сарказам беше. Мене ми се многу симпатични тие „наши“ што се трудат да си веруваат во овие бајки( значи се трудат, внатре во себе ни они не се убедени).
Многу ми е интересно кога слушам како политичарите не делеле, а иначе ние би се сакале (Скопје 2014 како пример за поделбата) па после ова со Србите што мора да признаам го очекував многу порано , дури и изненаден сум што вака закаснија.
Па после кога ќе се повикаат на “историски добрите односи и градењето на заедничката држава’’, (нешто што Хорхе многу сака да го кажува последно време кога шлихта за нивните гласови) заборавајќи на фактот дека секогаш сме била на спортивна страна.
Се на се, многу сум импресиониран од тоа како овој едностран соживот форсиран на секое ниво, (на пример преку школски предмети како Граѓанско општество, кој во нивните школи изгледа е заменет со физичко) со кој не кљукаат од 2001 си фати корен меѓу приглупите и покондурените македонци, се установи како догма и веќе почна да станува богохулие некој да спомне нешто против него.