Ваша поезија!
- Креатор на темата Мистичен
- Време на започнување
- Член од
- 3 јуни 2006
- Мислења
- 228
- Поени од реакции
- 0
Za nea
Premnogu ja sakas
Od tolkava ljubov
Sekoj den na pocetok se vrakas
Za nejzinata raka dusata tvoja moli
Samata znaes kolku srceto strada,go boli
I eve den po den se redi
A ti onoj nov pat ne go sledis
Devojko osvesti se vremeto tece
So tvoite solzi otvaras rana koja pece
Pogledni okolu sebe,zavrti se
Ima nekoj sto te saka i ceni
Promeni se i ke vidis
I svetot okolu tebe ke se smeni
Za nea tolku da se pravi ne vredi
Za doti4nata so mn ljubov od ..........
zakon si
Premnogu ja sakas
Od tolkava ljubov
Sekoj den na pocetok se vrakas
Za nejzinata raka dusata tvoja moli
Samata znaes kolku srceto strada,go boli
I eve den po den se redi
A ti onoj nov pat ne go sledis
Devojko osvesti se vremeto tece
So tvoite solzi otvaras rana koja pece
Pogledni okolu sebe,zavrti se
Ima nekoj sto te saka i ceni
Promeni se i ke vidis
I svetot okolu tebe ke se smeni
Za nea tolku da se pravi ne vredi
Za doti4nata so mn ljubov od ..........
zakon si
cyberlady
стара чупа
- Член од
- 2 ноември 2005
- Мислења
- 329
- Поени од реакции
- 11
Foot fetish
Прегратка...сон
на колена пред Твоите нозе
со сите желби исполнети
во само еден прекрасен момент
Јас сум на моето место
вистинско место, вистински човек
и вистинска среќа во душата
на колена пред Мојот Бог
Битола, 1996
Прегратка...сон
на колена пред Твоите нозе
со сите желби исполнети
во само еден прекрасен момент
Јас сум на моето место
вистинско место, вистински човек
и вистинска среќа во душата
на колена пред Мојот Бог
Битола, 1996
- Член од
- 22 јануари 2005
- Мислења
- 980
- Поени од реакции
- 4
За конечното и бесконечното преку воскресот со збор
(скица)
Зборот отсекогаш бил симбол на божествената власт[1]; Светот е создаден од Божјото слово, а тоа е вечно и бесконечно.
Кога луѓето, суштества конечни по тело и понекогаш по мисла, ќе посегнат кон уништување на вечноста (или барем на чувствата кои симболизираат вечност), тогаш е време поетите, но и оние кои се стремат тоа да постанат, да ги воскреснат и да им подарат бесмртност во сопствената создадена вселена преку реч.
Време е да да се роди повтор Љубовта! За Неа, но и на „секоја сотворена нишка на светов беседнички”[2], зашто се` и секој може преку зборот да се здобие со воскрес и вечен живот, па макар и само на хартија. Оти човекот скоро и да ја изгуби смислата во живеењето од секојдневицата бесмислена.
Кучешкиот лаеж вечерва е жалба,
плачат за неа, тажат к`о јас...
Плачат здушно со пискот и врева,
здружни в болка, плаче и секој минат час.
Боже, Создателе!
Со сила создавачка си обдарил секој,
со сила на реч, работ твој свој космос си створи.
Па, моќта маѓесна и сега ја користи некој,
некој кој на жалење не сака да се покори.
Ќе ја створам повтор...
К`о Феникс од пепел ќе ја дигнам пак!
Како Христос ќе воскресне љубовта силна,
Во мојава вселена мала – ќе живее како знак.
Зборот, тој мистичен симбол,
ќе роди и завист, и копнеж, и тага,
ќе уништи и злоба, и подбив, и лага,
ќе створи чувства за вечност спремни,
и зборот... и перото за навек ќе останат неј`ни.
[1] Џек Тресидер, Речник на симболи
[2] Скица на збир од великаните, Б. К.
С
Сатори
Гостин
Oбично не пишувам баш светла поезија, така да...
Тивко стоев под врбата на сомнежите ,
тажна , облиена со љубомора ,
полна со лути прерасуди и очајни воздишки.
Ја држев раката врз срцето ,
ја гризав устата ,
сакав да ја надминам болката во длабочината.
Молчев , молчев , доволно молчев
се ќе ти кажам...
Ти ја дадов душата ,
ти ги подарив моите песни ,
ти ја дадов на чување мојата слобода ,
а за возврат барав само допир.
Сакав , молев и плачев за ...
нешто да се смени ,
темината околу мене ,
ја сакам , но во неа не можам да пишувам ,
ах , каква стапица.
Со рацете го допирам лицето ,
влажно е ,
со секој миг лутината расте ,
и наеднаш бум ,
се губи во далечината ,
само тагата останува.
И се враќам на мојата депресија ,
позната ми е ,
долго време ми беше едниствениот сопатник.
Го добивам одговорот ,
не можам да се мрднам од местото ,
сакам да запрам се , само за момент
и да излетам низ онаа врата.
Се загушувам во зборовите ,
ни да плачам не можам ,
срцето за момент престанува да чука.
Го сеќавам на себе , бисерот ,
што го ставив само за тебе ...
Станува се потежок , лагата тежи ,
не можам да дишам од него ,
дали се ќе престане ,
дали конечно смртта ќе ме земе во своите пазуви ,
и слатка амброзија , мир.
Талкам низ градот ,
низ нашиот град ,
и се што ќе погледнам го има нашиот потпис ,
но полека бледнее ,
останувам само јас ,
сама сред виулицата од чувства ,
тонам , тонам , тонам во моите очи.
Завршено е се ,
нема место за крај ,
и колку и да ме боли ,
бисерот , останува на мене!
Бисер од болка
тажна , облиена со љубомора ,
полна со лути прерасуди и очајни воздишки.
Ја држев раката врз срцето ,
ја гризав устата ,
сакав да ја надминам болката во длабочината.
Молчев , молчев , доволно молчев
се ќе ти кажам...
Ти ја дадов душата ,
ти ги подарив моите песни ,
ти ја дадов на чување мојата слобода ,
а за возврат барав само допир.
Сакав , молев и плачев за ...
нешто да се смени ,
темината околу мене ,
ја сакам , но во неа не можам да пишувам ,
ах , каква стапица.
Со рацете го допирам лицето ,
влажно е ,
со секој миг лутината расте ,
и наеднаш бум ,
се губи во далечината ,
само тагата останува.
И се враќам на мојата депресија ,
позната ми е ,
долго време ми беше едниствениот сопатник.
Го добивам одговорот ,
не можам да се мрднам од местото ,
сакам да запрам се , само за момент
и да излетам низ онаа врата.
Се загушувам во зборовите ,
ни да плачам не можам ,
срцето за момент престанува да чука.
Го сеќавам на себе , бисерот ,
што го ставив само за тебе ...
Станува се потежок , лагата тежи ,
не можам да дишам од него ,
дали се ќе престане ,
дали конечно смртта ќе ме земе во своите пазуви ,
и слатка амброзија , мир.
Талкам низ градот ,
низ нашиот град ,
и се што ќе погледнам го има нашиот потпис ,
но полека бледнее ,
останувам само јас ,
сама сред виулицата од чувства ,
тонам , тонам , тонам во моите очи.
Завршено е се ,
нема место за крај ,
и колку и да ме боли ,
бисерот , останува на мене!
StormAngel
Stormology
- Член од
- 22 јануари 2005
- Мислења
- 5.059
- Поени од реакции
- 244
Јај, е ова е баш интересно да се чита.
Супер Лејди Сатори.
Супер Лејди Сатори.
С
Сатори
Гостин
Еј, па ако сакате вакава поезија, само кажете јас само ќе си ставам, нема проблем и така цело време пишувам.
Инаку фала мн. и баш ми е мило дека ви се допаѓа :icon_redf
Инаку фала мн. и баш ми е мило дека ви се допаѓа :icon_redf
С
Сатори
Гостин
Me boli , dragi moj ,
me boli srceto , naskoro ke se izgubam ,
umorna sum od prasinata , dragi
me zema , me nosi do tebe ,
i stom te dopram ti se gubis ,
me gledas so omraza , dragi.
Vo pravo si , kraj e ,
koja sum jas , kako mozam da stojam pred tebe ,
ne sum dostojna , mrazi me!
Sonuvam , najsrekna sum togas ,
placam , me pece liceto od solzite ,
me bolat i ocite ,
vo niv imase nebo , sega ima samo more.
Ke ja pogrebam dusata ,
ke gi ubijam cuvstvata ,
coveckoto od mene e vo tebe!
Vinovna sum , ni jas ne znam kolku ,
si igrav ljubov moja , te navreduvav ,
ne te pocituvav , prosti mi ,
te prokolnuvam , pogledni me kako porano , barem na moment.
Mrazi me , zasluzuvam ,
svekite se gasat , temnina okolu mene ,
vecen pridruznik na moeto srce ,
i taa e kako tebe , BOLKA!
Ne mozam da ja podnesam muzikata ,
me tera da placam ,
a spomenite samo me paraat , vnatre.
Bez mir i bez spokoj ziveam ,
i tie mi gi zema.
Manstirski odai , me cekaat ,
a , crnata mantija mi prilega ,
se sto sum , se izgubi ,
go gledam krajot , pobedi ,
mi ja zema dusata!
me boli srceto , naskoro ke se izgubam ,
umorna sum od prasinata , dragi
me zema , me nosi do tebe ,
i stom te dopram ti se gubis ,
me gledas so omraza , dragi.
Vo pravo si , kraj e ,
koja sum jas , kako mozam da stojam pred tebe ,
ne sum dostojna , mrazi me!
Sonuvam , najsrekna sum togas ,
placam , me pece liceto od solzite ,
me bolat i ocite ,
vo niv imase nebo , sega ima samo more.
Ke ja pogrebam dusata ,
ke gi ubijam cuvstvata ,
coveckoto od mene e vo tebe!
Vinovna sum , ni jas ne znam kolku ,
si igrav ljubov moja , te navreduvav ,
ne te pocituvav , prosti mi ,
te prokolnuvam , pogledni me kako porano , barem na moment.
Mrazi me , zasluzuvam ,
svekite se gasat , temnina okolu mene ,
vecen pridruznik na moeto srce ,
i taa e kako tebe , BOLKA!
Ne mozam da ja podnesam muzikata ,
me tera da placam ,
a spomenite samo me paraat , vnatre.
Bez mir i bez spokoj ziveam ,
i tie mi gi zema.
Manstirski odai , me cekaat ,
a , crnata mantija mi prilega ,
se sto sum , se izgubi ,
go gledam krajot , pobedi ,
mi ja zema dusata!
burn84
Говорете Македонски
- Член од
- 4 февруари 2006
- Мислења
- 6.579
- Поени од реакции
- 1.500
Нема поезија само кохезија, и римата со омраза си ја сакам назад.те испратив веднаш со солзи од крв, го нема времето со тебе никогаш немам ни сеќавања ниту омраза а камоли љубов само апатија постои на овој пропаднат трон. колку и да сакам уште само кратко знам и се сеќавам на себеси во мрак, а во твојата уста сум само на сон, и таа слика го урива мојот пропаднат трон. Голема како планина но заслепена од нарцисот, парфемот е на мојот врат.Поради ужас не можам да спијам а ти ме сакаш само на сон.(звучи глупо зашто го пичав сега и плус сум малку разочаран ама мене ми е ок)
CRNO
Kolku e tesko da si sam,
sosema sam i beskrajno sam,
i iznemosten i nemocen i sam.
Kolku e tesko da si ostaven,
napusten i zaboraven.
I nevazen.
Kolku e tezok Betoven i okruten i grub i nezen
i beskrupulozen so sebe i so drugite i sam.
(opusok,Betoven,nem telefon,neispolneti zelbi,prazna dusa i simofonija na smrtta.)
Solzi i flejta i zamislena taga po sebe,
samosozaluvanje i beda,
lugje nezainteresirani i nemilosrdni,
lugje bezvredni i po nekoj covek-bezdusen.
Kolku e tesko da si sam,
namerno i svoevolno sam.
I osamen.
Kolku e tesko da si predaden namerno i svesno,
koja izmama i laga i predavstvo!
(crno kafe, cad od cigara, crn naslut od muzika, crnila od dusa)
Taa crnilata na Chashule sto pati barem e pomala
i sto pati barem e posvetla, od crnilava moja teska,
od cemerot bolen i silen sto udira kako tapanot,
Makedonski vecen, dlaboko vo dusata.
Kolku e tesko da si sam,
sosema sam i beskrajno sam,
i iznemosten i nemocen i sam.
Kolku e tesko da si ostaven,
napusten i zaboraven.
I nevazen.
Kolku e tezok Betoven i okruten i grub i nezen
i beskrupulozen so sebe i so drugite i sam.
(opusok,Betoven,nem telefon,neispolneti zelbi,prazna dusa i simofonija na smrtta.)
Solzi i flejta i zamislena taga po sebe,
samosozaluvanje i beda,
lugje nezainteresirani i nemilosrdni,
lugje bezvredni i po nekoj covek-bezdusen.
Kolku e tesko da si sam,
namerno i svoevolno sam.
I osamen.
Kolku e tesko da si predaden namerno i svesno,
koja izmama i laga i predavstvo!
(crno kafe, cad od cigara, crn naslut od muzika, crnila od dusa)
Taa crnilata na Chashule sto pati barem e pomala
i sto pati barem e posvetla, od crnilava moja teska,
od cemerot bolen i silen sto udira kako tapanot,
Makedonski vecen, dlaboko vo dusata.
Divider
Seraphim
- Член од
- 24 февруари 2005
- Мислења
- 27.337
- Поени од реакции
- 3.062
Бибика, црнлилата на Чашулче е депикција на Македонската црнила, чемер и горчила, ако е твојот такуѓере македонски, ондак е ако неговиот.
Се шалам.
Нејсе, убава песна, има чувства.
Јас сепак до тука би ја оставил, другото е вишок:
CRNO
Kolku e tesko da si sam,
sosema sam i beskrajno sam,
i iznemosten i nemocen i sam.
Kolku e tesko da si ostaven,
napusten i zaboraven.
I nevazen.
Kolku e tezok Betoven i okruten i grub i nezen
i beskrupulozen so sebe i so drugite i sam.
(opusok,Betoven,nem telefon,neispolneti zelbi,prazna dusa i simofonija na smrtta.)
Solzi i flejta i zamislena taga po sebe,
samosozaluvanje i beda,
lugje nezainteresirani i nemilosrdni,
lugje bezvredni i po nekoj covek-bezdusen.
Kolku e tesko da si sam,
namerno i svoevolno sam.
I osamen.
Kolku e tesko da si predaden namerno i svesno,
koja izmama i laga i predavstvo!
Се шалам.
Нејсе, убава песна, има чувства.
Јас сепак до тука би ја оставил, другото е вишок:
CRNO
Kolku e tesko da si sam,
sosema sam i beskrajno sam,
i iznemosten i nemocen i sam.
Kolku e tesko da si ostaven,
napusten i zaboraven.
I nevazen.
Kolku e tezok Betoven i okruten i grub i nezen
i beskrupulozen so sebe i so drugite i sam.
(opusok,Betoven,nem telefon,neispolneti zelbi,prazna dusa i simofonija na smrtta.)
Solzi i flejta i zamislena taga po sebe,
samosozaluvanje i beda,
lugje nezainteresirani i nemilosrdni,
lugje bezvredni i po nekoj covek-bezdusen.
Kolku e tesko da si sam,
namerno i svoevolno sam.
I osamen.
Kolku e tesko da si predaden namerno i svesno,
koja izmama i laga i predavstvo!
Divider
Seraphim
- Член од
- 24 февруари 2005
- Мислења
- 27.337
- Поени од реакции
- 3.062
Нема зошто да се заблагодаруваш. Убава и интересна песна, но чинам поезијата треба да каже, затскриено, таинствено, не толку дескриптивно, за да чувтствата кај поетот останат негови, а самото слово кај секој читател да предизвикува слични, но сепак, интиомни, за секого различни и свои.
Него, сеа набргу се враќам, со комплет нова книга, кога ќе прајме кафе??
П.С. Ај, попосле ќе ти пратам една нова песница, онака, од досада ја напишав.
Него, сеа набргу се враќам, со комплет нова книга, кога ќе прајме кафе??
П.С. Ај, попосле ќе ти пратам една нова песница, онака, од досада ја напишав.