Астрономија (истражувања, откритија, новости)!

[^X^]

Незнам дали е за тука ама ајде.Како се викаше таа суперновата во нашата галаксија што беше Ета карестна така некако беше гледав на една емисија на NG.

мислиш на таа од 1987...да таа реба да е можела да се види со голо око...ама јас тогаш бев во пелени

ја нарекуваат 1987А или СН1987А таа е
нислам дека имаше одалеченост од нас околу 150000 светлосни години

Колку што знам 1987 можела да се види само со телескопи...оддалечена 168 000 светлосни години.

Но затоа суперновата 1054, позната како Кинеската ѕвезда, била видлива скоро 2 години. Забележана е од кинеските астрономи во 1054 година. Денес на тоа место постои пулсар (после колапсот на ѕвездата).... 6500 светлосни години оддалечена од Земјата.

Но друга блиска ѕвезда (во нашата галаксија) која што се очекува да експлодира е Eta Carinae (По сјајност е веднаш зад Сириус). Оддалечена од земјата е 7 500 светлосни години. Се очекува да експлодира за 10 000 до 20 000 години. Не само што ќе може да се види туку ќе биде трета по сјајност(после сонцето и месечината). Ќе имаме две сонца, само што ова второто ќе биде многу послабо и ќе остане на небото ограничено време. Неколку месеци најверојатно, а ќе биде видливо под екваторот. Австалија, Јужна Америка .... Светлината од суперновата ќе биде сина.

После колапсот на оваа ѕвезда се очекува да се формира црна дупка...

 

[Helo]

Астероид направил кратер како големината на Земјата при удар во Јупитер.

CANBERRA (Reuters Life!) – A large comet or asteroid has slammed into the Jupiter, creating an impact site the size of Earth, pictures by an Australian amateur astronomer show.

NASA's Jet Propulsion Laboratory confirmed the discovery using its large infrared telescope at the summit of Mauna Kea in Hawaii, said computer programer Anthony Wesley, 44, who discovered the impact zone while stargazing at home.

News of Wesley's find on a backyard 14.5-inch reflecting telescope has stunned the astronomy world, with scientists saying the impact will last only days more.

Wesley said it took him 30 minutes to realize a dark spot rotating in Jupiter's clouds on July 19 was actually the first impact seen by astronomers since a comet collided with the giant planet in July 1994.

"I thought (it) likely to be just a normal dark polar storm," he said on his website www.acquerra.com.au/astro.

"However as it rotated further into view and the conditions improved I suddenly realized that it wasn't just dark, it was black in all channels, meaning it was truly a black spot," Wesley said from his home at Murrumbateman, north of Canberra.

Photographs show the impact zone, or "scar," near Jupiter's south polar region, with gases seen in infrared images.

"We are extremely lucky to be seeing Jupiter at exactly the right time, the right hour, the right side of Jupiter to witness the event. We couldn't have planned it better," NASA JPL scientist Glenn Orton told the Sydney Morning Herald newspaper.

Orton confirmed the spot was an impact site and not a localized weather event in Jupiter's swirling surface, similar to the planet's famed red spot.

http://news.yahoo.com/s/nm/20090721/lf_nm_life/us_jupiter_asteroid

 

[bebush]

Гледа некој помрачување на сонцето?
Во живо има извештај на CNN

 

[Annabel]

Дожд од метеори

Boys and girls уживајте вечерва во дождот од метеори :заљубено: .


Волшебен танц на метеори од соѕвездието Персеј може да се гледа наредните денови.

Персеидите се појавуваат до 24 август, а кулминацијата достигнуваат на 12 кога Земјата минува покрај правливите остатоци од кометата Свифт-Тафл. Највидливи се на северната полутопка, а според најавите на НАСА годинава ќе паѓаат до 120 метеори на час.

Вселенската претстава ја достигнува кулминацијата по 23 часот, а метеорите летаат со брзина од 59 километри на час.

Месечината изгрева околу 22 часот и 30 минути, но нема да ја расипува претставата, бидејќи во четврток преминува во последната четвртина и нема да биде толку „голема“ и сјајна.

Деновиве се очекува и разведрување, така што метеорскиот рој ќе биде видлив. Најдобро се гледа надвор од градовите.

Метеорскиот рој Персеиди се набљудуваат околу две илјади години, а првите податоци за него доаѓаат од Далечниот исток.

 

[Ханзо]

/me Му се моли на Персеј да ги растера облациве. Enjoy the show.

 

[Apokalipto]

Меѓу другото...

Откриен глицин (една од основните амино киселени - оние кои создаваат протеини а протеините се енергија а енергијата живот) во примероците од кометата Wild 2 ...повеќе (повеќето е на англиски :smir

И пак меѓу другото... т.е нешто за една дезинформација која се шири на фејсбук и по маилови:

Марс на 27, 28, 29, 30, 31 и 32 август
21.08.2009

За жал, како и пред две години, така и пред една, така и оваа, а за уште повеќе жал сигурно ќе се појавуваат и идната и таа по неа, и таа по неа... Повторно и повторно се појавуваат email-и како Марс ќе бил голем колку Месечината. Не сум психолог, но би сакал да ги запознаам и да ги анализирам луѓето што ги започнуваат тие верижни email-и.
Значи, ајде уште еднаш што рековме пред 2 години.
(http://astronomija.com.mk/vest.asp?id=1292)

Марс на 27 август?
21.08.2007

Доколку сте член на некоја mailing листа, најверојатно сте ја добиле следнава порака:
„Aug 27th Planet Mars to appear as moon.
27th Aug the Whole World is waiting for.............*
Planet Mars will be the brightest in the night sky starting August. It will look as large as the full moon to the naked eye. This will culminate on Aug. 27 when Mars comes within 34.65M miles of earth. Be sure to watch the sky on Aug. 27 12:30 am. It will look like the earth has 2 moons. The next time Mars may come this close is in 2287. Share this with your friends as NO ONE ALIVE TODAY will ever see it again.“
Или истата во превод:
„На 27 август планетата Марс ќе изгледа како Месечината.
27 август целиот свет чека на.............*
Планетата Марс ќе биде најсветла на ноќното небо, започнувајќи од август. Ќе изгледа исто голема колку полна Месечина гледана со голо око. Ова ќе кулминира на 27 август, кога Марс ќе биде 34,65 милиони милји (55,76 милиони километри) оддалечен од Земјата. Задолжително гледајте кон небото на 27 август во 12:30 наутро. Ќе изгледа како Земјата да има две Месечини. Следниот пат кога Марс ќе дојде волку близу е во 2287 година. Сподели го ова со твоите пријатели, зошто НИКОЈ ЖИВ ДЕНЕС нема да го види ова повторно.“

Веднаш да ви помогнеме: пораката воопшто не е точна. И не само што не е точна за 27 август, туку никогаш нема ни да биде.


Марс гледан со голо око никогаш нема да изгледа голем колку полна Месечина (освен, се разбира, доколку со вселенски брод не му се доближите, или да го гледате преку телескоп). Со една груба, но многу едноставна пресметка ќе ви покажеме дека не е можно Марс да се гледа толку голем. Марс е 6 800 km во дијаметар, а Месечината 3 500 km, што за нашата пресметка би зеле дека е двојно помала. Значи, за да ни изгледаат исто големи, Марс треба да е двојно подалеку од нас во однос на Месечината. Сега да видиме каква е вистинската оддалеченост.
Месечината е оддалечена околу 400 000 km од Земјата, а оддалеченоста на Марс значително се менува во зависност од моменталната позиција. Но, кога е во теоретскиот минумум, тој е оддалечен повеќе од 50 000 000 km, што би било 125 пати подалеку. Значи, Марс во тој момент би бил барем 62,5 пати помал од Месечината. Разочарувачки за тие што ја препраќаат пораката, зарем не?
Од оригиналната порака може да забележите дека никаде ја нема годината кога тоа ќе се случи. Најверојатно се работи за најблиското доблужување на Марс до Земјата на 27 август, но 2003 година. Тогаш се совпаднаа опозицијата и перихелот на Марс, поради што исклучително добро се гледаше во периодот август-септември 2003.
Зарем не забележавте тогаш дека Марс беше голем колку полна Месечина? ;-)
За крај мојот оптимизам дека не е точно дека НИКОЈ ЖИВ ДЕНЕС нема да го види Марс голем колку полна Месечина. Ако не сака планината кон Мухамед, Мухамед ќе оди кон планината... Некој кој можеби сега е дете, како член на првиот екипаж кој ќе слета на Марс, ќе ја има честа да го види Марс одблизу, па и да го допре.

Васко Цацаноски - Извор

Преземено од http://www.astronomija.com.mk
​

 

[Neporazen]

Toa seto e tocno no ne e tocno deka nikoj ziv denes ne moze da ja vidi mars od blisku so golo oko.

 

[Apokalipto]

Нешто интересно од вселената:

Џиновски меур од сапуница откриен во вселената:

Тоа што изгледа како голем меур од сапуница или како една капка вода на леќата на камерата, всушност, е новооткриена планетарна маглина. Додека правел снимки од таа област, во јули 2008 година, Дејв Јурасевич (Dave Jurasevich), од калифорниската опсерваторија Маунт Вилсон, го забележал „Меурот Лебед“ (Cygnus Bubble). По неколку дена, астрономите-аматери Мел Хелм и Кит Кватроки (Mel Helm; Keith Quattrocchi), исто така, го забележале овој објект. Потоа, во 2009 година, во опсерваторијата Кит Пик го насочиле нивниот 4-метарски телескоп кон објектот и ја добиле оваа спектакуларната фотографија.
Планетарните маглини, кои го добиле тоа име откако погрешно биле идентификувани од страна на астрономи, се формираат кога една ѕвезда што старее, а тежи до осум пати колку што е масата на Сонцето, ги отфрла нејзините надворешни слоеви како облаци на луминозен гас. Најчесто тие се елиптични, со две школки, или во форма на пура, и се развиваат откако ѕвездите исфрлаат гас од секој пол.
Меурот стои таму веќе подолго време и, веројатно, нема наскоро да „пукне“. Објектот неодамна официјално беше именуван со ознаката PN G75.5+1.7. Астрономите прегледале и некои стари фотографии, и го пронашле објектот, одвај видлив на некои од нив, како на оваа подолу, што ја направил Јурасевич. Еден повнимателен преглед на фотографиите од проектот „Palomar Sky Survey“ открил дека објектот ја имал истата големина и сјај и пред 16 години. Јурасевич мисли дека тој до сега не бил регистритан поради тоа што е многу блед.
„Тоа е прекрасен пример“, вели Адам Франк (Adam Frank) од Универзитетот во Рочестер, Њу Јорк. „Сферните маглини се многу ретки. Нашето објаснување е дека сликата гледа во грлото на една типична цилиндрична маглина. Сепак, таа е забележително симетрична“, вели Франк.

Извор

 

[Chombe_United]

Нешто интересно од вселената:

Џиновски меур од сапуница откриен во вселената:

Извор

Стварно убавина е ова, кога ќе можиме да одим ние во вселената, да се восхитуваме малку на универзумот

 

[Pluh]

Леонид-дожд од метеори

Астронаутите сега предвидуваат 2009-тите Леониди можат да предизвикаат повеќе од 500 метеори на час. Најдобро ѕвездите ќе се видат од Азија и исто така Северна Америка.

Оваа година ќе има помалку ѕвезди отколку минатите, но сепак 500 ѕвезди на час се прекрасни за гледање.

"На Ноември 17, 2009, очекуваме Леонидите да предизвикаат над 500 метеори на час," - Рече Bill Cooke од NASA Marshall Space Flight Center. "Toa е многу јака изложба."

Астронаути од Caltech и NASA го базираат нивното предвидување на избувнување што се случи оваа година на Ноември 17-ти, исто така предвидуваат уште повеќе активност наредниот Ноември.

Леонидите се создадени од делчиња од остатоци изоставени од повторливите минувања преку соларниот систем од кометата 55P/Tempel-Tuttle. Има повеќе патеки. Планетата Земја помина преку една патека подоле во 1466година. Повеќето астронаути не го очекувале да предизвика многу.

Но набљудувачи во Азија и Европа броеја повеќе од 100 метеори на час, базирано на статија од NASA денес. Тоа покажува дека 1466-тата патека е богата со метеор-произведувачки остатоци. И во 2009, нашата планета ќе помине преку оваа патека повторно, но овој пат е поблиску до центарот, каде што треба да има повеќе материјал за да удри во нашата атмосфера.

Материјалот типично е со големина на зрно песок, испарува во атмосферата. Некои објекти со големина на зрно грашок прават драстични огнени топки.

Кога дождовите преминуваат 1000 метеори на час, тие се наречени бури. Овој не се очекува да стигне до тој левел.

Време: "Ние предвидуваме под-бура левел на 17-ти Ноември, 2009, некое време помеѓу 21:34 и 21:44 UT," - Рече Cooke.

Неколку интересни факти за Леонидите:
-Леонидите постојат многу долго време
-Леонидите не ја удираат/не паѓаат на земја.
-Леонидите не изгоруваат за време на горење.
-Можеш да ги слушаш Леонидите
-Леонидите ја удираат и Месечината и можат да се видат од планетата Земја

Прочитајте повеќе за Леонидите на wikipedia
Користете го Google за повеќе инфо, видеа, слики и многу друго во врска со Леонидите

Извор: South Park Macedonia

 

[честа]

LCROSS откри живот на Земјата

Изведувајќи рутинска калибрација на инструментите, леталото LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite), кое е дел од мисијата на LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter), пред неколку дена истите ги насочи кон Земјата, за да се види што леталото, всушност, може да забележи. И, што откри? Живот!


Овој спектрален опсег го покрива делот на ултравиолетовите зраци и видливиот дел на светлината. Големите скокови на линијата се заради апсорбцијата на светлината од одредени молекули. Овие скокови се како отпечатоци за специфичните атоми и молекули. Може да се види дека LCROSS јасно детектирал озон (О3) и вода. Но, леталото, исто така, забележа и трага која потекнува од слободен кислород (О2) - присуството е слабо, но дефинитивно е таму - а тоа е нешто што не се гледа туку-така насекаде. Зошто не?

О2 е прилично нестабилен. Уфрлете дел од него во атмосферата на случајно избрана планета и за неколку недели ќе го снема: ќе изгори, ќе се искомбинира со други молекули за да создаде јаглерод диоксид, или ќе се претвори во рѓа или нешто слично. Единствената причина зошто ние го имаме толку многу во воздухот (повеќе од 20% од Земјината атмосфера е О2) е затоа што кај нас постои живот, во облик на растенија. Тие го создаваат толку брзо, колку што животните и хемиските реакции го искорисуваат, запазувајќи ја така рамнотежата.

Всушност, барањето на слободен кислород е еден начин на кој научниците можат евентуално да бараат и живот на планетите кои орбитираат околу други ѕвезди. Тоа е едно неверојатно тешко набљудување, но не е и невозможно, па во иднина подобрата технологија ќе ни дозволи да ја бараме кривата што отскокнува во спектарот и што ќе ни каже дека и вонземјаните дишат.
​

Значи стигнавме таму: доказ за постоење на живот на Земјата. Можеби постојат и малку полесни начини за негово откривање (како на пример, одењето во супермаркет или растурање на осило), но ова е еден начин кој може евентуално да ни даде одговор на една од најпредизвикувачките мистерии на Универзумот - дали сме сами?

Извор:http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=1881
​

 

[Apokalipto]

Абе се тоа фино, само едно не ми е јасно... од кога О2 стана сигурен* показател на живот на друга планета, ако се земе предвид дека едноставно... живиот свет** таму не дише кислород, или па воопшто не дише, ги разменува материите и енергијата на друг начин, различен од оној нас*** познат.

*100%
**можеби и енергетска форма на живот
***обичниве смртници

 

[El Bohemio]

Новите истражувања покажуваат дека младите црни дупки не го „голтаат“ гасот што се наоѓа во нивна близина, туку напротив отфрлаат најголем дел од материјата во нивното соседство. Како што веќе е познато, црните дупки се создаваат од масивни ѕвезди. Интензивната радијација и многу силното зрачење на овие големи ѕвезди предизвикуваат гасот во нивна близина да се растера и полека да почне да се губи. Со текот на времето, овие ѕвезди расчистуваат најголем дел од гасот во нивната околина. Ова е причина зошто новосоздадените црни дупки немаат баш многу материјал за хранење околу себе, поради што тие и многу бавно растат.

Сето ова било набљудувано преку една нова моќна компјутерска симулација, во која за време од 200 милиони години (временски период кој го покривала симулацијата) над 100 црни дупки ја зголемиле својата маса за помалку од еден процент. Сложената симулација ги земала предвид сите познати закони за интеракција на материјата и вклучувала хидродинамика, разни хемиски реакции, апсорпција и емисија на зрачење, и формирање на ѕвезди.

Во самата симулација со постепено гравитационо собирање на вселенскиот гас и прашина се создале и првите ѕвезди. Овие масивни и жешки ѕвезди го гореле своето „гориво“ за многу кратко време и многу интезивно, при што емитирале големо количество на енергија околу нив, што пак ги туркало облаците од гас во околината. Откако целосно ќе го потрошат своето внатрешно гориво, овие ѕвезди почнуваат да колабираат под дејство на својата сопствена тежина и формираат црни дупки. Со само мало количество на останата материја околу нив, овие црни дупки немаат од што да се хранат и растат. Но, и покрај тоа, тие имаат многу силно влијание на околината. Тоа се изразува со ефектот на испуштените рентген зраци од црната дупка врз далечниот гас.

Иако прегладнета, црната дупка создава огромни количини на рентген зраци. Ова силно зрачење го загрева вселенскиот гас, оддалечен стотици светлински години, на температура од неколку илјади степени. Од жежок гас, пак, од друга страна, не може да се создадат ѕвезди. Од тука следи дека црните дупки кои сами по себе полека растат, со својата силна радијација оневозможуваат создавање на нови ѕвезди во нивната околина во следните десетици, а можеби и стотици милиони години.

 

[Human]

Најголемата сатурновата месечина, Титан, не престанува да биде извор на нови и интересни откритија, сè почесто покажувајќи карактеристики слични на нашата Земја. Имено, неодамна беше откриена огромна формација на облаци, со големина од околу три милиони квадратни километри, и тоа во внатрешноста на месечевата тропска зона, односно во близина на нејзиниот екватор.

Со досегашните истражувања не беше сигурно дали воопшто е возможно креирање на било какви облаци во тропската зона на Титан. Оваа активност на Титан во неговите тропски региони најверојатно е причина и за формирањето на облаци во јужните региони на месечината, каде до сега не се очекуваше нешто такво, со оглед на аголот на кој се поставени тие делови на Титан во однос на Сонцето. Овие појави биле набљудувани со помош на телескопите поставени на Мауна Кеа на Хаваите.

Сатурн и неговата најголема месечина Титан
Титан, вториот најголем природен сателит во Сончевиот систем, доби особено големо внимание од научниците откако во јануари 2009 година НАСА со својата мисија Касини ја спушти сондата Хајгенс на површината на оваа месечина. За време на спуштањето камерите на сондата забележаа ерозивни канали во екваторијалните региони, што било многу контрадикторно на поставените атмосферски модели за оваа месечина, кои претпоставуваа екстремно суви услови. До сега, овие канали се поврзуваа со можноста од истекување на метан на површината на Титан.

Минатата година беше набљудувано како атмосферските активности во еден регион може да предизвикаат формирање на облаци, а веројатно и дождови, во други суви, тропски региони, каде што всушност и слета Хајгенс. Се разбира, тие дождови не се од течна вода, како тука на Земјата, туку се состојат од течен метан. Исто како каналите што се создаваат на Земјата од течење на вода, така се создаваат и споменатите ерозивни канали на површината на Титан - со течење на метан.

Светлиот регион на оваа фотографија ја означува областа во која се забележани силни атмосферски активности над инаку сув регион од Титан
Температурите на Титан се неколку стотици степени под нулата. На оваа температура метанот се јавува во течна агрегатна состојба. Било каква вода на Титан е замрзната на или под неговата површина, и наликува на карпи или големи камења на површината на месечината.

Титан бил набљудуван од страна на повеќе тимови астрономи, во период од нешто повеќе од две години и тоа точно 138 ноќи, и за сето тоа време само еден процент од Титан бил покриен со облаци. Кога во средината на април 2008 година еден од членовите на тимот за изучување на Титан и неговите феномени започнал со набљудување на оваа месечина како дел од подготовките за својата докторска работа, било забележано драматично зголемување на облачноста на месечината.

Во текот на три недели набљудување било забележано формирање на облаци најпрво во средните јужни ширини, а подоцна тие се појавиле и во екваторијаните средини, како и на месечевиот јужен пол. Очигледната поврзаност во формирањето на облаци во разни региони на месечината носи до претпоставката дека формирањето на облаците во едни региони е причина за формирање на облаци во други региони, преку процесот познат како атмосферска телеконекција. Истиот овој феномен е познат и во Земјината атмосфера, и е добро проучен од нашите научници. Тоа, всушност, е дел од науката за атмосферата која ги изучува атмосферските аномалии поврзани со меѓусебното влијание на повеќе атмосферски појави на многу големо меѓусебно растојание, најчесто до неколку илјади километри.

www.astronomija.com.mk

 

[Apokalipto]

Една убава статија за тоа како месечината сама си произведува вода:

How the Moon produces its own water
The Moon is a big sponge that absorbs electrically charged particles given out by the Sun. These particles interact with the oxygen present in some dust grains on the lunar surface, producing water. This discovery, made by the European Space Agency (ESA)-Indian Space Research Organization's (ISRO) Sub KeV Atom Reflecting Analyzer (SARA) instrument onboard the Indian Chandrayaan-1 lunar orbiter, confirms how water is likely being created on the lunar surface...

Астрономска слика на денот (големка е )