- Член од
- 21 ноември 2008
- Мислења
- 1.157
- Поени од реакции
- 18
Vecerva ovde bev tebe se prasuvam zosto se morase da srusis,sto bese gradeno dolgo vreme
- Член од
- 13 август 2008
- Мислења
- 1.145
- Поени од реакции
- 893
Вечерва овде без тебе... седам во својата соба која претставува скривалиште за мојата душа, бегство од суровата реалност.... Тука ги пролевам последните солзи кои одамна веќе ги пресушија моите очи....
Така мечтајќи за таму некаде зад хоризонтот, полека забележувам како утрото ги открива темните делчиња од моето скривалиште, а јас толку панично се плашам од новото утро.....
Така мечтајќи за таму некаде зад хоризонтот, полека забележувам како утрото ги открива темните делчиња од моето скривалиште, а јас толку панично се плашам од новото утро.....
Stre3T Danc@
The definition of #BFABB
- Член од
- 10 април 2009
- Мислења
- 1.690
- Поени од реакции
- 146
Вечерва овде, без тебе.. размислувам за сите шанси кои ти ги пружив. За сите носталгични ноќи поминати во тивок нечуен плач... А за кого..? За едно ѓубре како тебе?
Епа погоди што мил мој.. Таквите денови завршија. Му пристапив на оној придушен зрак светлина кој ти го попречуваше. Нов ден за двајцата. Ти со уште една од твоите, а јас кон нов почеток без тебе. Ги отворив очите и го видов него... Човекот што ми требаше.
Но, тоа не си ти :loser:
Епа погоди што мил мој.. Таквите денови завршија. Му пристапив на оној придушен зрак светлина кој ти го попречуваше. Нов ден за двајцата. Ти со уште една од твоите, а јас кон нов почеток без тебе. Ги отворив очите и го видов него... Човекот што ми требаше.
Но, тоа не си ти :loser:
- Член од
- 14 ноември 2008
- Мислења
- 3.418
- Поени од реакции
- 856
вечерва (или сабајлево) овде без тебе ... ги гледам сликите од тебе и размислувам, шо се требаше да напрам а не напрајв, шо се ќе треба да напрам а знам дека нема да напрам ... не дека нејќам туку од шо сум глуп, fuck it that's me ...
и ако по некоја случајност прочиташ сакам да ги прочиташ наредните стихој, со кој шо најубо можам да се изразам моментално :
"I wanna be just as close as your Holy Ghost is
And lay you down on a bed of roses"
и ако по некоја случајност прочиташ сакам да ги прочиташ наредните стихој, со кој шо најубо можам да се изразам моментално :
"I wanna be just as close as your Holy Ghost is
And lay you down on a bed of roses"
M
miss Lebedica
Гостин
вечерва овде и безе тебе сум, сама и размислувам за љубовта која ја имав во срцево кое ти го опуштоши со твоето лошо и безмилосно однесување кон мене, се ми зема дури да те сакам повторно сила немам,ништо не остави само пуста и крвава рана...
M
MIL
Гостин
Вечерва овде без тебе осуден на пропаст и геневн во душата со огромна тага и болка во себе кажувам дека премногу ми фалиш и дека ќе те паметам цел живот како најслатката кукла која никад не сум ја ни допрел а сум и згрешил премногу ако има бог се надевам дека ќе биде се како што имавме замислено живеам со едно во глава дека Друга девојка како тебе никад нема да имам...Ти си една и единствена за мене посакувам да можев да те мразам но залудно сепак не сакам да ти уништам на тебе нешто зашто заслужуваш се најубаво :smir: Со почит за најубавата девојка
I
InF3cTeD
Гостин
баш оваа вечер тука без тебе,вечерта во која посакував да сме сами ја и ти...ама тебе те нема
- Член од
- 26 јануари 2009
- Мислења
- 1.138
- Поени од реакции
- 163
Vecerva ovde bez tebe mi teknuva na se ona koe ostana nedoreceno, koe trebase da bide kazano a ne se kaza. Odi, odi kaj sakas, ne ti velam da si dojdes za da se vidime, ne ni sakam da se vidime. Sto bese - bese, fala bogu zavrsi se. Kolku sto bev tazna koa se razdelvime sega sum srekna sto veke ne sme zaedno. Konecno ja imam celosnata slika za tebe. Takvo sustestvo kakvo sto si ti, ne mi ni treba. I za kraj samo ke ti ja kazam recenicata na koja ti se smeese: Mogu sama - pa ti si me naucio da klosar i dama ne idu zajedno
Fantom
Chikara
- Член од
- 4 јуни 2006
- Мислења
- 11.453
- Поени од реакции
- 812
Само обична вечер. Иако за разлика од други бессони ноќи, евоциравме спомени, генерално добри. И седам сам во туѓа соба сеќавајќи се на мирисот твој. Не знам зошто, ама се’ на крајот ми се сведува на тебе и нештата што ги доживеав откако влезе во мојот живот. Во вакви ситни саати кога се’ е тивко а јас абер немам од спиење, се прашувам дали подобро ќе беше и сега кога ќе те видам да бидеш само симпатична девојка на која немав храброст да и пријдам, и да чекаме различни луѓе на исто место, само ние двајца, а да молчиме и да си ги одбегнуваме погледите. На триесет и први декември две илјади и седма кажав дека кревам раце од тебе и дека немам сила да ги продолжам сите напори да отвориш очи. Ама секоја следна е само твоја копија. Со насмевка знае да опие, да сјае од среќа, да ме направи радосен со самото нејзино присуство. Ама никоја не е како тебе. И како да ме стига некоја карма, иако сам не знам за што, па кога се откажав ти одлучи дека ме сакаш назад во животот. Еден постар другар мој многу убав совет ми даде: Само полека и опуштено, пишаното секако не можеш да го смениш. И мислам дека да не беше тој ќе полудев што те немам и што ти немам глас чуено со месеци, што те немам погалено по косата, што те нема да те бакнам во образ а ти да поцрвенеш како да сме трето одделение и да се криеме зад школската амбуланта.
После скоро три години, до каде сме? Мило ми е што те имам барем како другарка, што работите се средија иако мислев дека крајот е дојден, и што конечно сфати дека луѓето се суштества со чувства и потреби.
Да бев пушач, ќе фчурев сеа едно цигарче и ќе се потсетев на златниот ноември и декември од две и шеста, ќе се насмевнев и ќе заминев на спиење. А затоа што не сум пушач, а водката од плоската ми ја испија, ќе поуживам во мирисот на бајата Финландија, ќе си ја пуштам Добро јутро од Чорба и ќе заминам да ги дозакопам спомените, барем за годинава.
Вечерва овде, без тебе... не ми е ни тешко ниту па се јадосувам. Само сфаќам дека ни јас ќе куртулам од тебе, ни ти од мене. Барем додека не дојде време да се здружам со Кар. Ти си ми сладок отров со кој свесно се трујам, затоа што антиотровот го примив одамна... Вечерва овде, без тебе, сфаќам дека ми требаш, без некаква очајна потреба од тебе како што порано имав, а јас ти требам доволно за да можеш да ме сметаш за потпора за некои работи во животот. И мило ми е што е така.
Вечерва овде, без тебе... А немам ни водка ни скараџиски колбаси за да си ја наранам душава.
После скоро три години, до каде сме? Мило ми е што те имам барем како другарка, што работите се средија иако мислев дека крајот е дојден, и што конечно сфати дека луѓето се суштества со чувства и потреби.
Да бев пушач, ќе фчурев сеа едно цигарче и ќе се потсетев на златниот ноември и декември од две и шеста, ќе се насмевнев и ќе заминев на спиење. А затоа што не сум пушач, а водката од плоската ми ја испија, ќе поуживам во мирисот на бајата Финландија, ќе си ја пуштам Добро јутро од Чорба и ќе заминам да ги дозакопам спомените, барем за годинава.
Вечерва овде, без тебе... не ми е ни тешко ниту па се јадосувам. Само сфаќам дека ни јас ќе куртулам од тебе, ни ти од мене. Барем додека не дојде време да се здружам со Кар. Ти си ми сладок отров со кој свесно се трујам, затоа што антиотровот го примив одамна... Вечерва овде, без тебе, сфаќам дека ми требаш, без некаква очајна потреба од тебе како што порано имав, а јас ти требам доволно за да можеш да ме сметаш за потпора за некои работи во животот. И мило ми е што е така.
Вечерва овде, без тебе... А немам ни водка ни скараџиски колбаси за да си ја наранам душава.
M
_MACA_
Гостин
Океј ми е ке ми помине,ко ништо да не било.... знам дека можам и без тебе.
- Член од
- 13 август 2008
- Мислења
- 1.145
- Поени од реакции
- 893
Вечерва овде, без тебе.....
....... Не бев свесна од каде доаѓам и каде одам..... Не знаев зошто облакот се движи во тој правец и со таа брзина, но сфатив дека небото ја знае причината за тоа..... И ти ќе ја дознаеш твојата причина ако ѕирнеш зад хоризонтот...
А ти најмил мој
за да имаш среќен и слободен живот треба да ја жртвуваш здодевноста - а тоа е обично најтешката жртва
Никогаш не ми беше дадена желба, без да ми се даде можност да ја остварам.... Но сфатив прво дека морам да го заслужам тоа.
Конечно на крајот разбравме и двајцата дека светот не ни должи ништо - едноставно тој е создаден прв!
....... Не бев свесна од каде доаѓам и каде одам..... Не знаев зошто облакот се движи во тој правец и со таа брзина, но сфатив дека небото ја знае причината за тоа..... И ти ќе ја дознаеш твојата причина ако ѕирнеш зад хоризонтот...
А ти најмил мој
за да имаш среќен и слободен живот треба да ја жртвуваш здодевноста - а тоа е обично најтешката жртва
Никогаш не ми беше дадена желба, без да ми се даде можност да ја остварам.... Но сфатив прво дека морам да го заслужам тоа.
Конечно на крајот разбравме и двајцата дека светот не ни должи ништо - едноставно тој е создаден прв!
***РЕНАТА***
Brave
- Член од
- 15 декември 2007
- Мислења
- 865
- Поени од реакции
- 28
Знам дека ти реков да си поминеш убаво,али се надевам дека ќе ти биде ептен,претерано,невозможно и неописливо глупо и досадно.
Оу,реков глупо и досадно?
Не не не ,уствари мислев неподносливо,ужасно,грдо,бедно и апла неиздржливо!
Оу,реков глупо и досадно?
Не не не ,уствари мислев неподносливо,ужасно,грдо,бедно и апла неиздржливо!
O
Out Boy
Гостин
Возови
Возовите заминуваат и се враќаат. Секогаш било така. Тогаш, на небото, пак ќе има бели лесни облачиња кои ќе си играат со есенското сонце, додека страотната бучна локомотива наближува кон станицата, уморно влечејќи ги вагоните со патници.
И јас пак ќе те чекам таму кај што те допратив. Со истите бистри и искрени очи. Со истото срце кое секогаш бие за тебе. Со истиот копнеж да те гушнам, со истата врелина на усните, кои треперат за да те бакнат...
А вечерва те мислам и само твојот лик ми дава сила да дотрајам до тој ден. Лека ноќ, најмило мое. Утре нашето Сонце ќе грее посилно. А ноќва, ѕвездите нека ти сплетат венче од слатки сништа... Спиј, најмило мое...
Возовите заминуваат... И се враќаат. Секогаш било така.
Возовите заминуваат и се враќаат. Секогаш било така. Тогаш, на небото, пак ќе има бели лесни облачиња кои ќе си играат со есенското сонце, додека страотната бучна локомотива наближува кон станицата, уморно влечејќи ги вагоните со патници.
И јас пак ќе те чекам таму кај што те допратив. Со истите бистри и искрени очи. Со истото срце кое секогаш бие за тебе. Со истиот копнеж да те гушнам, со истата врелина на усните, кои треперат за да те бакнат...
А вечерва те мислам и само твојот лик ми дава сила да дотрајам до тој ден. Лека ноќ, најмило мое. Утре нашето Сонце ќе грее посилно. А ноќва, ѕвездите нека ти сплетат венче од слатки сништа... Спиј, најмило мое...
Возовите заминуваат... И се враќаат. Секогаш било така.