Постови на неделата

На 22 јануари 2005 година, само два дена по стартот на порталот Kajgana.com, се појави нешто што ќе стане дел од секојдневието на илјадници Македонци: Кајгана форум. Денес, 20 години подоцна, време е да погледнеме наназад и да направиме ретроспектива на еден од најдолговечните и највлијателни дигитални простори во Македонија.

Почетоци и експанзија​

Во 2005, Facebook не постоеше кај нас, YouTube штотуку почнуваше, а интернетот беше скапа играчка. Но, форумите беа центарот на македонскиот интернет, а Кајгана со својот свеж пристап и отворена култура брзо стана најпосетеното место за муабет, совети, расправии и… сè што ти душа сака.

И тоа не е претерано - само во првите неколку месеци се појавија:

• илјадници активни членови,
• безброј теми, автомобили и филмови до политика, љубов, астрологија, DIY и еротски колумни,
• незаборавни дебати кои често беа почитани од ТВ емисии.

Теми што ја направија историјата​

Некои теми и постови не се забораваат – а некои буквално станаа интернет фолклор.

Toreador напиша:

Ја чекавме двајцата во собата. Стив е празен. Нема никој...сите бараки се празни. Дури и мензата не работеше тој ден. Јас носев маска на гордост и пробував да го скриам мојот страв. Се убедував самиот себе дека ова ќе биде супер, незаборавно, мој личен трофеј. Го погледнав во очи другарот што стоеше покрај прозорот. И неговите очи го издаваа неговиот страв. Се чувстувавме и двајцата како мали деца којшто влегуваат во јавна куќа за прв пат во нивниот живот. Сето фалење, сите теории за сексот и сите емисии се соочуваа со фактот дека иако теоретски занев многу мојата пракса ни оддалеку не беше на слично ниво како и моето теоретско знаење...

Кликни за повеќе...

Постот што влезе во легенда. „Стив е празен“ - Едноставна реченица, случајно напишана, која доби култен статус и често се користеше како шега или метафора. Стив е празен, ама форумот беше полн.

„Љубовни, еротски и порно колумни“​

Најпосетената и најверојатно најцензурираната тема на форумот во тоа време. Едни ја сакаа, други се пронаоѓаа и ја пријавуваа, но никој не остануваше рамнодушен. Колумните беа мешавина од квази-литература, хумор и... па, еротика. Во секој случај - симбол на слободата на израз што ја нуди форумот.

Кои се темите по кои засекогаш ќе го памтите форумов?

Падови и враќања​

Форумот имаше и свои кризи:

• еднаш изгубивме содржина од неколку месеци, но брзо ја надополнивме со нова,
• имавме сериозни downtime моменти (најдолгиот траеше од мај до јули 2025),
• често пати се дебатирало дали админите и модераторите се активни, дали носат правилни одлуки при модерирањето и тн.

Но, и покрај тоа, Кајгана форум секогаш се враќа. Како и секој квалитетен форум кој постои повеќе години, добар дел од членовите се повлекоа, но никнаа нови ликови. Да, знаеме и дека некои од старите членови се повторно тука - но, со нови никови. Некои од старите теми се активни и по 20 години, некои отидоа во „Канта“, а нови се отвораат постојано. И така во круг.

Заедница што останува засекогаш​

Можеби Фејсбук групите и поткастите презедоа дел од публиката, но Кајгана форум останува место каде:

• можеш да побараш и да добиеш совети,
• да ги следиш актуелните теми „инкогнито“ и без да се регистрираш,
• да го извлечеш „подебелиот крај“ ако се закачаш со погрешен член на погрешна тема,
• да се насмееш и на мемиња од 2009, кои сè уште кружат.
• да се договориш за пиво, фудбал во маало или - да покренеш масовна иницијатива / протест.

Некои членови се тука од самиот почеток. Други се враќаат повремено, како носталгија за поинакво интернет искуство - побавно, но подетално и подолго.

Што научивме за 20 години?​

• Дека форумите не умираат – само се менуваат.
• Дека македонскиот интернет има душа, а добар дел од таа душа е напишан во теми од типот: „Што се случи со...“, „Најглупа порака што сте ја добиле“.
• Дека имаат јавно влијание и моќ да променат многу работи во општеството, но и да поттикнат сопствена промена.
• И дека, никогаш не знаеме кој ќе го напише следниот легендарен топ пост од типот на... „Стив е празен.“

Ако сте „џомба“ на форумов, слободно пишете тука сè што паметите од вашата прва посета до сега:

• Кој ви беше првиот пост?
• Кој член ви беше најдраг или најиритантен)?
• Кои теми ги следевте секој ден?
• Што ве натера да останете?

Среќна 200ка Кајгана форум!

Холи гауакамоли... 20 години, кога пројдоа... ваљда вчера...

Памтам кога се регистрирав јуни 2005та, работев во интернет кафе и си викам ајде да се регнам тука, може ќе биде океј место. Го видов @rymz со 70 мислења и си викам, аа сеа има да го стигнам И додека да искуцам 70 мислења видов дека форумов е мошне интересно место, различно од претходните форуми кои ги читав и ретко пишував на нив.

Првата собиранка ја пропуштив бидејќи бев ептен тазе член и срамежлив, ама затоа кога почна Кајгана фудбалската лига прв дојдов на терен со @Lou_Weed, фурумџија чија легендарност ќе биде надмината само од неговото фрижидерче (кој памти утре да си закаже редовен лекарски преглед, јер старост ). Lou исто така беше домаќин на првиот Кајгана роденден. Келнерката во неговиот кафиќ умре од работа Мислам дека околу 200 души дојдоа во место кое збира околу 120 луѓе

Вториот Кајгана роденден го славевме кај што е сегашна Буква (или некое од местата таму). И тогаш форумот беше паднат па по MSN се договаравме. Кога се врати форумот се врати со ГАЛЕРИЈА, каде што форумџии и пред се форумџики можеа да стават фотографии од себе, па имаше гласање која е најубава. Па KaiTekk напиша туторијал How to score a blonde in 10 steps... Инаку форумот пак за малку ќе паднеше од оваа фотографија...

и коментарите на сите форумџики загрижени за модниот вкус и изгледаот на Ива Скорпија

Во овој период имаше и многу помали и поголеми собиранки. Кајгана фудбалската лига беше редовно нешто. Пиењето пиво после натпревар уште поредовно. Ме мрзи сеа да барам по интермец ако уште ја има фотографијата од @Acid со две шишиња Каменица споделена на бугарски портал со опис под неа „Мразат ни хората ама пијат ни бирата. Този човек е администратор на најголемиот македонски веб саит.“

Во тоа време имаше многу луѓе кои не беа задоволни од модераторската политика на Кајгана па самите си формираа свои форуми. Најмасовен од сите тие беше Марифет кои дури и успеаја да организираат голема собиранка во Лондон (пред да стане Тренд). Истата вечер Macedalien дојде во Скопје, ама се појавивме јас, Ацева, Вирус (ако не грешам...) и го однесов на собиранката на Марифет. Тој ми викаше дека не знае никого на тој форум а јас му викав да не се грижи има неколку луѓе што го имаат читано на Кајгана. И кога се појави беше изненадување на вечерта бидејќи беше единствениот универзално сакан админ од Кајгана.

Интересно во тоа време беше што имаше и форуми кои воопшто не беа поврзани со Кајгана како X-MKD или dnb.com.mk а најголем хејт доаѓаше од Idividi за да се реши дилемата кој форум е најјак во фудбал се собравме во игралиштето во дворот на гимназијата ЈБТ каде што во првиот меч ги демолиравме X-MKD а во вториот меч се измешавме едни со други за и момците од dnb.com.mk да шутнат некоја топка. Idividi нормално не дојдоа.

Многу битен дел од историјата на Кајгана е и Здружението на Клабери на град Скопје.

*Бушаф, Батистута, јас, Земзела, Воткамикс и Гижо (на фотографијата фалат Сусаро и почесната членка БејбиГрл од Штип)
Фотографијата е од 10 годишнината на Кајгана.

Јас сум роден, пораснав и уште живеам во Миладиновци. Во моето село имам еден комшија Никола кој слуша хаус музика и во другиот крај на селото имаше една Рената која слушаше се од убавите музики, ама ретко се гледав со неа. Кога почнав да пишувам на Кајгана нешто што највеќе ми се допадна е што се склопи екипава за клабинг. Мислам дека отидовме на се живо-диво што дојде во Македонија и прекрасно си поминавме.

Потоа Фејсбук стана популарен па форумов почна да намалува во популарност, меѓутоа сеуште е место број еден во македонскиот сајбер простор ако бараш некоја специфична информација.

Тоа што станав модератор на Кајгана во раната фаза индиректно влијаееше и на мојот сегашен живот. На почетокот немав воопшто компјутер дома. Се поврзував или од работа (интернет кафе) или од други интернет кафеа, најчесто интернет кафето во студентскиот дом Кузман каде што дел од вработените беа активни кајганџии. Во ова интернет кафе се идеше и бидејќи добар дел од јадрото на форумот беа со живеачка во близина на студентскиот дом или беа сместени во истиот. Како на пример Ване од Штип чиј јузер беше Анонимус ама бидејќи сите го знаевме лично го викавме Ванонимус
Сега овој пост го пишувам на лаптоп од 1500 долари

Памтам и на времето се натпреварувавме кој ќе запознае највеќе членови од форумот во живо и кога почнавме да надминуваме 100 веќе престанавме да броиме. Сега некои од тие луѓе се мошне познати на интермец. Некои не толку многу, меѓутоа од време на време ќе прочитам на нет или некој ќе ми каже во живо „еј те знам од Кајгана“.

Драги кајганџии и уште подраги кајганџики, ви праќам топли поздрави од ладното море северно од Исланд.

Овие што со племето делат поздрави и честитки по коментари на фејсбук, глумат некој соживот, се уствари луѓе кои врска немаат од спорт, навивање ниту пак ја гледале утакмицата.

Гледам дека и најчесто честитките доаѓаат од постари луѓе кои не се баш упатени во случувањата околу нив.
Не знам дали тоа им се некои остатоци од стариот систем кај што ги учеле на братство и единство или стварно се толку идиоти да забораваат и простуваат се што ни имаат направено љопите.

Абе како прво навивачката група им се вика балисти, гордо го носат името на оние кои палеле куќи, силувале жени, убивале и направиле еден куп злосторства врз Македонците.
Буквално пред неколку месеци не сакаа ни со една минута молк да покажат почит кон децата кои загинаа во Кочани, секоја утакмица ни пеат песни за илириди, се радуваат на смрта на Саздо, ни посакуваат на сите колективно истото да ни се случи итн...
Немој сеа некој да земе да ми објаснува дека тоа биле поединци, никој од нивните не се јави да осуди или искритикува, што значи дека до некаде сите се сложуваат со тој став.
Ако некој од нивните ги осудил, тие се поединците, а поголемиот дел од останатите го делат мислењето на овие другите.

И гајле ми е дали ние ќе имаме некоја корист од се ова, не прифаќам со нив да се гушкам и бацувам макар да играме во општинска лига на локалното игралиште со вештачка трева кај мене во маало.

Само уште еднаш како народ покажуваме дека имаме нула почит кон самите себе, а ако сам не се почитуваш, сигурно нема другите да го прават тоа.
Затоа и не мочаат секаде во светот на сите полиња.

Член од 23.08.2010. Тогаш завршив средно, Интер освои тројна круна, Надал имаше освоено два од трите Грен Слема во тој момент, подоцна го освои и УС Опен, МЗТ освои двојна круна, Лејкерс освои титула, буквално за се што навивав газеше. Од друга страна Сладоледџија гревот, фан на Јувентус, патем моја генерација и другар (поранешен хехе) ми вика абе зашо не се зачлениш на кајгана форумот, има доста добри дечки што пишуваат за фудбал, особено за Интер тој еден @Syn пишува добри постови. Нормално првата реакција ми беше негативна, ама потоа почнав да го отварам офлајн да видам што се дешава, па ќе видев мислење од некој кретен кое ќе ме извадеше од такт и решив да направам профил. Да знае Сладоледот кого фалел ќе му се стемни, ама ајде сеа тоа е, не може све да е совршено.

Малкумина знаат дека една година носев никнејм Потопо, а тоа беше резултат на изгубена кладба со другар кој доприна точка нема со кајгана ама знаеше дека многу дремам на форум, дека искачам со луѓе од форум и реши да ме оштети некако и ми даде никнејм Потопо. Ако се уште се чудите што е Потопо, во тоа време на фејсбук актуелни беа за постирање оние краткине вицови, и имаше еден: Како се вика Битолчанец што го удрила поплава? - Потопо Нема везе не траеше многу тоа и речиси никој не го памти тој језив никнејм.

Да се навратам на почетокот, почнав само у фк Интер да пишувам, тогаш не ни знаев како функционира еден форум, и памтам дека изгорев еден гаден јувенташ у темата фк Интер, нешо имаше просрано и ја му пишав : дете на први братучеди, што сакаш поише. Подоцна, почнав и во другите спортски теми да пишувам, па дојдоа и собиранките, зашо реално не може од одма да влеташ во собиранките, мора и малце репутација да стекнеш на форум.

Од форумскиве теми и дешавки највеќе во сеќавање ми останува темата кај што праевме мемиња едни на други, јас на Џонтра, он на Пеја итн итн, буквално гроб си ебавме од ремет, а некои од тие слики и ден денес ги користиме за да се реметиме по социјалните мрежи. Еве еден пример:


Секако собиранките со баграва од тука, играњето фудбал кое сериозно го теравме 2-3 години без престан, а со некои момци сум верен комрад и ден денес, на Пеја му бев на свадба, и он беше на мојата, со Урко сме верни комради по интерашка вероисповед, со Чекич и Џонтра исто, Клипче такоџе иако он има две маани во животот, едната е што навива за Милан, а втората е што има голема глава али тоа е што да се праи битно наш човек е.

И морам да напоменам две собиранки, едната е кај Пеја у стан собрани 70 души, на фамозната улица ПЕТАР ДЕЛЈАН, коа се курчев дека ќе донесам топ вино, а донесов 5 литарка од 100 денари, Кастиел кога дојде со прљаво сако, патики за кошарка и педерка, Мојсо кога носеше звучник поголем од неговиот гепек и кога веројатно добивме 6 кривични пријави за нарушување јавен ред и мир за кои ден денес не сме известени. Другата е у тој кафичот на Ацид у Аеродром како и да се викаше, кога Митре од Струга (забораив никот како му беше) се појави у кожен мантил со залижана полуќелава коса, класичен сицилијански мафијаш, очекувавме да извади шмајзер и да не изрока сите по ред. На оваа собиранка многу се оштетивме, а имаме и една култна слика со Џонтра која беше окарактеризирана како геј слика од поголемиот дел од форумџиите, мајче им ебам btw.



Едноставно кајганава е еден вид зараза, позитивна секако, ќе наидеш на добри мислења, на ремет, на глупаци, на кретени, на образовани луѓе, буквално на се и сешто, ама сепак е еден непресушен извор на добивање информации и трошење на енергијата кое на сите ни е реално потребно.

Тоа е у кратки црти, останува со Парва да испиеме по пола литро ракија еден ден, зашо од претходната собиранка (таа у кафичот на Ацид) не го памтам премногу.

Се убија од јадење гомна феминистките за тој директорот што го снимија со швалерката на концерт на Колдплеј, која патем и швалерката е мажена со семејство, ама во овој случај само човеков е крив. Се убија од јадење гомна како си ја оставил жената за погрда жена, како си го растурил семејството, што е точно се ова, но затоа еден лош збор не кажаа за мажената ХР директорка која го направила истото што и овој. Сопругот на оваа хр директорка никој не го спомна, никој не се зажали за него, само за оваа принцезава која што ќе добие пола од богатството на мисиров се засекираа. И тоа се тие двојни стандарди кои што се практикуваат од феминистките и општо од ваквите кокошки (инфлуенсерки) како Ина многуфина. Секогаш машкото е крив, жената нема никаква одговорност. Борбата за бенефиции без да сносат никаква одговорност продолжува. Целиме кон тие 0.1% работни места, додека родовата еднаквост кај градежните работници, рудари, пожарникари и слични физичко захтевни работни места не не интересира воопшто.

Forumov od sekogas bil legendaren.
Zapoznav mnogu likovi i so istite jashavme na mnogute druzhbi vo Skopje no i nadvor. So nekoi sum seuste vo kontakt.

Btw i zena mi ja zapoznav ovde.

Да имаш некој кој ќе се гордее со тебе по секој твој макар и најминорен успех, е најголемото богатство на светот.

Било какви нови социјални мрежи да никнат, ниедна од нив нема да го замени форумот како медиум.
Било да е за забава, за сериозни дискусии, за прашања форумот ми е број 1 место. Организирано, различни профили на луѓе поделени по различни подфоруми. Можеш да влезеш клизачи, без да има опција да те избрише


Член 15 години, првото мислење пред 14 години, официјално активен 13 години.

Форумската кариера ја почнав на Бадијала 2009та година. 2011 имаше еден период кога беше паднат форумот и дојдов тука за да се најдам со другарчињата бадијалџии што не имаше во доста голем број.
Тогаш сум го пишал и мојот прв пост во тема "Максимална брзина со која сте возеле моторно возило?", какво лошо хехенце

Dani напиша:

220 со Рено 4

...сеуште немам возено моторно возило

Кликни за повеќе...

Негде една година подоцна згасна комплетно Бадијала и добар дел се префливме на Кајгана. Така што официјално активен член се рачунам од 2 јули 2012 (да, скролав назад низ постовите за да проверам).

Од тогаш наваму 25000 постови, 200 отворени теми, 60000 допаѓања и куп нови пријателства од кои дел и во реалниот свет.
Во еден период дел од администрацијата задолжен за "Интернет" подфорумот. Одлични неколку месеци дел од кајгана форумската редакција задолжена за весникот (поздрав во сите инволвирани во него, дали како уредници, дали како гости). Се на се, убави 13 години поминати тука.


Една од легендарните теми што треба да се спомнат е и Фан Клуб Бамбер Бриџ. Уште не ми се верува дека работата стигна до таму Рики да има интервју за BBC



Kajgana Memes, Пцовките на Џонтра... а бе цел подфорум фудбал изобилуваше со позитивни дечки. Жал ми е што добар дел од нив заминаа (или само се на пауза) од форумов.

Saber Rider напиша:

Огромна е шансата да влезат во Конференциска. И да отпаднат од Стеауа, играат со Дрита од Косово во ЛЕ. Ако ги поминат, имаат загарантирано најмалку Конференциска. И да изгубат, ќе играат уште еден дуел за влез во Конференциска.

Еднсотавно ако почнеш од ЛШ, голема е шансата да избориш барем Конференциска, особено ако поминеш еден тим во ЛШ. Да беше ваков форматот во минатото Вардар, Шкендија и Работнички ќе играа бар 10 пати во групна фаза во најдобрите нивни години. А вака ако почнеш во Конференциска од најниско коло како што почнавме ние, шансите да се пласираш се скоро 0.
Во превод, играње во Европа вреди само ако сме шампиони

Кликни за повеќе...

Точно, особено ако се помине првото коло во ЛШ – се добиваат гарантирани 2 милиони евра и минимум плејоф во Конференциската лига. Доколку се победи таму, се обезбедува пласман во групна фаза, каде што се заработуваат околу 5 милиони евра, плус по 500.000 евра за секоја победа во групата и 133.000 евра за секое реми.

П.С. Ова мора да биде стандард за силен Вардар: 5 милиони евра од спонзори + 5 милиони од Европа = 10 милиони годишен буџет. Како за контекст од тоа шо истражив, еден Марибор има годишен буџет од околу 5–6 милиони евра..

Сепак, потребен е и добар коефициент за да се биде носител на ждрепката и да се добие полесен противник.
Подолу слика со екипите кои се неносители.
Во првото коло на ЛШ, екипите со над 8000 коефициент генерално се носители.
Шкендија имаше 7500 и беше во групата на неносители, но имаа среќа шо го добија еден од најлесните противници – ТНС, од групата на носители каде што имаше клубови како Лудогорец, Стеауа, Малме..

Вардар по таа сезона кога влеговме во групната фаза на Лига Европа, имаше загарантирано место меѓу носителите во европските квалификации за наредните 5 сезони, благодарение на освоениот УЕФА коефициент.
То значеше минимум по неколку милиони евра годишно од Европа, и тврдам дека тоа можеше да се оствари со релативно скромен тим со буџет од 500.000 евра.
А доколку продолжевме со силен состав, како оној од сезоната 2016/17, реално беше барем 2–3 пати да се повтори успехот од таа историска сезона, кога заработивме околу 6–7 милиони евра само од европски настапи.
Незнам дали сме свесни колкава штета е направена на клубот во последниве 8 години имајќи предвид сето ова од финансиска гледна точка.
Еве како изгледаше коефициентот пред почетокот на оваа европска сезона:
Вардар имаше само 1.233 коефициент. Имавме среќа шо налетавме на Ла Фиорита, но и тоа не го искористивме до максимум.
Како што може да се види, за разлика од ЛШ, каде што се потребни повисоки коефициенти.
За да бидеш носител во квалификациите на Конференциска лига, доволни се околу 4.000 поени.
Со победата над Лозана, моментално имаме 3.983 коефициент, што значи дека примениот гол во последна минута на гости во Сан Марино, (наместо да освоиме 0.500 поени со победа, добивме само 0.250 поени со реми) потенцијално со пораз во реваншот со Лозана, ќе не чини носителска позиција следната сезона во квалификациите за Конференциска лига.

Никој од спортските новинари не го спомна ова.

Илинден, 122 години потоа - одиш на работа во турска фирма со такси кое го вози Онур, облечен во маичка од LC Waikiki и панталони од DeFacto, ненаспан заради звукот од турската серија која ја гледаше жена ти синоќа во дневна. Не ослободиле, my ass.