Антиматерија звучи како научна фантастика. Да тоа и е, но исто така таа е и стварна. Таа бива створена и анихилирана во ѕвездите секој ден. Овде на земјата се користи за ЦТ.
‘‘Антиматерија е околу нас секој ден, иако ја нема баш многу‘‘,кажува Гералд Шаре од Навал Ресерх лабораторијата. Не може да ја пронајдеме едноставно во некој сад на масата. Поради тоа Шаре доказите ги потражил на сонцето, права фабрика за антиматерија, и така го проширува ограниченото знаење за таа сеуште мистериозна појава.
Едноставно кажано антиматеријата е основата на обичната материја, со обратен електричен набој. Електронот, кој се јавува како позитивно набиена честичка кај антиматеријата, се нарекува позитрон.
Честичките на антиматерија се ствараат при судир на ултра високи брзини.Еден пример е кога високоенергетски протон во сончевиот систем колидира со јаглерод, објаснува Шаре.Може да створи тип на водород кој има превише протони према бројот на неутрони. Тоа јадрото го прави нестабилно, па во помош приоѓаат позитрони кои ја стабилизираат ситуацијата.
Но позитроните не траат долго, кога ќе погодат електрон , анхилираат и произведуваат енергија.
,,Така кругот е затворен. Тоа е причината што моментално има така малку антиматерија,, вели Шаре.
Војна на антиматерии
Како подобро би ја разбрале природата на антиматерија , мора да се вратиме на почеток на времето.
Во првите секунди после Големата експлозија немало материја сметаат научниците. Само енергија. Како свемирот се ширел и ладел, честичките на обична материја и антиматерија се се формирани, во речиси исти количини. Сепак теоријата вели дека е створен малку погилем процент на материја – од непзонати причини. Тоа било се што било потребно материјата да победи во најголемата војна во свемирот.
,,Кога материјата и антиматеријата дошле во контакт, анхилирале, и само остатокот од материја го створил денешниот свемир.
Антиматерија е прв пат објаснета во работата на физичарот Паул Дирак . Позитронот е откриен во 1932.година. Писателите за научна фантастика се фатиле за новите откритија и почнале да пишуваат за антисветовите и антисвемирот.
Потенцијална сила
Антиматеријата би имала огромен енергетски потенцијал кога би можела да биде искористена. Според новите истражувања на НАСА, сончевиот систем во 2002 година створил околу половина килограм антиматерија. Тоа е доволно да САД ги обезбеди со енергија полни два дена. Лабораториските акцелератори за честици може да произведат високоенергетски честици на антиматерија, но само во многу мали количини.
Антиматеријата не е занемарена, ама потонала во колективната свест како потполно фикциски коцепт. Благодарение на напредокот на физиката, антиматеријата теоретски би можела да напојува свемирско летало со енергија. Истражувачите на НАСА тврдат дека тоа нема да се случи во понатамошната иднина.
Во меѓувреме антиматеријата се покажала корисна и во медицината.
Летала движени од антиматерија засега остануваат СФ.
Гледајќи во сонце
Во сонцето, флаите на материјата го забрзуваат и онака брзото движење на честичките, кои судирајќи се спорите честици во сончевата атмосвера произведуваат антиматерија. Научниците ги очекувале тие судрувања во релативно густите подрачија на сончевата атмосвера. Да е така, густината би предизвикала моментално распаѓање на антиматерија. Тимот на Шаре ги испитал гама зраците предизвикани од распаѓање на антиматерија што е посматрано од свемирските летала на НАСА со кои управувал Роберт Лин од калифорнискиот уневерзитет во Беркелеи.
Истражувањата наведуваат на мислење дека антиматеријата можеби кружи окоолу што значи дека бива створена на едно, место а уништена на друго, спротивно од тоа што научниците очекуваат за пролазните честички. Меѓутоа резултатите се нејасни.
Тоа исто може да значи дека антиматеријата настанала во подрачије каде екстремно високите температури ја чинат густината на честичките 1000 пати помала од таа што научниците ја очекувале од последица на процесите.
Иако научниците се склони антиматеријата дa ја сметаат за природна, многу работи во врска со тоа не се познати.
,,Не може да се исклучи можноста дека некоја антиматериска ѕвезда или галаксија некаде постојат”, вели Шаре.
Теориите се спротиставуваат околу тоа дали антиматеријата гравитациски се однесува идентично како и материјата.
,,Сепак, мора да постои граница каде антиматериските атоми од антиматериските глаксии или ѕвезди допираат нормални атоми”
додава Шаре. ,,Кога тоа ќе се случи би требало да се ослободи големо количество енергија во облик на гама зраци. Досега не сме ги откриле тие гама зраци ,иако во свемир има осетливи инструменти за нивна детекција”.
Извор - Илузионист