bulgarischer
Горд Б'лгарин
- Член од
- 8 август 2010
- Мислења
- 93
- Поени од реакции
- 43
Идејата
Дали Димитар Списаревски се подготвува за својот бесмртна Тара? Во секој случај има некои одредени докази за тоа.
Треба да се знае дека Таранто како користи борбен употребливо средства од летците за време на Втората светска војна, бил добро познат на бугарските пилоти. На пример во 1942 година списанието "пилот", коментира Илустрована статија "Нов советски начин за водење на воздушниот бој", превод од јулскија број на американското списание "Air № 15. При класификација на плановите за воздушен Тара таму се вели дека "оние советски летци кои се истрошија муниција си, прибегнуваат често до опасната, но ефикасна маневар за непосредно судир со непријателските авион". А во 1943 година во граѓанската печатење зголемуваат и комуникации за смртоносните напади на јапонските летци-см'ртници "самоубиец".
Како што се разбира, мислата за Тара како решение во крајна нужда во воздушниот бој за Родината воопшто не била нова за Списаревски во 1943 година За тоа сведочи и техника на неговиот авион фелдфебел ИВАН Петров:
"Ова се случи на аеродромот Граф Игнатиево, каде што едно јато" Врање "," галеб "и Доган бевме заштита на град Пловдив. Од "вранаджијата" фелдфебел-школник Кирил Манов од Кјустендилско дознав дека претходната вечер во казиното поставиле прашање на Списаревски: што ќе прави ако во воздушен бој заврши муниција. Тогаш тој им рекол: "Ќе го јахна горе, но нема да му дозволам да малтретира нашата земја! "
Неколку дена потоа Списаревски не муабетите со никој, а се шетал по плаца со рака на крстот. Имаше еден фелдфебел-школник, јанкоДишлиев од Чирпан, со кој двајцата често се мајтап меѓусебно. Та Јанко му вика: "Господин поручникот, што одиш низ плаца како мокра кокошката? Со никого не зборуваш, нешто мај тие мачи? "А Списаревски му одговорил: Јанко, го Собери момчињата од целото јато, та да ги прашам нешто!" Откако ќе се собравме, Списаревски ни рече: "Господа, точно е дека од неколку дена не ми се приказва, бидејќи ме возбудува многу сериозно прашање, кој сакам да поставам и на вас - и по мала пауза тој продолжи. - Јанко, води воздушен бој. Непријател напира. Сака да бомбардира. Кого? Мајка ти, татко ти - и како покажува околовр'ст со прст, - бугарскиот народ. Ова е народот кој тие храна и облекува, обучува тие за да го чуваш. Зашто ти си изтребач (тој не велеше борец). Ќе погледнеш во бензиномера, бако (бидејќи се претвораше од пријатели), немаш "Тунџели (авиобензин). Немаш веќе и Гепето (муниција). Во овој момент чувствувате дека од тебе тече крв, удрен си. Прстите ти тр'пнат, вкочанјават се веќе ... Што ќе правиш? "
Имаше едно момче од Русе, Сашо Обретенов, кој веднаш се јави: "Господин поручникот, ако сум јас, ќе се спушти чиста надолу, за да слета некаде." "Сашо, цел ли ќе стануваш, бе?" - Укор го веднаш Спаича. И секој од летците се зачуди што да му одговори. Откако виде дека не знаеме што да му каже, тој излезе со левата рака од горе надолу и рече: "Не ви е срам! И тоа ми било Бугари! Јанко, а беше ќе се бл'снеш и ќе симна на земјата барем еден бомбаш, но нема да му дадеш да помине над оваа света земја и да ја попрскуваше со бомби! "И покажа со раце, по летешки, како ќе се случи тоа.''
Меѓу овие три настани, најверојатно има некаква врска хронолошки. Потреба се следниве логика во претпоставките. Публикацијата во списанието "пилот" најверојатно била дискутирана во офицерскиот казино. Во првиот момент жестока Списаревски зел спонтано мислење што го оправдуваат одлуката за Тара. Потоа тој сериозно е разгледале ситуации во кои еден пилот може да донесе одлука за лична саможертва и го се дели со најблиските пријатели и колеги. стигнат до потполна согласност со себе на оваа тема, тој почнал да зборува за крајната мерка во воздушниот бој - Тара - како за нешто природно, за кое пилот треба да е подготвен секогаш штом штити татковина.
"Либ'рејт'ри" над Софија.
Главниот град шуми
Дали хронолошки настаните биле наредени точно така или на некој друг начин, не е толку интересно. Важно е дека на 20.ХII.1943 година поручникот Димитар Списаревски - Спаича, стана својот длабок патриотизам и себеотрицание во едно херојски дело. Тоа само изгоре во небото на својата Татковина, која толку многу сакаше!
Дневник
Еве што е запишано по тој повод во боречки дневник на 3 / 6 ловци орлјак - речениците се само три, по војнички суви, точни и јасни:
"Поручникот Димитар Списаревски прострелва еден непријателски бомбаш" Либ'рејтьр ", кој паѓа на парчиња на земјата. Истиот поручникот Списаревски влегува за прв пат во воздушен бој и увлечен од желба да го смени што е можно повеќе противнички машини, при една од нападите со целосна брзина се бл'сва во непријателски бомбаш "Либ'рејтьр" и двата авиони паѓаат на парчиња во околината на селото Долни Пасарел. Така наоѓа својата смрт еден од најдобрите летци, оставајќи своето име во историјата на бугарската ловци авијација и разнесе славата на Бугаринот - храбрец'т и живата Торп Димитар Списаревски. "
Пред
Постојат различни верзии за тоа како точно поручникот Списаревски е нападнал американската армада и е направил својот воздушен Тара. Јас ќе предложам на читателите онаа од нив, која ми се чини, најверојатно, бидејќи кај неа спомени на бугарските пилоти ловци кои учествувале во боја, се покриваат со она што рекле за она што се случило заробените американски летци.
Денот е 19.XII.1943 година Само пред неколку недели поручникот Списаревски заедно со поручникот Михаил Банов се врати од областа на Ла Манш, каде што биле назначени да ја гледаат воздушни борби меѓу германската ловци авијација и налиташтите од запад англо-американски бомбардиров'чни армади. Откако извезува неколку предавања пред своите колеги во кои го споделам искуството на Германците, тој повторно е назначен за бил командант на чета во училиштето за Џуниор технички персонал во Карлово. По завршувањето на школата Спаича конечно пристигнува повторно на бојното аеродром Божуриште каде седишта неговите другари од З / 6 ловци орлјак. Зачислен е од неговата земја во крило на орлјака и почнува да се подготвува за воени летови. Во една рулиране Но неговиот борбен Ме 109С-2 "Стрела" е удрен од друг авион и треба да биде реновиран. По ден-два машината е подготвена и тест на орлјака подпоручик Иван Демирев се подготвува да ја облети кога кај него оди Списаревски .
"Демир, дај ми да летна со мојот авион - нуди му тој, - утре Американците може да дојдат и сакам да сум подготвен." Полетување со два ловци, собираат височина и почнуваат вежбите - пристројават се во пар, напаѓаат, па запознавање на воздушен бој меѓу себе, брка се некое време, а потоа Иван Демирев слетува, а Спаича останува да се "доочупи" погоре, додека неговиот крај горивото. Кога се приземјава, држејќи ја со благодарност раката на подпоручик Демирев и му рекол: "Демир, кренато 640 километри на час. Сега да ми дојдат оние "пријатели", ќе видиш што ќе се случи! "
Дали Димитар Списаревски се подготвува за својот бесмртна Тара? Во секој случај има некои одредени докази за тоа.
Треба да се знае дека Таранто како користи борбен употребливо средства од летците за време на Втората светска војна, бил добро познат на бугарските пилоти. На пример во 1942 година списанието "пилот", коментира Илустрована статија "Нов советски начин за водење на воздушниот бој", превод од јулскија број на американското списание "Air № 15. При класификација на плановите за воздушен Тара таму се вели дека "оние советски летци кои се истрошија муниција си, прибегнуваат често до опасната, но ефикасна маневар за непосредно судир со непријателските авион". А во 1943 година во граѓанската печатење зголемуваат и комуникации за смртоносните напади на јапонските летци-см'ртници "самоубиец".
Како што се разбира, мислата за Тара како решение во крајна нужда во воздушниот бој за Родината воопшто не била нова за Списаревски во 1943 година За тоа сведочи и техника на неговиот авион фелдфебел ИВАН Петров:
"Ова се случи на аеродромот Граф Игнатиево, каде што едно јато" Врање "," галеб "и Доган бевме заштита на град Пловдив. Од "вранаджијата" фелдфебел-школник Кирил Манов од Кјустендилско дознав дека претходната вечер во казиното поставиле прашање на Списаревски: што ќе прави ако во воздушен бој заврши муниција. Тогаш тој им рекол: "Ќе го јахна горе, но нема да му дозволам да малтретира нашата земја! "
Неколку дена потоа Списаревски не муабетите со никој, а се шетал по плаца со рака на крстот. Имаше еден фелдфебел-школник, јанкоДишлиев од Чирпан, со кој двајцата често се мајтап меѓусебно. Та Јанко му вика: "Господин поручникот, што одиш низ плаца како мокра кокошката? Со никого не зборуваш, нешто мај тие мачи? "А Списаревски му одговорил: Јанко, го Собери момчињата од целото јато, та да ги прашам нешто!" Откако ќе се собравме, Списаревски ни рече: "Господа, точно е дека од неколку дена не ми се приказва, бидејќи ме возбудува многу сериозно прашање, кој сакам да поставам и на вас - и по мала пауза тој продолжи. - Јанко, води воздушен бој. Непријател напира. Сака да бомбардира. Кого? Мајка ти, татко ти - и како покажува околовр'ст со прст, - бугарскиот народ. Ова е народот кој тие храна и облекува, обучува тие за да го чуваш. Зашто ти си изтребач (тој не велеше борец). Ќе погледнеш во бензиномера, бако (бидејќи се претвораше од пријатели), немаш "Тунџели (авиобензин). Немаш веќе и Гепето (муниција). Во овој момент чувствувате дека од тебе тече крв, удрен си. Прстите ти тр'пнат, вкочанјават се веќе ... Што ќе правиш? "
Имаше едно момче од Русе, Сашо Обретенов, кој веднаш се јави: "Господин поручникот, ако сум јас, ќе се спушти чиста надолу, за да слета некаде." "Сашо, цел ли ќе стануваш, бе?" - Укор го веднаш Спаича. И секој од летците се зачуди што да му одговори. Откако виде дека не знаеме што да му каже, тој излезе со левата рака од горе надолу и рече: "Не ви е срам! И тоа ми било Бугари! Јанко, а беше ќе се бл'снеш и ќе симна на земјата барем еден бомбаш, но нема да му дадеш да помине над оваа света земја и да ја попрскуваше со бомби! "И покажа со раце, по летешки, како ќе се случи тоа.''
Меѓу овие три настани, најверојатно има некаква врска хронолошки. Потреба се следниве логика во претпоставките. Публикацијата во списанието "пилот" најверојатно била дискутирана во офицерскиот казино. Во првиот момент жестока Списаревски зел спонтано мислење што го оправдуваат одлуката за Тара. Потоа тој сериозно е разгледале ситуации во кои еден пилот може да донесе одлука за лична саможертва и го се дели со најблиските пријатели и колеги. стигнат до потполна согласност со себе на оваа тема, тој почнал да зборува за крајната мерка во воздушниот бој - Тара - како за нешто природно, за кое пилот треба да е подготвен секогаш штом штити татковина.
"Либ'рејт'ри" над Софија.
Главниот град шуми
Дали хронолошки настаните биле наредени точно така или на некој друг начин, не е толку интересно. Важно е дека на 20.ХII.1943 година поручникот Димитар Списаревски - Спаича, стана својот длабок патриотизам и себеотрицание во едно херојски дело. Тоа само изгоре во небото на својата Татковина, која толку многу сакаше!
Дневник
Еве што е запишано по тој повод во боречки дневник на 3 / 6 ловци орлјак - речениците се само три, по војнички суви, точни и јасни:
"Поручникот Димитар Списаревски прострелва еден непријателски бомбаш" Либ'рејтьр ", кој паѓа на парчиња на земјата. Истиот поручникот Списаревски влегува за прв пат во воздушен бој и увлечен од желба да го смени што е можно повеќе противнички машини, при една од нападите со целосна брзина се бл'сва во непријателски бомбаш "Либ'рејтьр" и двата авиони паѓаат на парчиња во околината на селото Долни Пасарел. Така наоѓа својата смрт еден од најдобрите летци, оставајќи своето име во историјата на бугарската ловци авијација и разнесе славата на Бугаринот - храбрец'т и живата Торп Димитар Списаревски. "
Пред
Постојат различни верзии за тоа како точно поручникот Списаревски е нападнал американската армада и е направил својот воздушен Тара. Јас ќе предложам на читателите онаа од нив, која ми се чини, најверојатно, бидејќи кај неа спомени на бугарските пилоти ловци кои учествувале во боја, се покриваат со она што рекле за она што се случило заробените американски летци.
Денот е 19.XII.1943 година Само пред неколку недели поручникот Списаревски заедно со поручникот Михаил Банов се врати од областа на Ла Манш, каде што биле назначени да ја гледаат воздушни борби меѓу германската ловци авијација и налиташтите од запад англо-американски бомбардиров'чни армади. Откако извезува неколку предавања пред своите колеги во кои го споделам искуството на Германците, тој повторно е назначен за бил командант на чета во училиштето за Џуниор технички персонал во Карлово. По завршувањето на школата Спаича конечно пристигнува повторно на бојното аеродром Божуриште каде седишта неговите другари од З / 6 ловци орлјак. Зачислен е од неговата земја во крило на орлјака и почнува да се подготвува за воени летови. Во една рулиране Но неговиот борбен Ме 109С-2 "Стрела" е удрен од друг авион и треба да биде реновиран. По ден-два машината е подготвена и тест на орлјака подпоручик Иван Демирев се подготвува да ја облети кога кај него оди Списаревски .
"Демир, дај ми да летна со мојот авион - нуди му тој, - утре Американците може да дојдат и сакам да сум подготвен." Полетување со два ловци, собираат височина и почнуваат вежбите - пристројават се во пар, напаѓаат, па запознавање на воздушен бој меѓу себе, брка се некое време, а потоа Иван Демирев слетува, а Спаича останува да се "доочупи" погоре, додека неговиот крај горивото. Кога се приземјава, држејќи ја со благодарност раката на подпоручик Демирев и му рекол: "Демир, кренато 640 километри на час. Сега да ми дојдат оние "пријатели", ќе видиш што ќе се случи! "
