А да ти пишам реално како ќе биде
. Никаква конфискација, враќање на пари, лежење во затвор нема да има, тоа од големите риби, од малите кој не можи да потплати судија обвинител адвокат и за 30 кебапи ќе го крка. Од администрација никој нема да се избрка туку ќе се вработат нови. Затоа што доста ќе одат во пензија и ќе има нови работни места
. Ќе продадат се што можи да се продај (водоводи, комунални претпријатија, автопати, разни агенции за Станбени и деловни простори, Македонски Шуми сосе дрвја и планини итн) и пак ќе бидеме должни. Странство нема да можи да се задолжуваме затоа што има најава за повлекување на паричната маса, ќе има паника банки ќе пропаѓаат сосе депозити во нив, инфлација, сиромаштија и глад...[DOUBLEPOST=1509105800][/DOUBLEPOST]Извадок од: Како је настао новац.
Odjedanput je zazvonila budilica i Gerhard Hornbacher član uprave Nolksbanke se probudio, razmišljao je o snu kojeg je upravo sanjao. Njegov kolega Christian Monti iz ZBZ banke još uvijek je čvrsto spavao na kauču do njega. Prošle večeri bili su na pijanki, alkohol je tekao u potocima, a usput su potrošili i dvije kurve. Sada se i on probudio, te u bradu promrmljao “njihove žene su jeftine, a mi imamo mnogo novaca”. Gerhard je na to dodao: “Jesi primijetio da kurve traže puno manje od onih koje se navodno ne prodaju za novac”. “Vidim da si sklon filozofiji”, odvratio mu je Christian “bolje razmišljaj o današnjem sastanku sa premijerom”.
Za dva sata stigao je službeni vozač i odvezao ih u banske dvore. Tamo ih je čekao premijer, papiri su bili spremni, sjeli su za stol i Gerhard je započeo svoj govor: “Vidimo da niste u stanju vratiti prethodni kredit...”
Christian ga je prekinuo: “Zapravo ni jedan drugi prije njega, samo prebijate stare kredite uzimanjem novih.”
Gerhard je potom nastavio: “Ako želite novi kredit, morate nam dati autoceste u koncesiju i prodati 25% udjela u HEP-u. Također, primijetili smo da je javna uprava nedovoljno efikasna, trebali bi dati 20.000 otkaza i smanjiti plaće ostalima. Povećajte PDV, više nema odgađanja, bili smo strpljivi do izbora.”
Premijer je odgovorio: “Što ako dođe do nemira, narod bi se mogao pobuniti, ovo bi mogla biti kap koja je prelila čašu...”
Gerhard je uzvratio: “Ne brinite oko toga, mediji su pod našom kontrolom, prikazati ćemo vašu odluku kao hrabar čin i nužnost. Reći ćemo narodu da zadužujete državu i rasprodajete njenu imovinu kako bi njima bilo dobro – zaduživati se mora”.
Premijer je nervozno odgovorio – “Vi hoćete reći da moram ljudima reći da zadužujem državu i rasprodajem njenu imovinu kako bi im rezao plaće i dizao poreze, samo lud čovjek bi pristao na to”.
Gerhard se uznemirio – “Ne bi rekao, mnogi su u to već povjerovali, uostalom recite im da se i u EU provodi ista politika, te da ako žele ući u EU vlada mora provoditi takvu politiku”.
Premijer se opustio... “Dobro, nadam se da neće biti nemira, jer će nakon ovih ‘reformi’ ljudi imati još manje posla i novaca, ionako već sada ne mogu vraćati kredite”.
Christian: “Ne pokušavajte napraviti neku glupost jer znate da vas možemo zamijeniti sa istom lakoćom sa kojom smo vas i postavili na mjesto premijera”.
Premijer: “Svjestan sam toga”.
Bankari su pozdravili premijera i potom otišli u jedan privatni klub. Na putu do tamo, Christian je pitao: “Gerharde, zar nije suludo da država od nas posuđuje kune kada ima vlast nad stvaranjem novca i mogla bi kune uzimati izravno od HNB-a. Također, kroz proračunski deficit mogla bi puštati novi novac u opticaj kako bi njime pokrila novo-stvorene vrijednosti”.
Gerhard je odgovorio: “Ne budi naivan, zar ne znaš da je 1992. Maastrichtskim ugovorom zabranjeno izravno financiranje državnog proračuna od strane centralne banke.
Izmjenom zakona o HNB-u iz 1994. statut HNB-a je usuglašen sa statutom Europskih središnjih banaka i tim aktom je državi zabranjeno da se financira izravno od središnje banke. Država više nema vlast nad novcem, ona je sada privatizirana i u našim je rukama.
E da, zaboravio sam ti reći, prošle večeri imao sam jedan čudan san i zamisli koja slučajnost! 1994. kada je uvedena kuna, prvi novac u opticaju nije bio dug. Država je procijenila koliko vrijedi sav korisni kapital i rekla narodnoj banci da izda novčani ekvivalent tog kapitala – 50 milijardi kuna. Kao što pogađaš - tada je novca (depozita) bilo više od kredita. Ali uskoro se taj odnos promjenio, kamata je ‘pojela’ početni iznos i sada imamo cijelu zemlju porobljenu dugom. Uskoro ćemo postati kao bogovi, svi će nam se klanjati. Već smo preuzeli većinu banaka i ostalog profitnog kapitala – Plivu, HT i INA-u. Sada nam preostaje da preuzmemo prirodne resurse, vode, šume i autoceste.
Male ljude bacili smo na koljena, njihova imovina prelazi u naše ruke, a oni i dalje ne shvaćaju da je sustav zamišljen tako da ih pretvori u robove neotplativog duga i razvlasti od imovine”, rekao je Gerhard, nasmijao se - te dodao:
“Nemoj mi više dosađivati sa takvim pitanjima, pripremi se za koktel party. Bit će djevojaka kao u priči, znaš da bi sve prodale dušu vragu kako bi bile s bankarom.”
“Ne moraš mi dvaput reći. Uostalom, bolje je što manje razgovarati o ovim stvarima.” odvratio je Christian.
...како и да е не е многу висок освен ако немаш многу недвижности ама и тоа се решава со префрлање...лични карти итн
