Ти сама в палто ветво
Без шапка чевел мек
Се грчиш в немир сета
Џвакајќи мокар снег
Се губи се, мрак црн е
Се тоне маглив мрак
Само ти сред снежен врнеж
На аглот стоиш пак
И образ вода кваси
Се цедат капки рој
Ко роса да ги кваси
Милите коси твој
И една светла шурка
Ми зрачи твојто лик
За братката, фигурата
Палтенцето во шик
Врз клепки снегот блшти
Под твоите очи жал
Сиот облик ти се вгнездил
Бол еден кој се збрал
О, Боже нож ме реже
Копајќи внатре пат
Од резот чур се ежи
Срцето сето, сето в јад
Твоие зборови, твоите зборови
Зборови волшебни
Засекогаш јас чинам
Те гледам с мирна глед
И нејќам да се кинам
Што зол е сиот свет
И затоа се множи
Снег сета таа ноќ
Јас граница да сложам
Меѓу нас немам моќ
Но кој сме?
Од кај сме?
Што мина векот в час?
Интригите останаа
А од нас, од нас ниту глас