Сеа ќе звучам како Џони ама ист таков бев и пред Европското кога цела нација беше у транс како да имаме капацитет за полуфинале.
Ја тепавме Ерменија што ни врати за таа намештаљката од 3-0 коа Столе од раце ги испушташе топките, киксна Романија, за малце пак ќе ја поебевме оваа со Исланд, откако претходно се бламиравме и срамевме на веќе добиени утакмици... и ете завршивме 2ро место у група, историски најдобар пласман и слично и одеднаш класика македонецот се вивнува у облаците и мисли дека станал Бразил.
Како тоа не треба да се мочаш у гаќи од Италија, Португалија, Русила или Шведска, екипи што редовно играат на европски и светски натпреварувања, кои имаат фудбалска историја поголема од нашата држава, кои имаат титули и титули освојувано, кои имаат играчи што редовно играат на врвно ниво и коишто се имаат изнаосвојувано све и свашта, кои знаат што значи да се игра клучен наптревар и да не набројувам понатаму.
Па утакмиците на европското првенство требаше да бидат показател дека сме послаби и од Украина и од Австрија, воопшто не сме се држеле туку фино лепо и рутински не исплескаа.
Послаби сме од сите екипи у баражов, `англичанине` не ги коментирам, тие иако изгледаат слабо вака на име и хартија, ќе не отворат, кој ќе трча со нив.
Едино со Русија и Шведска имаме некакви шанси пошто они играат тврд и копачки фудбал па би можеле да се носиме некако. Иако ќе се паднеме со Русија на Лужники со вештачка трева, наросен со мраз у 6 саат попладне на минус 60 има да не одлепат.
Не летајте дека сме некој убер квалитет, а до пред месец дена го корневте од пцуење Милевски.
Само, ко што кажа Курајберот, некоја таква шанса каде противникот ќе го изеде притисок и ќе нема свој ден па да се протнеме некако на среќа.
