За кавга се потребни двајца будали. За разговор, двајца паметни (или барем со здрав разум). Ако попаметниот попушта, значи одбира да не се кара. Јас, не се карам од проста причина што ми е глупо некого да разубедувам во нешто во кое цврсто верува. Јас само кажувам што имам, употребувам добро одбрани зборови и со смирен тон РАЗГОВАРАМ. Ако соговорникот не сака да соработува, т.е. одбира да „крека“, се повлекувам и го оставам со својата глупавштина да се радува на светот.