Љубоморна би можела да бидам во случај кога некој ми значи,а рамнодушна во спротивниот случај,такада не би можела да ги споредувам.
Љубомората во умерени граници е ок,личноста ќе увиди дека ти значи ако покажеш малку заби на грабачи на зафатени(да земеме пример со дечко еве),но во прекумерни би можела да доведе до расправии,па и до раскинување зашто премногу љубомора доведува до посесивност,а тоа би ја гушело другата особа.
Рамнодушноста повеќе ја преферирам во случај кога јас ја покажувам,што е мноу нормално да е така зашто никој не сака кога остануваат рамнодушни спрема него(ова во случаи кога се еднострани чувствата).Јес да,ако не планирам да возвратам на сигналите,го кажувам тоа директво и не претерувам со рамнодушност и и порачувам на личноста да продолжи со животот.
Љубомора,ја одобрувам и би ми годело кога мојот партнер би ја чувствувал,а наведов горе во кои мерки и зошто,иако јас лично никогаш не би му давала повод за љубомора зашто сум сигурна во неговата љубов,почит итн.
p.s.-ne znam zosto mojata ramnodusnost se svaka kako nedostatok na ljubov i cuvstva???
Можеби зашто спрема тој што си со него и ти значи,некако не е логично да се правиш рамнодушна...
а љубомората е нормална појава,но во едредени количини. Иначе лично јас не сум нешто посебно љубоморна,а и кога сум,ретко покажувам.
