интересно.
Во најоптимални услови, без чекање ред, за гласање е потребно од една до три минути. Да се земе просек од 2 минути за чинот од појавување на гласачкото место, проверка, евиденција, регистрација, гласање, спуштање во кутија на гласачкото ливче, подигање на лични документи и заминување. Во најдобри услови две минути.
Оптимално време за движење од едно до друго избирачко место (не во иста населба), но во еден град, е и до 20 минути. Математиката го покажува следното. Едно лице, ништо друго да не работи во текот на тој ден предвиден за гласање, хипотетички во 12 часа може да се појави на 36 избирачки места ако тргне во 07.00 наутро и заврши во 19.00 навечер. Но не и да гласа на сите, затоа што му недостасуваат 72 минути, односно час и 12 минути…
Одиме обратно. Едно лице хипотетички може да гласа во еден изборен ден 360 пати, но само ако тоа го прави 12 часа без прекин едно по друго. Такво нешто во реалноста и во физиката е невозможно…Се согласувате, нели..
Одиме со друг пример во кој бараме прво логика, а потоа и математика и физика.
Неопходните 20 минути за промена на избирачкото место и неопходните две за чинот на гласање теоретски на едно лице му овозможуваат да гласа 32 пати во еден ден… Но, тоа е само теоретски. Физички е поинаку. Ако се земат предвид интервалските осцилации и се бараат во идеално создадени услови за непречено движење, блиски избирачки места и без какви било застои, во еден ден, за едно лица да може да се појави на што повеќе избирачки места, оптимален логичен резултат би бил 20 места.
Значи за едно лице да гласа во еден ден 20 пати потребни му се од гласање до гласање околу 36 минути, но со напомена дека целиот ден само тоа мора да го работи… Но, еве да речеме може… Значи дојдовме до почетната позната, сега ја бараме крајната непозната.
Значи, едно лице во тој ден може да обезбеди 20 гласа. Теоретски се согласуваме дека може. Но, треба да стасаме до бројката од околу 200.000 гласа разлика, за кои опозицијата тврди дека власта ги краде преку вакви фантомски гласачи. Ок…бараме логика.
Ако едно лице носи 20 гласа, тоа само по себе не значи ништо.
Десет лица носат 200 гласа. Многу малку… Одиме понатаму.
Сто лица, во исти вакви услови за сите и се да биде перфектно, по 20 гласа носат 2000 гласа… Ситница, а веќе ангажирани сто лица, прв ризик дека барем 1 процент од нив може да попушти во лојалноста.
Понатаму, 1000 лица ангажирани да имаат дваесет различни идентитети, со различни лични кари, матични броеви, растрчани низ Македонија да гласаат по дваесет пати ќе донесеат 20.000 гласа. Завидна бројка, но ќар нула. Трошок огромен, ризик веќе опасен. Ако на сто лица ризикот за пробивање на планот беше 1%, на 1000 тој веќе може да е и над 2 %. Тоа значи дека најмалку на дваесетина лице може да им пукне филм од овој план и да пропеат.
Ако во Скопје, на релација од Ѓорче Петров до Катланово, едно лице хипотетички може да се појави на 20 избирачки места и да не биде откриено, поради нели големината на градот и бројноста на населението, во Каменица, Виница, Делчево, Берово, Пехчево, Демир Хисар, Крушево, Теарце, Бравеница, Брод, Дебар, Ресен, Неготино, Росоман, Градско, Облешево, Паланка, Кратово, Удово, Валандово, славна Гевгелија, или во над 80 проценти од градовите во Македонија нема теоретски шанси да дојде некој од страна и да гласа.
