Ваша поезија!

[Paranoik]

Storm of suffering

It's raining again
just like the beginning
You're doing it again
though you weren't there
Yet, nothing is the same
as it was long, long ago.
The burden got heavier,
the knife sharper.
But you still cry.
Don't waste yourself over me.
It's raining anyways.
The world throws
its wickedness around.
And we've got to suffer.
As it's my fault being its child.
I pay for your sins.
You are not touched.
Not at all.
Then it's raining again.
All over again.
It never stops.
I'm sorry.
Heavily clouds are hanging
around my being.
Anger, guilt and fear.
Punishment.
A disease that cannot be cured.
Am I the only one to see this?
To feel this...
Where are you?
Hurt me more
to know that you're here.
Can't see you in this storm.
This never-ending storm.
My street is flooding....

 

[Александра Д.]

My Heart

The dawning of a new day
My wet eyes can't see
My heart from you deceived
Cloudly starts to be
Used to be naive
In fairy-tale belived
True love for it
anymore don't exist
Now is cold like snow,
Melting it disappears
Hiden in darkness
So sensitive is.
In ilusion and lies
It realize that lives
Feeling has no more
You made that alone.
In big depression
The heart falen in depression
Blaming you not more
In the night disappears....

 

[nihilista]

Kico

Te kupiv
vo onoj pet shop
na zelen pazar
i te cuvav
E Kico
letase niz mojot stan
gledase niz prozorot
go gledase Vodno
mi sletuvase na ramo
na prst
E Kico moj prijatele
sega okolu mene
se samo prazni kafezi
a ti veruvam
me cekas vo rajot.

 

[burn84]

Осамен и уморен
Со сите тајни во мене
Заслужувам ли да умрам
За сите страшни грешки
Не сум тука повеќе
Само морбидност во нејзиниот здив
Немам веќе куршуми
За да се борам со овој монструм
Што ми го џвака животов
Само тивко сонувам
И бледо патувам
Некаде низ совеста
На слепиот човек
Кој што нема концепт и визија
За религијата и љубовта
За бога и за небото
И за сите свети ѓубриња
Кој што ползеа по оваа земја немирна
Каде и да одиш ти
Заборави ме мене во сонцето
И закопај ми ги очите
Сини како небото
И тажни како ѕвездите

.......

Сега веќе заспав јас во земјата на тагата
И немам мир во рацете
Дали ќе ме памтиш ти или ќе ми простуваш
За неговите чудни визии и пламени

 

[nihilista]

Depresija

Spiev bez son
ne znaev za nisto
i koga me razbudi
telefonot
i mi se javija od banka
za kreditot deka kasnam
svativ e kolku e ubavo da si mrtov
kolku bese ubavo koga bev mrtov
koga spiev bez sonista.

 

[-----<-<@]

STORM WINDS


...gonna rain tomorrow, and I can feel it...in the air...
but, tonight the sky is clear...the stars shine.

There's a wind from the sea...pushing...
the clouds...
and in broken clouds I found no meaning...
...and I'm just truing to explain...
...but,

before you see them, you can feel the wind.

A full moon...
yesterday, i saw the whole future...
I will see that again, under the same sky
laying...

beneath the walls in my heart.

In one window...there's a girl sitting
She's been send to bed - too early...
in my opinion, so she sits at the window
waiting...
under the same sky.

Above the sea,
the clouds form, as the storm rises...
chasing them, as giving some sense ... a purpose
lasting...
with no sound at all.

One by one,
lights on the distant dome, dim away
and the mountain shines...in the darkness
beyond...
the girl remains a mystery.

This far, even
the night is an open book to me
confused by the smell of cinnamon and vanilla
for now only the wind rises
sunflower...
is the same in the fields
but the force of the wind stalks them,
as their beautiful appearance shines...on...
...like a sun, upon the fields of my new love.

 

[Сатори]

Кристално чисти ходници на патот,
оган, мирис на души и врелината на адот,
закопани дланки со големи нокти,
прамени коса, бела нијанса на сиво,
форсирана негација на нешто мртво, а диво.

Ништо не е толку силно,
како тајната под кожата,
расечена со посветен нож,
се во нечие име, благо поклонување пред ложата.

Земи ја целосно есенцијата на душата,
и те молам откопај ме,
збогум,
никогаш не умрев,
збогум,
те молам, закопај ме!

Расчеречена трагедија во прстите на младата шизофренична господарка,
со насмевка како на луда гробарка,
кукла!

Благодарам за инспирацијата!

​

 

[Divider]

Ластовичка

​

Чинам в рака, а ко в душа да ми попадна,​

како со стрела, в срце ми пробива и душа разрива,​

отслик на небесна синевина, просолзлива, и​

в прегратка, на гради, умира, лекокрила ластовичка.

​

Чиниш сребрени снегулки во воздухот,
мачнотија на беспокој предвестуваат,
танци на светлини и сенки проигруваат
пискот в маглини, на паднати ангелски крилја ластовичји.

​

Солзам, бисерни капки на мранѕулави студенила паѓаат​

врз замрзнатите крилја на ластовичката​

дур в песната со која последен здив издишува​

ме ројат темни танцови и в мисли црнилишта.

​

Танцуваат, како думи на злодух в темнила,
летаат мисли и над облачни неба ми провеваат
воздишките на дамнешните, згаснатите мои соѕвездија
и птичјиот певлив непребол за мојта, мала ластовичка.



​

 

[Raziel]

Recount of times spent outwards,
Crack disrespect for virtual worms,
and tabletop mimes with stats for words,
with four-walled safety,enwrapped in furs.

Sufferer speaks to the caved-in decadence,
That meets in midwinter for reconossaince,
To point honey-laced fingers of intolerance,
To so-proclaimed whores,saints and reverends.

Guiltless Eon spent itself of Sin,
Leaves it's children with submerging grin,
A Secular Creator farewell of lament violin,
Abandoning wretchlings and mistakes akin.

Their broken fangs of typing lives,
Their unsynergised scrying eyes,
A Forevermore womb of aborted brides,
And Falus' necro-filling graves of lies.

"Cometh a new Power,
replacing Yesteryear God,
The festive ballet of Crossover
may commence,
Unveil,Chaos...
Every bullet be praised"

 

[Medea]

Лајт алкохол, светла зачадени како во бордел,
со раката правам потези измислени од сон
демек, те повикувам
а не си ни близу
и дишеш на таа некоја си со грозен учтив тон..
Аххххххх... Удира во глава
неверност е или само фраза
можеби си остинал во мојата постела
па ми даваш причина да те мразам?
Оставени како мртви цвеќа на гроб
а така живописно опиени од сопствените лаги
танцуваме блиску еден до друг
твоите прсти се слеваат на мојата текстура... на колковите...
воодушевено воскликнуваш, мислиш не дознавам...
Понесена, плачот го голтам како горка пилула
немо следам ритам и сладок мирис на тутун и вино
од твоите влажни усни....
Престануваш... Оди таа да те земе
Следи ме...ти велам...остани крај мене.
И кога железната твоја насмевка
свесно ќе ме искористи
Знам... Ќе си отидам
пред да станеш туѓ.

 

[Пеам на свадби]

Знам дека ти не ме сакаш веќе,
над гробот ми стави овенато цвеќе.
Го поли со своите солзи така лажно,
за да изгледа дека те боли, дека ти е тажно...
А всушност нема болка, само слобода на крајот
се молиш на Бога, но оладен е чајот...
За сопствените грешки и патишта за љубов,
за се некогаш нежно, а сега така грубо.
Не знаеше да дишеш, да ме чуваш за себе,
ме доби, ме откри, ме одби од тебе.
Зошто почнувавме, ако ставаме крај,
се е веќе железо, а порано сјај...

 

[аце_шваба]

никогаш не мислев дека ке закачам мое дело на темава ама еве ке скршам мраз поттикнат од блајнд

понекогаш ми е тешко
понекогаш ми олеснува
кругот се врти жешко
ама се шири и стеснува

а постојат некои зборови
да не им веруваш на своите уши
поради што останав без никого
и светот ко кула од карти ми се сруши

има денови кога срцето
самото работи против тебе
и самиот незнаеш што сакаш
а одвнатре боли како да гребе

лиѓето прават чудни работи
за да осетат адреналин во себе
а јас се чувствувам предозиран
само кога ке те погледнам тебе

понекогаш чувствувам празнина
која ми прави збунетост и мака
и се на светов ке продадам
ама не признавам дека те сакам

како покомпетентен ке го молам блајнд за мислење преку пп пошо јас сум нов у овие води
повеќе сакам да читам :smir:

 

[Divider]

Ацо_шваба(рски) Хаику!

...Дрвикурење,
ментална мастурбација,
егзалтираност и нирвана...

 

[●•●TiGriCA●•●]

Living in a different time zone
doesn't stop them from being apart
as they venture deeper into the unknown
unknowingly aware of what they've start

As moonlight shines through the night
the sun is scorching bright on the other side
taking love to an all new heights
as the two different worlds collide

physically separated apart
and being out of sight
pulls them closer to the heart
unfolding feelings that they've hide

thoughts of them being unite
just gets them excite
as the plane awaits to take flight
never have they felt so right

 

[МургоДШит]

Let Us Be Children (We might be wrong, but you are joyless)

I woke up this morning with a lost little cloud
Still painted behind my eyelids
A tiny piece of sky
I dreamt I was flying
You said I couldn't
You were wrong.

I woke up this morning feeling impossibly light
Like dust from a sunbeam
On the edge of the wind
I dreamt I was happy
You said I couldn't
You were wrong.

You are wrong.
​

А сакав да излезе песна


Ги собирам зборовите како џамлии
истркалани на правлив сокак.

Мртво летно попладне.
Врели камчиња под боси нозе.
Провинциска летаргија со звуци
На неуморен скреж.
Дебели сенки и ладна лубеница.
Тивок, мрзелив муабет за време на
Општонародната сиеста.

Опипливо, материјализирано чекање
Да падне ноќ.


Ги собирам зборовите како мониста
Истркалани на шарен ќилим.

Прамени сништа отсонувани
Со отворени очи.
Под августовското небо
Опашести ѕвезди.
Пеење на штурец во монотон ритам
На вековен спокој.
Отворени прозорци без провев.
Мирис на свежо пробудена трева.
Љубовни довикувања на два ќука.

Опипливо, материјализирано чекање
Да пукне утро.


Ги собирам зборовите како зрна калинки
Истркалани на бел чаршав.

Капки морска свежина
Во јужниот ветар.
Излудувачка немоќ пред мигот
Кога ноќта невидено се измолкнува.
Светот без светло ни сенки
румори будејќи се.
Врел бурек на хауба пред изгрејсонце.

Далечен писок на воз.
Уште еднаш заминува без мене.

Најдоброто нешто што досега излегло на темава. Браво!