Ваша поезија!

[malecokbev]

Кајгана ти е друже една цела нација
Од 7 до 77 можеш да најдеш член од секоја генерација

На чело е Acid мудар и лош
Биди фраер спротистави му се и одма идеш во ќош(читај добиваш бан)
Креативниот дел секако е една подобра страна
На Garfild, Windy, Viktorgg иди па најди им мана
Љубовта била со нас секогаш
Знам да прочитам текст од нашата Новинарка понекогаш
Let3 ти си брат достоен да те слават
Не заслужуваш за тоа што ги зезаш да те гњават
Smart ass оправдано ти е брат , сигурно не си бил на тој час
Ако нема кој да го научи да пишува, еве ќе се сожалам ќе го направам тоа јас
Bacillus Gagous ако не те сака брат си наебал
ако мислиш дека ќе го натераш да го смени своето мислење си се заебал
Џену Грл девојката од наша раса
се надевам еден ден ќе биде ватерполистка од светска класа
Ада е еден од најпаметните меѓу нас
За разлика од Smart ass веројатно присуствувала на секој час
Dark Knight пак си има своја мака
да дознае која е Снежана тој сака
Ова се само дел од личностите на форумов главни
Како и да е овие личности заслужуваат да бидат славни!!!

 

[Сатори]

Железни парички​

Бурни ноќи на крвави револуции,
мамат момчиња кои одвај наполниле четиринаесет години
им сликаат црно-бели фотографии,
ги праќаат во затвор за високи кауции,
млади момчиња, понесени од ветровите,
растат со идеалот на Петрарковата Лаура,
купуваат тули со своите железни парички
за да ја иградат куќата од соништата.

Секоја вечер лутаат низ градините полни забрането овошје,
си играат кржи-мижи со младоста
за своите идеали си ја ценкаат радоста,
сеуште слатки и невини,
сеуште од вино неотруени,
деца кои што во Наполеон гледаат претенциозен генерал,
За Хитлер имаат само лоши зборови, лош, лош, канцелар.

Нацистичката чизма не им виси на ѕидот,
не одат да бараат утеха кај куртизаните што живеат некаде
зад ридот,
невини деца среќни во својата игнорантност,
со рачиња полни бонбони и чоколада,
нивните наивни очиња сеуште не виделе иронична шарада,
декаденцијата не им го грицка носенцето,
колку е само прекрасно детенцето.

Млади момчиња веруваат во светот и историјата,
ја осудуваат од петни жили злобата и трагедијата,
четиринаесет годишници си играат по полињата и на Версај гледаат оддалеку,
полни со живот и со благословена радост,
собираат железни парички,
сироти,
сеуште не знаат за гадост.

 

[Mrs. Vedder]

Реинкарнација на Пандора


Сладокусец ниеден,
со прсти што ползат,
невоздржливо, ете така,
без треперење,
веднаш кон целта!
Кон амазонка со цицки,
кон сочни плодови,
слика со силна гротеска,
божествен витраж,
декодирање на сефови,
камиказа на метар од тебе.

Ти велеа оние што ги голтна,
заедно со својата среќа,
дека кататонијата не е толку пријатна.
Но ти го избра клучот на непознатото,
ја фрли паричката во фонтаната,
како дома да те чекаат останатите
во најтоплото и слепо ќоше.

Клучот преврте двапати,
ти се виеше од стомачни болки,
гримасите зборуваа за лабилноста твоја.
Неочекуваното е сега очекувано,
злото повикано,
здивот потрошен,
хистеријата непотребна,
последното копче од кошулата-откопчено.

Тепалка за досадни и напорни муви,
синтеза на својата душа,
индиго за умножување на твојата глупавост,
ќе ти помогне ли?
Зошто не слушаш?
Pandora’s story again?!?

 

[ZigZag]

[FONT=&quot]Свиоци од бои и звук[/FONT]
[FONT=&quot]Свиоци од мирис и допир[/FONT]
[FONT=&quot]Осет на црно, визија на атоналност[/FONT]
[FONT=&quot]Допирам во празен простор
Раката ми пропаѓа како во море без дно[/FONT]
[FONT=&quot]Со мене падна и последната капка од чадорот [/FONT]
[FONT=&quot] Тонејќи во празнина, надежта се губи[/FONT]
[FONT=&quot]Како [/FONT][FONT=&quot]само лесно се губиш, кога и самиот си изгубен[/FONT]
[FONT=&quot]Гниеш, се распаѓаш, свесен за подсвеста која те владее[/FONT]
[FONT=&quot]Те владее и те труи, од надвод до внатре, отровна е[/FONT]
[FONT=&quot]Како дервиш се вртам, додека не ме снема[/FONT]
[FONT=&quot]И потоа ништо, зошто веќе ме нема[/FONT]

 

[burn84]

Замор до последен здив
Како тивко цунами од громови
Но веќе сиот град во мене е претворен во пепел
Во него останавме само ние...

Ја чекам магијата да дејствува
Го гледам возот како изминува
Ги бакнувам клучевите од сопственото срце
Го сонувам затворот што ме прогонува...

Сите стихови и акорди веќе немаат душа
Нашите духови низ магли со грчеви не чекаат...
А ние како ангели без компас лебдиме низ туѓите срца и вени
Со надеж дека ќе заборавиме и одново ќе се најдеме...

 

[Marionka_z]

Те именувам

Ти ги чувствувам прстите
врз мојата врела кожа.
Нежни се, прават фигури
на мојот стомак.
Те посакувам.
Ти го мирисам здивот
што ми го оставаш на усните.
Мириса на топло, пријатно.
Те бакнувам.
Ти ги чувствувам забите
на моето рамо.
Оставаат лузни, бледо црвени.
Те оттурнувам.
Ти го барам погледот
што ми ја топи душата.
Длабок е и продорен.
Те погледнувам.
Ти ги барам деловите од телото
во постелата, за да те доближам,
да се претопам во тебе.
Те прегрнувам.
Ти го впивам ликот
додека спиеш.
Се губам во него.
Те набљудувам.
Ти го барам присуството
додека спијам.
Се појавуваш како магла.
Те сонувам.
Ти го бакнувам секој
милиметар од телото.
Се тресеш, се губиш.
Те возбудувам.
Ти ги барам допирите,
бакнежите и кога си
далеку, и кога те нема.
Те преколнувам.
Ти се предавам целосно
телесно, духовно, безрезервно.
И се себеобележувам
твоја...само твоја.
Те земам со себе,
те водам, те соѕидувам
длабоко во мене.
И те именувам
мој...засекогаш мој.

 

[ZigZag]

[FONT=&quot]Звук на судар[/FONT]
[FONT=&quot]Хоризонтала[/FONT]
[FONT=&quot]Вертикала[/FONT]
[FONT=&quot]Од различни гледни точки[/FONT]
[FONT=&quot]Различно гледано[/FONT]
[FONT=&quot]Од две невидливи возила само тресок се слушна[/FONT]
[FONT=&quot]Слика нема[/FONT]
[FONT=&quot]Сирената сигнализира[/FONT]
[FONT=&quot]Од нејзиниот пат се’ се поместува[/FONT]
[FONT=&quot]Еден звук на друг звук му помага[/FONT]
[FONT=&quot]Тресокот под интензивна нега[/FONT]
[FONT=&quot]Излекуван и вратен во форма на тон[/FONT]

 

[ZigZag]

[FONT=&quot]Bullfrog of sorrow[/FONT]
[FONT=&quot]Let the world absorb your woe[/FONT]
[FONT=&quot]Let them see within you[/FONT]
[FONT=&quot]Your pain and your grief[/FONT]
[FONT=&quot]For the one within you is not a prince at all[/FONT]
[FONT=&quot]Inside you resides a sword-wielding knight of hell[/FONT]
[FONT=&quot]Dark knight come out of the bullfrogs mouth[/FONT]
[FONT=&quot]Ride on its back and head to the south[/FONT]
[FONT=&quot]In your reign of terror, corret their errors[/FONT]
[FONT=&quot]For denying you make them suffer[/FONT]
[FONT=&quot]Their burned flesh is now your supper[/FONT]
[FONT=&quot]Bullfrog of sorrow[/FONT]
[FONT=&quot]Let the world absorb [/FONT][FONT=&quot]your [/FONT][FONT=&quot]woe[/FONT]
[FONT=&quot]Let them see within you[/FONT]
[FONT=&quot]Your pain and your grief[/FONT]

 

[ZigZag]

водените молекули
кристализирани
паѓаат

 

[Medea]

About blank

Стојам како мачка на прозорец.
Со шепата ги бркам снегулките.
Делува романтично, но не е.
Се’ ќе се стопи и исчезне
онаму каде што комшилукот
ќе зареди дрва
ќе вивне оган до облаците
за слава нечија и сечија
со образи вжештени од врела ракија.
Танц, осаменички
во ваков бел ден
како талисман врзан за ногата
да остава траги низ снегот
штом избегам од Дома.
Местете сијалици
местете избори
местете трпези
и на свадба и на гроб.
Зошто кога е ладно,
плачам зборови
ни радијаторот не може
да ги исуши.
Вакво соочување со млакотијата под прсти
на еден обичен ден без возбуда
е...
скршен крајшник леб без мачканица,
семинарска што надминала очекувања
и мачка што прозорецот го крши
со своите предења.
А мислев Те немам...

 

[Сатори]

Родителска чаршија​

Концентрични кругови на сите забавени искршени возила,
се тркалаат надолу по улицата на соништата,
изгубени родители си ги бараат децата,
згазени од времето
забораваат зошто седат на седиштата.
Прекрасна иронија!

Пораснати во село без кучиња,
заробеници на купе,
сакаат да гледаат внучиња,
а не можат да ја поднесат вината,
игра на жртви и сведоци
кога е веќе предоцна,
нема доверување на анонимни аклохоличари во општината.

Како би можела јас и било кој друг станар
во зградата,
да плачеме по своите луцидни идеи за вечноста,
нема раце кои што ја држат стомната
зошто веќе се скршила.

Слушам низ гласовите
се одвојуваат сирените,
барам и огледата да ги вратам од каде што дошле
за Фројд да го побијам,
или убијам,
за синдроми што тука и таму ти/ми ги најдоа,
гледаат и се надеваат,
се молам да си заминат,
јас и сите колеги по фамилијарна вокација.

 

[Јаневски]

Си одам Јаска севезден по пато,
не се вртам, ич да не ме боли врато,
да видам дал таа гледа, ил е шашардисана по злато,
битно снего паѓа, и се пласти на като.

 

[literanova]

НЕКА ОСТАНЕ ЗАПИШАНО

Клуч сум
а сам не можам да се отклучам...

Затворен во себе, а за тебе,
задана сум нема -
многугласноста ја чувам

И се што не реков – пореков
и од се што реков - реки растеков:
- црни води, жубори немушти,
меѓу два брега неодболени...

Истекувам, а пак сум тука
- изворот ми е пресилен...

За тебе...

 

[nameleess]

идеше сонот идеше, и конечно дојде
а во него ти, о прекрасна од срцево појде
сонот кошмар ми се стори и пробав да станам
кога гледам вистина било, о каква тешка тага
(го напишав за пола минута сега :smir

 

[Chapstick]

Песна за жути
Заѕвони ѕвонче,
Се слушна нејзиниот глас,
Извикувајки го моето име
Да идам на табла јас


Милно подавајки ми креда,
Повисока од мене една педа
Да решам задача јас
И да го спасам целиот клас

Зошто мора да е вака?
За другите не е така
Мене никој не ме слуша
Ја добивте бараната шанса
Па и јас имам душа.

Зошто го добив ова дерење
Делува ко мозок перење
Мислиш генијалец сум јас
Но јас и како другите во препис барам спас.

Жути сите те сакаме
И врз тебе какаме.
Прими ја оваа порака наша
И средете си ја иднината Ваша.

Како песната за мојта "омилена" наставничка?