Гледајќи ги кандидативе на Вмро и Сдсм, можам да кажам дека на Вмро ми изгледаат за онакви класични партиски ликови, што ќе кажат од партија тоа е закон и нема мрдање лево десно, што значи дека ништо не е сменето таму и немаат што да понудат ново, веќе видено. Нема да добијат многу општини, и ќе бидат најголемите лузери у светот што не можат да бутнат власт каква што е на сдсм.
Од друга страна, на сдсм кандидатите се луѓе во кои обичниот народ не може да се препознае во нив. Како да ги бирале најненародните луѓе, луѓе што презираат сиромашни но мораат да се смеат секаде каде што ќе одат бидејќи зависат од нивниот глас.
Тоа се луѓе што немаат осетено како е да немаш во животот, да немаш да му пружиш основни работи на детето, да не знаеш како ќе го поминеш месецот.
Кога го гледаш оној Цанде, одма знаеш дека е татино синче, се разбира на заебанција и ништо не сфаќа сериозно, го натерале од дома да се кандидира затоа што 3 генерации уназад му се комунисти, никад у својот живот нема искочено од дома без пари, у школо идел со минимум 500 ден. Ги дупел сите што немале колку него, се фалел какви нови патики има.
Оној Весковски од Карпош, ти е класичен скопски лигуш. Секад облечен во марка, користи фрази од типот на: Де бе едно 1000че немаш? Обезбеден за него и за неговите деца уште од 15 години, внук на некој лажен борец со боречка пензија, што користел во социјализмот па се стекнал со неколку бараки у Карпош, кои после тоа ги продале за нови згради и сега имаат катаљарда станови. Препотентен и дрзок, ти суди според тоа колку имаш, не се дружи со ликови од различна социјална класа од неговата. Се смета за урбан лик и прашува млади девојчиња каде е вечер шемата?
За Петре да не збориме, ориџинал комуњара, со документ заверен на нотар, кога се родил татко му покрај извод на родени му извадил и членска на КПЈ, за разлика од овие двајца, он како син на некој си функционер можел директно да ја искуси моќта на комунистичката партија, прв имал точак у маало од неговите другари, прв имал апн и возел разни дундиња во средно, прв имал кола и од своја 18та година глави во разни кафани. Исто како и неговите сопартијци, презира сиромашни и луѓе од периферија на градот и провинцијалци. Исто препотентен и дрзок, смета дека е над сите. Кога збори за Белград кажува Београд и како он во Југославија секој викенд бил таму бидејќи имал другари и цело време искачал.
Темелковски од Кисела Вода, класика дете на провинцијалец дојдено во Скопје, поради тоа што во 90тите татко му имал моќна фирма можел да си приушти све, па така возел скапи коли во средно и се дружел со ликови како Цанде и Весковски. Овие го презирале бидејќи како провинцијалец во Скопје имал повеќе од нив. На почеток зборел на дијалект и бил срамежлив, пред да сфати каква моќ имаат парите на татко му за после тоа да смени начин на зборење и да стане класично разгалено скопско дете. Градоначалник е само поради тоа што татко му го натерал и бидејќи имал јаки врски во партија. Живее у 150 квадрати стан, а сигурно има и куќа од 300 квадрати на Велешко езеро. 4 години ги преспа, една дупка не закрпи во Кисела Вода, за летово да му текне дека идат пак избори и да почне да се буди. Проба со еден обид од игралиште да ги добие Припорчани, ама удрил у тврд орев Брезнички таму па изгледа се откажа. У Драчево нема една улица асфалтирана зашто сите се вмровци таму (негови зборови). Им завидува на Цанде и Весковски зашто се кандидати на подобри општини и сака и он како нив.
Едноставно во овие 3 ликови е отсликана целата партија. Ликови што немаат осет со реалноста, со секојдневните проблеми на луѓето и што навистина им треба. Тоа е така затоа што ниеден проблем од овие го немаат осетено на своја кожа. Од нивното раѓање они се обезбедени за цел живот. Исто како и нивните татковци и дедовци, сметаат дека власта треба да биде само кај нив, и дека никој друг не знае да ја води државата подобро од нив. Сите други се сељаци, небањати, неписмени, глупи офци, само они се одредените од Бога да ги водат и да одлучуваат за нив. Ја мразат државата, и го мразат денот кога се оделиле од Југославија. Сеуште се сметаат за Југословени, и сонуваат за денот кога повторно ќе целуваат чевли во Белград.