Од мајка ми никогаш не сум добила воспитна, ама од тато да.
Првиот пат беше кога бев 4-5 одделение основно, кога ми ги прегледуваше тетратките од училиште ... се налути дека сум пишувала лошо и ми врза јак шамар. Сега имам добар ракопис ... се учело од шамари мамата.
Вториот пат беше исто шамар во 1 година средно ... ме пријави еден колега на татко ми (пијаничиште тешко) дека сум пушела цигари пред зграда со албанец ... цел живот го мразам и ќе го мразам тоа скапано човечиште!
Третите два шамари беа кога мајка му на тато ме искуца кај него со иста ситуација ... мрндат народ бре ... кај ќе им оди душата на толкави лажги!!! Мислам, пушев да, ама ниедна ситуација нивна не беше точна.
Четвртиот и последен шамар беше кога завршив средно ... дозна татко ми како се вика тогашниот дечко ... беше хрват со малку понесекојдневно име, и нормално мислеше дека е албанец (таков ни е градот и постарите луѓе во него, јебеш га) ... после едно се направија, ама јас го јадев од неинформираност, мамата.
Денес немам трауми од тие шамарчиња, нормално, ама многу ги мразам луѓето што го с'скаа тато и тие неколку да ми ги даде. Си го сакам и ме сака, многу јасно, па не сум му ги земала за лошо ... знам дека моите родители и невозможното би го направиле за мене, па би ги разбрала потполно и повеќе шамари да имало порано