На Gurdjieff веќе му имам посочено дека некои негови ставови, кои ги има напишано на форумов а кои ги имам прочитано, суштински се многу блиски до учењето од православната Црква.
Не сите, велам само некои, кои ги имам забележано.
Не верувам дека Gurdjieff е дел од православната Црква.
--- надополнето: 19 август 2013 во 15:46 ---
Чорбаџија е овосветовен рационалист па не ме чуди тоа што атеистите, кои не можат да ја надраснат својата рационалност, се посклони кон прифаќање протестантско-рационални ставови, исто колку што не се склони за прифаќање на учењето од Црквата, кое е надрационално.
--- надополнето: 19 август 2013 во 15:48 ---
Не е во прашање квалитетот на објаснувањето, туку е во прашање „компатибилноста„ од објаснувањето: дали е чисто рационалистичка и овосветовна, или е продуховена и оносветовна и која од овие две е за Тебе, како гледач „од страна„, поприфатлива...
Хмм.
Колку јас што можев да согледам разликата во пристапов е следна, и не е до рационалноста, овосветовна или неовосветовна.
Гурџи, ако добро го разбрав генерално тврди Бог = Јас, и со тоа се обидува да каже дека патото кон вистината, пронаоѓањето на Бог, почнува и завршува со тебе и во тебе. Значи ти како единка си клуч за трагање по вистината, но мораш сам да го изодиш патот до неа.
Чорбаџија, исто на некој начин ја глорифицира индивидуалноста, и барањето на патот кон вистината самостојно.
Гурџи ти вели имаш многу патишта да ојдеш до вистината, треба да работиш многу на тоа.
Чорбаџија вели дека патот е само низ библијата, ама како индивидуалец.
Ни двајцата не споменуваат додатни човечки ликови кои треба да ти кажат која е вистината. Согласно тоа, свештениците во овој концепт ја губат својата моќ.
Ти велиш спротивно на тоа, патот кон вистината го знаат само свештениците, и се потпираш на туѓи искуства, ане на сопственото.
Ета ако убаво сублимирав, мислам дека е тоа круцијалната разлика, и зашто се нивните концепти поприфатливи за останатите.
