@Let 3 - Неколку дена по уривањето на AF 477 пронајдени се на површината делови на авионот и само 50 тела на загинати. Црните кутии и уште 104 тела се пронајдени дури две години подоцна на дното на океанот.
@cige кога ќе престанат со работа батериите на црните кутии потрагата ќе продолжи со барање на метални делови односно, како што се случи соAF 477
Мислам дека ова со ултразвучните сигнали од црните кутии не е добро решение за пронаоѓање. Ултра звукот во водата се простира многу подобро одколку во воздухот. Покрај основниот сигнал, постојат одбиени сигнали и од дното но и од површината на океанот ( тотална рефлексија ) Тоа што едниот примен сигнал е со променета фреквенција покажува дека се работи за придушен сигнал, кој можеби потекнува од голема далечина. И кај AF 477 утразвучните сигнали не помогнаа да се пронајдат кутиите. Но помогна математиката
Еве како се одвиваше барањето на остатоците на AF 477:
Авионот полетал од меѓународниот аеродром во Рио де Жанеиро во 19:29 по локално време ( 22:29 UTC ) на 31 мај 2009 и зема курс на североисток во правец Северен Бразил , Атлантикот , северозападна Африка и Пиренејскиот полуостров ,. Според редот на летање требаел да пристигне на аеродромот Шарл де Гол крај Париз во 10:34 следниот ден . Последниот гласовен контакт со авионот е примен во 01:35 UTC кога екипажот пријави преминувањето на контролната навигација точка INTOL , која се наоѓа на североисточното крајбрежје на Бразил на 565 километри од Натал . Авионот ја напушта покриеност на радарските контроли на бразилското воздушен простор во 1:49 UTC . Оттука натаму до остварувањето на радарски контакт воздушниот простор на Сенегал летот поминува над зона од океанот без радарска покриеност. Во реонот каде се движел авионот , често се јавуваат моќни тропски циклони , придружени со зони на силна турбуленција. Обично екипажите со помош на патниот радар ги заобиколат зоните со силна турбуленција . Метеоролошките податоци во времето и регионот на исчезнувањето на авионот покажуваат дека таму е беснеела тропска бура со силни ветрови и пороен дожд . Летот 447 треба да навлезе во воздушниот простор на Сенегал околу 02:20 UTC а потоа во воздушниот простор на Зелено'ртски Острови ( Острови Зелени нос) околу 03:45 . Веднаш по 04:00 , кога станува јасно дека авионот не влегол во воздушниот сообраќај ниту во Сенегал , ниту во Кабо Верде. Дежурниот во Сенегал прави обид да се поврзете со екипажот . Кога не добива одговор , тој го моли екипажот на друг лет на Ер Франс ( AF459 ) да проба да се поврзе со летот 447 . Ова не дало резултат . Кога и следните обиди да се воспостави контакт не успеваат , од двете страни на Атлантикот почнува пребарување од воздухот на исчезнатиот авион. Потрагата ја водат авиони на бразилските Воено- воздушни сили од архипелагот Фернандо де Норон и француски разузнавачки авиони , со седиште во Дакар , Сенегал . Им се придружуваат авиони на крајбрежната стража на Бразил , авиони за морско патролирање " CASA CN - 235 " од Шпанија и авиони за борба со подморници " P- 3 Orion " од морнарицата на САД .
Во раните попладневни часови на 1 јуни 2009 официјални лица од Ер Франс и француската влада даваат изјави дека можеби авионот е изгубен и дека нема надеж за преживеани . Следниот ден во побарувачката се вклучуваат бродови од морнарицата на Франција и крајбрежната стража на Бразил , како и француски истражувачки брод , опремен со две мини- подморници . Рано наутро на 6 јуни , 5 дена по исчезнувањето на авионот , се откриени две тела на патници , заедно со седиште , ранец со компјутер и кожена торба во која се наоѓа билет за летот 447 . Следниот ден , 7 јуни , екипите пронаоѓаат вертикалниот заден стабилизатор на авионот со логото на Ер Франс . Сликите на овој дел стануваат очигледен доказ за загубата на авионот. Напорите во потрагата достигнуваат својот врв во следната недела , како бразилската армија мобилизира над 1.100 луѓе во операцијата. Покрај тоа се вклучуваат 15 авионот и десетици бродови на воено- поморските сили и крајбрежната стража. Авион на бразилските военовоздухопловни сили во рок од над 100 часа и пребараа електронски повеќе од 1 милион квадратни километри во океанот . Други авиони вклучени во потрагата , пребараа визуелно 320 000 квадратни километри и ги насочуваа бродовите вклучени потрагата. До 16 јуни од океанот се извадени вкупно 50 тела на жртви , пронајдени во две одделни групи , оддалечени повеќе од 50 километри една од друга . По транспортот до брегот и распознавањето според забите и отпечатоците од прсти , идетификувани се телата на 45 патници , 4 хостесите и командантот на летот. На 26 јуни Бразил прогласува крај на операцијата пребарување,. До тој момент се извадени 640 остатоци и делови од авионот. Црните кутии на авионот не се откриени , се претпоставувало дека тие се наоѓаат на океанското дно на повеќе од 4 000 метри длабочина.
"Црните кутии " на А330 се опремени со подводни акустични локатори , кои можат да емитуваат постојано ултразвучно сигнал од голема длабочина во текот на повеќе од 30 деноноќија. За помош во потрагата по црните кутии , на 5 јуни 2009 година на местото на несреќата е испратена француската атомска подморница " Емерод " , која пристигнува во регионот на 10 -ти јуни . Заедно со мини- подморницата " Наутилус " , која е во состојба да се спушта до океанското дно , " Емерод " започнува скенирање на океанот со високочувствителен морски хидролокатор , покривајќи површина од 34 квадратни километри на ден. Франција побарала од морнарицата на САД два подводни хидрофони акустични локатори со кои ќе се обидат да ги лоцираат сигналите од црните кутии . До средината на јули подморницата и двата француски истражувачки бродови, кои ги влечеа акустичните локатори , пребараа зона во радиус од 80 километри од последната позната позиција на авионот , но без резултат . Со празнењето на батериите на црните кутии и запирањето на сигналите веројатноста за наоѓање на црните кутии на овој начин се намали до минимум
Затоа од крајот на јули започнува втората фаза на побарувачката , во која бродовите влечеа хидролокатор кој го скенира океанското дно во обид да се најде трупот на авионот на авионот. До средината на 2010 година беа спроведени неколку безуспешни операции на површина од десетици илјади квадратни километри на различни места во океанот . Во јули 2010 година американскиот консултант за пронаоѓање " Метрон " е ангажиран да изготви проценка, каде да се фокусира пребарувањето на остатоците. Проценката е базирана на теоријата на веројатност и параметри од летот, податоци и локалните временски услови , комбинирани со резултатите од претходните операции на пребарување. Екипата на " Метрон " користи статистички Метод за пребарување според Бајесовата теорема кој пристап повеќе пати бил успешн користен во минатото, на пример при пребарувањето на исчезнатата американска нуклеарна подморница " Шкорпион " . Последната операција на пребарување започнала во регионот , определен од " Метрон " како најверојатната локација за остатоците на на авионот летот 447. Помалку од една недела по почетокот на операцијата , на 3 април 2011 година , тимот открива релативно компактна зона со голем дел од остатоците на лет AF447 расфрлани на релативно еднаква дел од окенаското дно. Остатоци, вклучувајќи доста голем дел од трупот на авионот на авионот , моторите , тркалата и делови од крилата , како и тела на патници , лежат на длабочина меѓу 3.800 и 4.000 метри под површината на Атлантскиот Океан, малку на север од местото каде што се откриени првите тела и задниот стабилизатор уште во јуни 2009 година. Малата површина ( 200х600 м) , на која се расфрлани остатоци , покажува дека авионот се удрил во површината на океанот . На 26 април француски истражувачки брод со помош на американски апарати со далечински управување , уште при првото спуштање до дното ја открива црната кутијата со снимачот за летот податоци на авионот. На 1 мај рикордерот заедно со меморијата е извадено на површината , а на 2 мај е отворено и снимачот на разговорите во пилотската кабина , кој е изваден следниот ден. Потоа двете " црни кутии " се испратени во Франција на експертиза на информациите и анализа на податоците содржани во нив. Едниот од моторите и делови од Авионика , вкл. Патниот компјутер , исто така, се извадени на површината за анализа. Помеѓу 5 мај и 3 јуни 2011 се извадени уште 104 тела на загинати од урнатините на авионот , со што вкупниот број на извадени тела достигнува 154 , заедно со пронајдените 50 во 2009 . Останатите 74 тела не се откриени .
