Кога беа едните на власт, моиве дома седеа технолошки вишок со 4000 денари МЕ-СЕ-ЧНО, јас и братми бевме деца од по 6-7 години тој период.
Кога дојдоа другиве, таман моиве почнаа нормално да работат, за нецела година пак ги пикнаа како технолошки вишок. Башка тогаш татко ми со душа се бореше со проклетата болест, ние сеуште бевме малолетни со брат ми, и сеште живеевме под кирија во станот.
Не праша некој тогаш како ни беше? Како преживувавме? Запишани доле во продавница по 8000 денари?
Да им се измочам на сите таму во собрание, 25 години се исти луѓе се вртат во политичкава сцена, ги менуваат партиите како чорапи што менувам јас секоја ден. Еден ден се најголеми патриоти, другден се проклети комуњари, и обратно.
Да им се мочам и на Левица и другите помали партии кои гледаат само за газот свој, мачат деца да одат од врата на врата да собираат потписи, надевајќи се и лажејќи се дека ќе се вработат негде, а всушност на крај единствено ќе профитираат луѓето за кого работат.
Никад нема да го добијат мојот ебан глас, никад... Не дека ќе смени нешто тоа мое ливче, ама пак барем еден ден во сите овие четири години имам шанса да им го покажам средниот прст, за сите говна во кои не пикнаа овие 25 години.
Ѓубриња едни ненаситни,