Имам речиси одлично психо-физичко здравје.
Речиси, бидејќи со забите си имам мака од кога знам за себе, ме клецат од секој можен агол, Ахилова пета ми се и тоа си тече во фамилијата. #ThanksGenes
И така денес пак си бев на забар. Рутинска процедура која што кај цел нормален Свет трае 5 минути, кај мене се развлече саат време. Ниш ново, cause it's me

. Пробив 2-3 термини, се створи гужва во чекалната како пред грчка амбасада на времето, непцето стандард ми се воспали, изиритира, разкрвари штом се пушти тоа осилото, ме гореа, жигосуваа, пеплосуваа до бола. Се управи тоа некако, па гноен џеб излезе, жлезди работеле, плус умник како потенцијална претња во релативно блиска иднина. Правеа шо правеа, курци палци и ми даваат завршна дијангоза - Забот сепак не е Океј и ако не се среди со тековната терапија, печен е за вадење. Грејт.
НО! Но, и покрај целата голгота шо се издеси, си заминав насмеан и расположен дома. Оти - Снимката на забот ми ја правеше број 1 симпатијата моја во градов, а на која ништо повеќе од име не и' знам


. Ете шо ми донесе најголемата мака. И не можев во кафана, во бар, како шо треба да ја сретнам, туку таму каде очи обраќам од болка. И првото нешто од нејзе шо ми влезе во уста, беа гумените ракавици. Ти ебам наопаку скроениот живот. И на крај пак се напиздив. Пријатно.