Постови на неделата

Драга,
Неделава по одморот бев на еден ден во местото каде сум растен. Смалено, обрастено од сите страни со зеленило, но се уште прекрасно и срцето веднаш чука поинаку. Но не ми беше поентата тоа да бидам носталгичен и меланхоличен, туку да споделам нешто што ми го привлече вниманието.

Денот кога бев таму имаше погреб. Човекот кој починал го знам - дедо на еден другар од детството за кого немав ни поим дека бил уште жив: јас сум веќе во 40-тите, другаров има 38, моите баби и дедовци се починати пред повеќе од 15 години, па така... И баш ме заинтересира да видам колку години имал. Иако тетка ми (која живее таму) ме предупреди да не одиме на гробишта, да не се исплашеле децата ако сме ги сретнеле гробарите , сепак појдов да запалам свеќа на гробот на мајка ми зашто многу ретко одам, и го видов крстот на починатиот - роден 1932! Значи 93 години! Машала! И го коментиравме тоа со тетка ми отпосле и таа почна да кажува: комшиката Борка 94 години, уште копа во бавча. Друга - една Наталија, 97 години, сама си правела за јадење и тоа попара со водата од туршијата и леб и тоа го јадела секој ден. Трет некој - 95 години, до душа тој паднат,во постела, ама сепак жив и има 95 години. Јас се сеќавам кога бев дете, друга жена, свекрва на таа Наталија имаше 103 години и на 103 ми рецитираше епска песна за Крали Марко и дете Татуличе што ја учела на памет кога одела во школо (до четврто одделение, повеќе не им давале од дома на женските деца). Друга жена, моја прабаба (in a way) почина на 105 години. Таа живееше во 3 различни векови, родена беше некаде 1897 или 1898. И тетка ми има веќе 76 и во споредба со другиве уште е „девојче“, ама е здрава и се работи сама, додека мајка ми (сестра и) почина на 68, а третата сестра е моментално во многу лоша состојба. И баш размислував - што ги прави луѓето толку долговечни таму? Дали воздухот? Храната? Можеби водата? Имаат сопствен водовод од извор планинска вода доведен некаде од Бушева планина. Водата чиста, нехлорирана, и иако од ЦЈЗ има константни предупредувања дека не била бактериолошки исправна, сите си ја пијат и гледам никој не умрел од неа. Напротив, доживуваат 10 децении, па и повеќе. Но најверојатно тајната на долговечноста се крие ем во сите овие фактори, ем во недостигот на стрес. Ние, со ова ниво на стрес што секојдневно го доживуваме, со загадениов воздух, брзата и нездрава храна, брзиот живот, водата обработена со триста хемии... треба да сме среќни ако доживееме 70.

Најголема желба во животот ми е да можам да си дозволам да се вратам таму, па макар и живеел сам и мечки и волци да се закана да ме изедат. Па којзнае, може местото ќе ми го продолжи векот за некоја година.

Никогаш не верував дека на 30+ ќе се претворам во намќор и мрчало кон помладите од себе, ама ете дојде и тоа време, не знам дали со право или не, времето ќе покаже.

Имав можност периодов да бидам во околина каде што седат или излегуваат тинејџери и 20+ девојки и дечки и со тоа некако несвесно да го набљудувам нивното однесување. Дремат на маса со кутија снус (воопшто не сфаќам што е шемата со тој снус, ама ај тоа е друга тема) и наргиле пред себе, воопшто не разговараат. Скролаат ко роботи по телефоните и си покажуваат нешто едни на други. И толку. Во тоа се состои нивното излегување на места кајшто има настап на бенд, пејач, DJ, сеедно и е наменето за да се забавуваат. Не знам, можеби тоа е забавата сега.

Освен ноќниот живот, кој не беше нешто сјајен и во „мое време“, сѐ повеќе забележувам различно однесување и во секојдневни навики кај младината денес. Сите се однесуваат исто/слично, нема креативност, немаат интерес за ништо што се случува околу нив, апатични се и ништо не им го држи вниманието повеќе од 2 минути. Немаат емпатија кон останатите. Ко да немаат свој став, или пак само се плашат да го искажат? Ретки се индивидуалци кои се издвојуваат од останатите, ко да имаат некој заговор и да се договориле да не чувствуваат (да не покажуваат емоции?) или да се разликуваат на било каков начин од групата. Доказ на некој начин е и форумов, пред 10-тина години да речеме тука се зачленуваа млади луѓе со желба да дискутираат и да научат нешто, последниве неколку години се добива впечаток дека освен на ТикТок младите генерации ги нема на друго место. Дури имам впечаток дека многумина имаат проблеми со вокабуларот и тоа што го знаат не можат да го поврзаат во реченица, се губат едноставно.

Секако, зборувам за генералната слика што ја имам, сигурно дека има исклучоци, но сѐ помалку, сѐ поретко.
Тоа е мојот впечаток, слободно побијте ме ако имате други искуства (се надевам дека е така).

Би сакала да дискутираме на што се должи тоа?
Дали на достапноста кон сѐ што им е (не)потребно, дали на брзото време, дали на тоа што се родени во интернет добата (тие родени по 2000 не знаат како е да се расте и живее во време без интернет), дали системот некако потфрлил или пак проблемот е некако поголем и подлабок?

kano напиша:

epa navivaj za nekoj od tie seriozni klubovi i ne se zamaraj....

se fakate za sitnici. busot e najverojatno daden besplatno na koristenje (veruvam znaete od koj) i toa e toa. vo momentot ima drugi raboti sto se pobitni da se sredat pa ke dojde vreme i za toa. u sekoj slucaj podobro e od erata koga se sobirase pari za prasok za perenje so donacii.

Кликни за повеќе...

Абе автобусот е ситница, што има врска битно стигаат од точка А до точка Б, веројатно и тоа што во 2025 година немаме социјални мрежи и тоа е ситница, што има потреба па и за тоа сега, ќе отидеме на стадион ќе видиме кој играч потпишал кој си заминал, ако се смилува вепарот може ќе пушти некоја информација на фејсбук, до тогаш може да чекаме и да си ги читаме неговите постови за Инфомакс, војната во Украина, државиштето Југославија кај што си можел да спиеш на клупа итн, ако сме добри ќе не почасти и со некој ултра смешен клип што го нашол на тик ток, како се тепаат жени во вода или некое дете паѓа од лулашка.

Уште една мала ситница се и играчите што потпишуваат а не играат, за награда си добиваат нови повеќегодишни договори, веројатно и за тоа нема потреба да се замараме, секако не ги плаќаме ние.

Најмала и небитна ситница е тоа што после 38 години се најде спортски директор што се дрзна да го земе запад на сопствените навивачи кои го спасија клубот од целосно згаснување, донирајќи пари од сопствен џеб, додека тој не се појави на стадион и не помогна макар со една чачкалица купена.

Сепак не треба да се грижиме, доаѓаат подобри времиња, ете долгот што САМИ ГО НАПРАВИЈА си го решија, кога ќе заминат ќе ни остават поголем, до тогаш може да уживаме, сега има побитни работи, треба да се посветиме на локалните избори.

Solaire of Astora напиша:

Младите ги почитувам за една работа, не ти работи ако не го платиш како што треба и си оди без око да им трепне. Секако ќе си најде подобра и поплатена работа. Да зборат 60 и 70тите генерации, преку чиј грб се ебаа многу работи од 91 навака, најмногу поради нивното полтронство и неписменост, за младите денес - е повеќе од навредувачки.

За други ставки, младите не ги бива за ништо, да. Ама кој да им замери со право, таков систем наследија од своите родители.

Кликни за повеќе...

Го прават тоа затоа што имаат далеку повеќе можности, пред се' поради брзиот развој на технологијата и појавата на интернетот. Дури и тие што не се по компјутерите и програметскиот свет, можат лесно да најдат друга работа, затоа што пола држава се отсели и нема кој да работи. Можат да заработуваат на интернет, можност која ниту една генерација ја немала досега. Доволно е да знае англиски јазик, ќе работи преку океанот во кол или диспечерски центар.

Мојата генерација растеше во многу поинакво време. Лимитиран беше бројот на приватни компании, информатиката и компјутерите беа уште во зародиш, тешко се наоѓаше работа. Ќе трпиш, ќе работиш неколку години непријавен, ќе заработуваш скоро ич или буквално ќе волонтрираш, за да дојдеш до некое решение и редовна плата. Со ништо не сме можеле да го промениме тоа на млади години, а не па уште да пребираме. И отселувањето одеше потешко, никаде не не примаа, а немаше ни ефтини летови од Македонија за да избегаш од државава. Сега пола Европа ќе те моли да дојдеш, особено ако си физички работник.

Да не коментирам за генерациите на нашите родители, кои уште толкава траума ни оставиле. Приватизација, губење на работа кај пола население, БЕЗ НИКАКВА МОЖНОСТ ДА НАЈДЕШ РАБОТА. Сме живееле фамилијарно со 5000 денари и уште толку во бонови од некоја Ш продавница, со лимитирани производи. Среќа се терале некои приватни бизниси, колку да се закрпи месецот.

Никаква споредба не може да се направи со овие нови галени генерации. Од ништо не се задоволни, ако можат ништо да не работат и да земаат плата 5000 евра. Да растеле во наше време, ќе умреа за леб за месец дена.

Цел парк пред спортску салу среден..
Пут што не води низ овј свет е плаво бел..

Дакота Џонсон

Во светот на рокенролот правилото е "Live fast, die young". Само тројца успеаа да му пркосат на тоа правило. Прв од нив замина Леми на 70. Денес отиде вториот. Така што честито за Кит Ричардс, финалистот и шампионот во оваа категорија.

А што се однесува до Ози Озборн може да се каже дека исживеа филмски живот. Секс, дрога, рокенрол, пионер во металот, рок икона, идол на скоро секој поединец и бенд што реши да се занимава со таа музика и шлагот на тортата, концертот во Бирмингем пред само 17 дена за финале и одјава каква што само му доликува и каква што скоро секој на негово место би посакал, со собрана целата метал елита на едно место па чак и Џејсон Момоа во публиката да се шутка. Ако некогаш прават а сигурно ќе прават филм нема да има потреба од нашминкани и преувеличени работи какви што обично се додаваат во биографски филмови за филмот да биде поинтересен.

На денешен ден 22 Јули, пред 78 години е формиран нашиот миленик, клубот за кој навиваме, пееме, живееме и секојдневно се бориме.
Заедно поминавме подеми, падови, радост и тага, всушност во Вардар ние дознавме што значи љубов, се научивме на верност и борба, на прави вредности, кои ден денес ги браниме и веруваме во нив.

Дочека длабока старост трпејќи неправди, разни партии, системи и криминалци пробуваа да те уништат, им беше трн во око на многу душмани, преживеа војни кои други клубови не можат ни да ги замислат, сите ги победи, сеуште остана бастион на МАКЕДОНШТИНА и со сите свои предности и мани за нас најдобар клуб во светот.

СРЕЌЕН РОДЕНДЕН НАШ ВАРДАРЕ, ВЕЧЕН ДА СИ!!!

На сликата Талевски