Не е дека нема да ја заборави, проблемот е што во периодот додека ја заборава.Не можеш едноставно да се решиш некој да го заборавиш, знам по себе дека иако сум страшно ладнокрвна, ништо не покажувам и се негирам, кога ќе ги склопам очите колку и да сум била утрото решена се да оставам зад себе и да продолжам да живеам без таа личност, повторно е пред мене.
Како тогаш да ги сопреш солзите или како да заборавиш додека тоа што треба да те одмори, те обвиткува со очите на таа личност која што толку силно си се трудел да ја заборавиш.
Едноставно се треба да се остави на времето, но што до тогаш?
Само лажна насмевка на лицето или клин со клин да се избие, но со текот на времето, колку емоциите кон луѓето потешко ги добиваме, уште потешко ги губиме и стануваат длабоки и важни, клиновите губат на важност, а насмевката станува константна.
Не се труди да ја заборавиш, така само уште повеќе ќе се сеќаваш на неа.Иако не бараше совет, мислев дека моето искуство иако сум помлада би можело да ти користи за нешто.:smir: