Savršeni krug
Да се приклучам и јас во последен момент. Тежок филм за гледање, многу тежок.
Мустафа нема да го коментирам, цел филм го носи он. Малиот Адис ми беше многу симпатичен, а брат му малце и одбивен на моменти. Одлично беа прикажани животите во тоа време, и целиот бед и очај во кој живееле. Децава, греота. Првата сцена кога избегаа ми беше многу језива, па после и коа раскажуваше малиов Адис дека на негов другар од селото му ја скинале главата.
Децава како ја доживуваа целава војна, мислам беше доволно кажано кога кажа дека четниците немале глави. Многу језиво.
Она што на почеток ме нервираше е зошто Мустафа не замина со семејството, ама понатака ми стана јасно. 0 воља за живот имаше, лут на животот на себеси, не наоѓа никаков излез.
Она со халуцинациите ми беше интересно, посебно кога бараше одговори од жена му и ќерката зошто не му пишуваат, ниту да му се јават. Жално беше за гледање.
Техничкиот аспект не ме бендиса воопшто, камера и сценографијата беа ок ама звукот катастрофа. Штета што ваков филм нема барем во FHD да го погледнеме нормално. Али со ваква приказна, техничкиот дел воопшто и не ми е битен.
Тешки времиња, што се надевам нема никогаш да се вратат за нас на Балканов.
9/10
После филмов иам како грутка во грло. Имам една подалечна тетка што живееше во Брчко за време на оваа војна. Јас тогаш сум се родил па не знам како било, ама памтам во 2005 бевме во Босна во нејзината куќа. Она исто има пребегнато во Германија во некој камп, благодарение на некој Германец што се заљубил во нејзе. И помага да избега, како стига таму овој умира од некоја болест. Нејзината сестра исто ко овој Мустафа не сака да избега и останува. Има закопано цела фамилија во нејзин двор, а 2те деца и загинуваат од граната. Телата никогаш не им се најдени, а гробовите во 2005 сеуште беа од обични дрвца и необележани. Памтам куќата цела беше со куршуми, секоја ливада беше со мински полиња. Ден денес живее таму, а оваа другата од тогаш се нема вратено во Босна или било каде на Балканов. Не сака да стапне, лута е на цел народ.
