќна, без да анализирам... Што сме НИЕ и дали сме воопшто НИЕ – не ме загрижуваше... Оддеднаш ми стана кристално јасно: “Ние двајцата сме обични луѓе кои поделија еден прекрасен момент!!!”.
......Не можам да заспијам.. . Сказалките на ѕидниот часовник одамна се бакнаа за добра ноќ и сега само се разминуваат како да не се познаваат. Со оглед на пеколното темпо на обврски што ме очекуваат, одвај успевам да стигнам да ги спремам испитите. Ноќва на дневен ред е античка философија... еден од моите омилени испити. Ветив дека ќе го спремам темелно, а како и поинаку би можела? Јас – перфекционист до лудило, не би ни можела да фолирам... Но навираат сеќавања....
.....Се сеќавам кога влезе во кола – едвај собрав храброст да те погледнам. Моето молчење те збуни, а ни јас самата не знаев што би можела да ти кажам. Обајцата молчевме... Ама дијалог... Можеби се обидувавме да ги споиме душите во тишината...
Зад привидната пристојност вистината излезе на бис неколкупати во текот на ноќта ...
.....Tекот на моите мисли ја пресече твојата дланка која ми го закопчуваше патентот на дуксерот.... – излитен штос и доволно стар за да не наседнам на него. Се збунив... Се потсетив... Можеби... Не знам...Воздивнав!!!
Да, јас можев да продолжам без при тоа многу да не му обрнувам внимание на твоето либидо кое растеше заедно со моето его... Но, твојата немирна дланка го повтори истиот потег.. Замолчив... Грч во желудникот... Зарем после се што поминав, покрај сите падови умеам повторно да ги почувствувам проклетите пеперутки во утробата?
Со поглед втренчен во твоите очи го гледав одразот на својот лик во нив... Ми извлече насмевка. Немаше враќање... Играта започна!
Се случи бакнеж... И уште еден... Како никогаш досега, бев жедна за непознатото кое како песничките во прво одделение – колку го учев, толку побрзо го заборавав... За миг ништо не постоеше, ништо не дишеше, ништо не се движеше... Но, само за момент... Токму кога стигнавме до врвот, сфативме дека мораме назад... На почетокот, оној одвратен почеток ...Сакавме да разговараме... Не! Зборовите ни го заматуваат текот на мислата и речиси секогаш ни носат неволји.
Овој прост и недоличен свет,од кој успеавме да избегаме сега лелекаше на глас и го бараше нашето внимание. Бевме навидум збунети, иако се беше кристално јасно...Излетавме на улица... Ги наметнавме двете наоблачени лица, оние какви што се во тренд во нашето Скопје – сиви, ладни, практични лица... Тргнавме секој по својот пат...
Таа ноќ заспав среќна, без да анализирам... Што сме НИЕ и дали сме воопшто НИЕ – не ме загрижуваше... Оддеднаш ми стана кристално јасно: “Ние двајцата сме обични луѓе кои поделија еден прекрасен момент!!!”.
Д
ДаркхарТ
Гостин
Вечерва,овде,без тебе...
се чувствувам како нова личност со нови ставови во животот...
Вечерва овде без тебе сум неизмерно среќна...
Вечерва овде без тебе е многу поубава...
Од вечерва...Сум нова личност со нов живот во кој за тебе нема место...
се чувствувам како нова личност со нови ставови во животот...
Вечерва овде без тебе сум неизмерно среќна...
Вечерва овде без тебе е многу поубава...
Од вечерва...Сум нова личност со нов живот во кој за тебе нема место...
so drugata:baeh:
Д
ДаркхарТ
Гостин
Плачам сега без тебе...Зошто мораше да ми пишеш? Зошто гомце некое? Зошто ми ги разгори сите спомени? Зошто мораше да ме вратиш година дена уназад? Сакам да те мразам еј! и те мразев се додека не ми пиша. А сега...Ми ги врати сите спомени.Ми допре до срцево пак.И нејќам да сонувам пак за тебе нејќам пак да се нервирам.АХ...
Feelings
Nothing more than feelings
Trying to forget my
Feelings of hate
Imagine
Beating on your face
Trying to forget my
Feelings of hate
Feelings
For all my life, I�ll feel it
I wish I�d never met you
You�ll make me sick again
Feelings like I wanna deck you
Feelings like I gotta get you
Out of my life
:angry3::angry3::angry3::angry3::angry3:
Feelings
Nothing more than feelings
Trying to forget my
Feelings of hate
Imagine
Beating on your face
Trying to forget my
Feelings of hate
Feelings
For all my life, I�ll feel it
I wish I�d never met you
You�ll make me sick again
Feelings like I wanna deck you
Feelings like I gotta get you
Out of my life
:angry3::angry3::angry3::angry3::angry3:
wild dolphin
Мал човек а голем ждерач
- Член од
- 12 мај 2009
- Мислења
- 1.702
- Поени од реакции
- 229
вечер овде и без тебе... уживам со полна плуќа!
