Прабугарите (... .... ..) ширеле ужас?!?? Наведи кои се тоа славни битки во кои Германците, Арапи, Маджари панично бегале од вас со полни гаќи говна? Кај го пишува тоа? Кој сведочи за тоа?
Внимателно прочитајте го следниов текст за да разбереш што е мислењето на Готите (германско племе) за воената моќ на Бугарите.
The Panegyric of Theodoric; Magnus Felix Ennodius
De Bulgarorum virtute; (За храброста на Бугарите)
Пред моите очи е војсководецот на Бугарите поразен од десницата ти, која штити слободата. Тој (војсководецот на Бугарите) не беше убиен за да не исчезне за историјата, но тој не остана и недопрен, за да не пројавува понатаму дрскост и за да остане таму,
во своето непобедливо племе, жив сведок на твојата сила.
Тоа е народот (Бугарите), кој пред тебе имаше сè што е посакал; народ кај кој овој е добивал титули, кој е купувал благородството си со крвта на непријателот, кај кој бојното поле прослава родот, зашто кај нив се смета без двоумење за поблагороден оној, чие оружје е повеќе раскрварено во борба; тие се народ, кому пред битката со тебе не се случило да се сретне противник кој да му одолее и народ кој долго време вршел војните си само со напади. Порано веруваа дека светот е отворен за нив, сега сметаат дека за нив е затворена само овој дел од земјата, што ти ја чуваш.
Но откако забегнахме доста, еве повторно враќаме говорот кон бојното поле: борбената цевка повторно повика кон себе красноречието. Областа на Сирмиум беше некогаш гранична земјиште. На ова место претходните императори бдјаха да не би оттаму да се вршат преку Рим ударите на соседните племиња. Подоцна поради небрежноста на владетелите таа помина под власта на Гепидите (германско племе) од каде што секојдневно доаѓаа предизвици. Примамливите и лукавите замисли на Тразерих (гепидски цар) и задоцната му интимност кон другите гепиди чии цар е Гундерит измачуваа владетелот. Сепак откако размислите на Тразерих станаа јасни ти обезбеди најблагородните Готи - Пиција (готски воен лидер), Хердуик и на младите невлезли досега во никакви битки, ако се согласуваат со предложените услови, да влезат во овие места и да ги владеат по својата волја. Кога решаваха таму управувањето, Византија пројави непријателство поради интервенцијата на федерата Мундо кој привлекуваше за одбрана своите Бугари со кои се заканува при воени судири како со преден укрепен пост. А Пиција штом виде од далеку бујната бугарска младина охрабри своите младинци со уште постраствени зборови: Вие се сеќавате другари по чија наредба сте дошле во овие краишта. Никој да не смета дека не ве гледа нашиот крал за чија слава треба да се бориме. Дури и ако дожд од копии покрие небото, не ќе остане скриен за него оној кој фрлил посилно копјето. Завиткајте срцата си во железо, а од хоророт на кој се изложува животот, да засвети надеж за победа. .... .. ..
Бојни сигнали заменија овие зборови. Тогаш како и обично црниот облак изг'рмјава, куќите се нишаат од бесната бура, така брзо се фрлија еден против друг борците. Долго време исходот на судирите се двоумеше врз несигурните скали на победата, зашто двете страни покажаа подеднакво ожесточение во битката.
Судрија се два народа на кој бегството никогаш не е помагало во време на битка.
И Готите и Бугарите се изненадени дека се наоѓаат луѓе слични на нив, и дека гледаат меѓу човечкиот род противник еднаков на себе. Помеѓу она додека судбината на борбата не беше решена и крилатата смрт властваше над борбеното поле, победи мислата за нашиот вожд и тогаш секој војник се настојувајќи бојното поле да сведочи за неговиот придонес кон него. Обратен беше во бегство бугарскиот народ и со тоа дека се спаси беше казнет потешко. Потресена од копитата на коњите, земјата затрепери. Откако видоа дека се надвор од секаква опасност, тие (Бугарите), продолжија да се движат брзо. Боже, небесни судија, умножи дадените во изобилство дарови!
Тие (Бугарите)
кои никогаш не се сомневаа во победата и на кои се зачуди светот, сега се оддалечуваат по загубата на боречки си знамиња, и, збунети од тоа дека се живи, се провикнаа дека се среќни оние на кои се паднало да загинат.
http://www.promacedonia.org/libi/1/gal/1_299.html
Не знам дали ти е познато дека некои битки во овој период се решавале не со големи борби а со дуели меѓу најсилните војни од двете армии. Такви дуели често прифаќаат гардовете од гардата на византиските војсководци составена од бугарски и алнаски платеници нарекувани во хрониките Масагети и Хуни. Некои од овие војни биле толку безрасудни во храброста си дека предизвикале не еден противник на дуел, а целата армија на противникот! Истите овие платеници (Бугари и Алани) се случувало да го нападне на мали групи од 50 - 70 човекот армии од 5000 противници. Сарматите се мразиле најмногу старите луѓе во нивното општество бидејќи ги сметале за недостојни луѓе бидејки не загинале во битка кога биле млади. Тоа се народи милитаризирани до крајна мера.
