Прашање за Христијанството III

[astojcov]

astojcov,

од Твоите постови не можам да осознаам ништо повеќе, оти не пишуваш ништо повеќе од она кое е веќе напишано во „...библиските цитати... на кои се повикуваш, така да мене се‘уште не ми е јасно што треба да сторам, за да се покајам...

MIKI1 велиш дека давам само библиски цитати и не слушаш ништо повеќе од она кое е веќе напишано во нив....и да е тоа вистина (а не е), ова ми звучи повеќе на комплимент него на критика, мислев дека така и Библијата не учи (J).

Велиш дека повторно по моето образлагање во два поста, сепак не си разбрал што е тоа покајание,

Сега ќе презентирам еден замислен “монолог/дијалог” со MIKI1 врска последнава тема, за да видиме дали сум бил јасен (па макар кажал и погрешни работи). /Напоменувам дека болдираниот текст се моите реченици кои ги копирам од моите два последни поста/.



Да почнеме:



MIKI1:astojcov можеш ли да ми објасниш што е тоа покајание?

аstojcov: Покајанието е интимен момент на отворање на срцето пред Господа, признание дека нашите дела и срца се грешни пред Господа, признание и прифаќање на авторитетот Божји над нашите животи и...



MIKI1: дали тоа значи само свртеност навнатре во себе, или значи нешто повеќе?

аstojcov: ...предавање/насочување на нашите срца и воља кон Бога.



MIKI1: Дали е покајанието сопствено дело, или пак и Господ има некаква улога во истото?

аstojcov: Покајанието е одговор на нашата душа како резултат на осведочувањето на Духот Свети во нашите срца...



MIKI1: Од каде да знам дали покајанието/обраќањето за кое зборуваш го правам поради/кон истиот Бог од Библијата, и всушност која е иницијалната причина за воопшто човек да се покае?

аstojcov:...и најчесто откако ќе ја примиме јасната порака на Евангелието: како Бог кој е Семоќен, Свет, Праведен, Креатор на се, не сака нас грешниците толку многу, што беше волен да се симне на земјата во телесен облик и да ја земе нашата заслужена казна на Него.



MIKI1:Другар како најописно “онака, како што ти лежи на душа” би го опишал покајувањето?

аstojcov:Покајанието е првиот чекор на враќање во прегратката на нашиот Небесен Татко.



MIKI1: Добро, а можеш ли да ми кажеш на што најчесто луѓето помислуваат кога се зборува за покајание, а всушност не е покајување?

аstojcov: Да бидам уште малку појасен, покајанието не е:

-дали се каеме за нашите дела. (причините можат да бидат себични и многубројни, а да немаат врска со Господа...)

-дали ќе плачеме откако ќе згрешиме. (можеби од жал за направеното или последиците од истото, што исто така нема врска со Господа...)

-дали сме решиле да постанеме религиозни...(ова е “техничко” покајание, кое немора да значи дека нашите срца искрено сме ги насочиле кон Бог. Не сакам да сум религиозен човек, кој знае се за религијата и адетите, а никогаш да не сум го предал своето срце со вера, на водството на Светиот Дух)

-иницирање желба отсега да се трудиме да правиме само добри работи...(нема потреба овдека ни да спомнувам зошто ова не е покајание J)

Сите горенаведени работи не се покајание, а можат да бидат дел од вистинското покајание.



MIKI1:А дали онака од прва, ти текнува на некој пример од Библијата каде се зборува за покајанието?

аstojcov: Дела 3:37 А кога го чуја тоа, ги засегна во срцето и му рекоа на Петра, и на другите апостоли: „Мажи, браќа, што да правиме?”

38 А Петар им рече: „Покајте се! И секој од вас нека се крсти во името на Исуса Христа за проштавање на вашите гревови; и ќе примите дар од Светиот Дух.

39 Зашто, ова ветување е за вас, и за вашите деца, и за сите далечни, колку што ќе ги повика Господ, нашиот Бог.”



MIKI1:Но овдека Петар им вели да се покајат, а не кажува како се врши тоа покајание?

аstojcov: Па ако го земеш во предвид сето она за што досега дискутиравмесо зборот “покајте се” Петар само го дефинира/покажува она што веќе се случува во нивните срца (како резултат на слушнатата порака) “а кога го чуја тоа ги засегна во срцето”, а тоа Петар на луѓето околу него им вели да се покајат за делото што го направиле према Исуса (неговото отфрлање). Тоа важи и за нас денеска, кој го отфрламе (Бога) во нашите животи и живееме за нас.

Знам дека овде не се зборува премногу детално за “процесот” на покајание, но во секој случај ова беше првиот ваков настан во Дела на Апостолите, па затоа и го кажав.



MIKI1: Аха, добро, мислам дека те разбирам што сакаш да кажеш.

astojcov: ОК, фала на можноста, знаеш не сакам да звучам емотивно, ама мислам дека и јас имам доживеано слично покајување, во почетокот на моите вистински стапки со Бога од Библијата. Некои искрени христијани велат дека кога они се покајале, буквално во своите мисли ги виделе повеќето од гревовите во својот живот и ја почувствувале нивната вистинска тежина во очите на Бога. Последново кај мене не се случи, но мислам дека горе наведеното објаснување го опфаќа покајувањето, би било добро да го слушнам и твоето мислење.



MIKI1:astojcov може ли да те прашам нешто?

astojcov: се разбира MIKI1 прашај.



MIKI1: Можеш ли да ми објасниш што е тоа покајание?

astojcov:ААААААААААААААААААААААААААА!!!! J



Е па тоа ти е.

Знам дека ова не е директно поврзано со топик-от, но го замолувам модераторот да го остави текстот, бидејќи дава интересен аспект на досегашните дебати.

 

[mountain]

Тогаш што е причеста какво значење има.

 

[Чорбаџија]

Тогаш што е причеста какво значење има.

Ако јас ти кажам, тогаш ти ќе треба да избереш дали ќе ми веруваш мене или на православните попови или православните писатели на книги, веб портали итн. Јас веќе знам дека ти си одлучил по секоја цена нив да им веруваш, без разлика што до сега дестици цитати од Божјото Слово ти наведов што се косат со православните догми. Затоа не гледам смисла јас да продолжам да ти одговарам прашања, кога однапред знам дека ти догматично веруваш у православните догми. Затоа те препуштам на твојата совест и Божјото Слово кое фала Богу денес ти е достапно и ако сакаш да ја знаеш вистинската вистина, таа ти е на дофат, а од тебе зависи дали ќе ја прифатиш, или ќе си продолжиш да си ги слушаш поповите кои те поучуваат спротивно на Божјите учења во Библијата.

 

[Redoks]

Пополека Rekods, не се лути одма, па не сме нон стоп он-лине.

Текстот за кој прашуваш едноставно вели: покајте се, крштевајте се во Христа за проштавање, и Духот ќе ви даде дар. Значи, откако ќе се покаеш и ќе се крштеваш во Христа, тогаш Духот ќе ти даде дар.

Незнам што ти е крајната цел, но овој текст не ти дава за право да го мешаш покајанието со даровите на Духот.

Конкретно дарот на Духот, овдека може да значи повеќе работи: прво Самиот Дух Свети (Кој ни е ветен од Христа), потоа дарови од Духот Свети како што се: дарот на јазици (како во 33 стих од истата глава), дарови на служба, дарови за исцелување итн..., кои се наброени во друг дел од Библијата.

Евентуално доколку алудираш на кроткоста, воздржливоста, трпение, љубов и слично, како дел од покајанието а под влијание на Духот Свети, ќе ти кажам дека ова се плодовите на Духот Свети кои треба да се гледаат во животот на верниците, но повторно не се дел од првиот чекор, чекорот на покајание.

Ne, nemav namera da spojam pokajanie so plodovi na duhot, samo se prefrliv direktno na toa sto me interesirase, a tebe fala ti sto mi odgovori, se gleda deka si dobro zapoznaen so temava.
--- надополнето: 17 април 2013 во 08:44 ---

Напротив, објаснувањето е се` само не логично. Објаснувањето е смешно, апсурдно, неверојатно глупаво!

Праведно од сеправедниот Бог би било гревовите на некој си Адам и Ева да ги сносат само Адам и Ева и никако нивните потомци(сите други луѓе) Спротивно на тоа постои апсурдноста и бесмисленоста.

Бог имплицитно(посредно) не` казнува нас, заради гревот на некој си Адам и Ева. Каква врска има девојчето родено со таа страшна генетска аномалија-прогерија, со гревовите што ги сториле Адам и Ева? Дали јас,ти или болното девојче сме виновни за инцестот сторен да речеме во 11 век од кое родено инцестоидно бебе сме го наследиле лошиот генетски материјал поради тоа што бебето ни бил наш предок?

Апсурдност, апсурдност, АПСУРДНОСТ!!

Адам и ева се првите луѓе шо живееле на земјата. Фала богу дека немаме врска со некое инцестоидно бебе оке било родено во 1 век, а и да имаме тие гентески аномалии после толку време сигурно би биле избришани. Но Адам и Ева биле првите луѓе што живееле на земјава, и може да се каже дека се родители на сите луѓе шо денес живеат на земјата. Господ кога ги создал имал намера тие вечно да живеат на земјата со совршен излед и совршено здравје -1. Мојсеева 1:28-30 . Ама за жал, зеле од забранетиот плод, и затоа Бог за казна им го одзел совршениот живот: Затоа после откако згрешиле нив им се отвориле очите ( 1Мојсеева 3:7) и виделе дека се голи, односно афтоматски станале грешни, и им проработела совеста. Бидејќи Адам станал несовршен кога згрешил, сите негови потомци наследиле грев ( несовршеност) од него (Римјаните 5:12 - Преку еден човек сите згрешија) Таа ситуација може да се објасни, на пр. ако една тепсија за печење леб има вдлабнатина, секој леб што ќе се пече во неа ќе има вдлбнатина, односно грешка. Слично на тоа и секој човек наследнил од Адам грешност, односно несовршенство, и склоност кон разни болести, и генетски аномалии, како што спомна и ти. Затоа сите луѓе стреат и умираат.

 

[MIKI1]

MIKI1 велиш дека давам само библиски цитати и не слушаш ништо повеќе од она кое е веќе напишано во нив....и да е тоа вистина (а не е), ова ми звучи повеќе на комплимент него на критика, мислев дека така и Библијата не учи (J).

Велиш дека повторно по моето образлагање во два поста, сепак не си разбрал што е тоа покајание,

Сега ќе презентирам еден замислен “монолог/дијалог” со MIKI1 врска последнава тема, за да видиме дали сум бил јасен (па макар кажал и погрешни работи). /Напоменувам дека болдираниот текст се моите реченици кои ги копирам од моите два последни поста/.



Да почнеме:



MIKI1:astojcov можеш ли да ми објасниш што е тоа покајание?

аstojcov: Покајанието е интимен момент на отворање на срцето пред Господа, признание дека нашите дела и срца се грешни пред Господа, признание и прифаќање на авторитетот Божји над нашите животи и...



MIKI1: дали тоа значи само свртеност навнатре во себе, или значи нешто повеќе?

аstojcov: ...предавање/насочување на нашите срца и воља кон Бога.



MIKI1: Дали е покајанието сопствено дело, или пак и Господ има некаква улога во истото?

аstojcov: Покајанието е одговор на нашата душа како резултат на осведочувањето на Духот Свети во нашите срца...



MIKI1: Од каде да знам дали покајанието/обраќањето за кое зборуваш го правам поради/кон истиот Бог од Библијата, и всушност која е иницијалната причина за воопшто човек да се покае?

аstojcov:...и најчесто откако ќе ја примиме јасната порака на Евангелието: како Бог кој е Семоќен, Свет, Праведен, Креатор на се, не сака нас грешниците толку многу, што беше волен да се симне на земјата во телесен облик и да ја земе нашата заслужена казна на Него.



MIKI1:Другар како најописно “онака, како што ти лежи на душа” би го опишал покајувањето?

аstojcov:Покајанието е првиот чекор на враќање во прегратката на нашиот Небесен Татко.



MIKI1: Добро, а можеш ли да ми кажеш на што најчесто луѓето помислуваат кога се зборува за покајание, а всушност не е покајување?

аstojcov: Да бидам уште малку појасен, покајанието не е:

-дали се каеме за нашите дела. (причините можат да бидат себични и многубројни, а да немаат врска со Господа...)

-дали ќе плачеме откако ќе згрешиме. (можеби од жал за направеното или последиците од истото, што исто така нема врска со Господа...)

-дали сме решиле да постанеме религиозни...(ова е “техничко” покајание, кое немора да значи дека нашите срца искрено сме ги насочиле кон Бог. Не сакам да сум религиозен човек, кој знае се за религијата и адетите, а никогаш да не сум го предал своето срце со вера, на водството на Светиот Дух)

-иницирање желба отсега да се трудиме да правиме само добри работи...(нема потреба овдека ни да спомнувам зошто ова не е покајание J)

Сите горенаведени работи не се покајание, а можат да бидат дел од вистинското покајание.



MIKI1:А дали онака од прва, ти текнува на некој пример од Библијата каде се зборува за покајанието?

аstojcov: Дела 3:37А кога го чуја тоа, ги засегна во срцето и му рекоа на Петра, и на другите апостоли: „Мажи, браќа, што да правиме?”

38 А Петар им рече: „Покајте се! И секој од вас нека се крсти во името на Исуса Христа за проштавање на вашите гревови; и ќе примите дар од Светиот Дух.

39 Зашто, ова ветување е за вас, и за вашите деца, и за сите далечни, колку што ќе ги повика Господ, нашиот Бог.”



MIKI1:Но овдека Петар им вели да се покајат, а не кажува како се врши тоа покајание?

аstojcov: Па ако го земеш во предвид сето она за што досега дискутиравмесо зборот “покајте се” Петар само го дефинира/покажува она што веќе се случува во нивните срца (како резултат на слушнатата порака) “а кога го чуја тоа ги засегна во срцето”, а тоа Петар на луѓето околу него им вели да се покајат за делото што го направиле према Исуса (неговото отфрлање). Тоа важи и за нас денеска, кој го отфрламе (Бога) во нашите животи и живееме за нас.

Знам дека овде не се зборува премногу детално за “процесот” на покајание, но во секој случај ова беше првиот ваков настан во Дела на Апостолите, па затоа и го кажав.



MIKI1: Аха, добро, мислам дека те разбирам што сакаш да кажеш.

astojcov: ОК, фала на можноста, знаеш не сакам да звучам емотивно, ама мислам дека и јас имам доживеано слично покајување, во почетокот на моите вистински стапки со Бога од Библијата. Некои искрени христијани велат дека кога они се покајале, буквално во своите мисли ги виделе повеќето од гревовите во својот живот и ја почувствувале нивната вистинска тежина во очите на Бога. Последново кај мене не се случи, но мислам дека горе наведеното објаснување го опфаќа покајувањето, би било добро да го слушнам и твоето мислење.



MIKI1:astojcov може ли да те прашам нешто?

astojcov: се разбира MIKI1 прашај.



MIKI1: Можеш ли да ми објасниш што е тоа покајание?

astojcov:ААААААААААААААААААААААААААА!!!! J



Е па тоа ти е.

Знам дека ова не е директно поврзано со топик-от, но го замолувам модераторот да го остави текстот, бидејќи дава интересен аспект на досегашните дебати.

astojcov,

муабетот со самиот себе, се нарекува „монолог„.
Биди ми поздравен.
--- надополнето: 17 април 2013 во 08:57 ---

Тогаш што е причеста какво значење има.

Причеста е една од 7-те Свети Тајни во Црквата Христова, која сам Христос ја одреди, на Велики Четврток, повикувајќи го своите Апостоли на тајната вечера, во одајата од куќата во која живеел Св. Ап. Марко, во Ерусалим.

Причеста е чин на лично примање на телото и крвта Христови, во облик од леб и вино.

Секако, на форумов има и мудреци кои себе си се гледаат и над Христа Бога и на Писмото и на Црквата, и кои ќе Ти речат дека причеста било, ѓоамити, само сеќавање на на тој вечерен настан, иако самиот Господ Исус Христос Е јасен па вели:

„...Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него...„ (Јован, 6.56).

 

[Redoks]

astojcov,

муабетот со самиот себе, се нарекува „монолог„.
Биди ми поздравен.

Значи изразот покајание буквално значи промена на умот. Односно сфакање дека си напраил сериозни грешки отпосле, нели откако си ги напраил. Покајанието се прави така што се променува ставот на размислување за направените работи,затоа што чувствуваш жал за тоа што си го направил. Особата што се кае, истотака се стреми кон тоа доколку е возможно да се исправат грешките. Значи сето тоа се прави уствари во умот, a се покажува преку постапките. Да, во библијата пишува дека евреите принесувале жртви и со тоа го очистувале направениот грев, и имале посебна жртва за секој грев. Но тоа не можело потплоно да ја исчисти совеста на оној кој грешел, (Евреите 9: 9,10) затоа тоа траело се до времето на Исус, кој нели се принел себеси како жртва за очистувањето на гревовите на сите луѓе ( Евреите 9:28) . Од тогаш, значи луѓето повеќе не требале да жртвуваат животни, или други материјални работи, туку требало само преку молитва искрено и од срце да молат за простување на гравовите.
Значи сето тоа се прави во умот, денес нема никакво принесување како што прочитав погоре на масло,зејтин, свеќи и ред други работи.

 

[Чорбаџија]

Причеста е една од 7-те Свети Тајни во Црквата Христова,

Причеста е света, но не е никаква „тајна“. Таканаречените „7 свети тајни“ ги измисли Католичката Црква, а православните (по нивното одвојување од католичката црква) само ги наследија овие „7 свети тајни“.
Целта на овие „7 свет тајни“ на Католичката црква (а потао и на православните) е да ги држи во покорност и во зависност верниците од свештеникот, бидејќи целата поента со овие тајни е дека за секоја од нив е потребен свештеник, инаку наводно Бог не ја признава. Значи според католицизмот и православието за да се крштеваш, мора свештеник да те крштева, за да се причестиш, мора свештеник да те причести, за да ги исповедаш гревовите, мора свештеник да ти ги „разврзе“, за да се венчаш, мора свештеник да те венча, мора свештеник да те погреба итн., во спротивно ништо од ова нема да ти биде признаено од Господ, а за секое од овие се разбира треба и да му платиш на свештеникот. Ете ти класичен бизнис на основа на суеверието и заблуденоста на рајата.

А најнтересното од се е што во Новозаветната Христова Црква се спомнуваат апостоли, пастири, старешини, ѓакони, учители, евангелисти итн. а оваа најважна и неопходна титула во православието „свештеник“ НИ МАРГИНАЛНО НЕ СЕ СПОМНУВА! Зарем не е ова малку чуден молк на писателите на Новиот Завет да при набројувањето на црковните служители да не ги спомнеле оние највисоките у православието „свештеникот“ (хиереј) или првосвештеникот (архиереј)? И сега MIKI1 класично ќе ни одговори „па и моето име не се спомнува таму, па еве и ја постојам“
До кога со оваа смешна изјава ќе си ги оправдувате вашите новотарии/додатоци во вашата самонаречена „црква“? Па нормално дека твоето име нема да се спомнува во Новиот Завет кога ти не си постоел во тоа време. Но според вас свештеници би морало да постоеле тоа време, во спротивно како ќе се крштевале тогашните луѓе, како ќе се причестувале, како ќе се исповедувале, како ќе се венчавале, погребувале итн?
Дури ни светиот апостол Петар не се нарекува свештеник во своето послание, туку себе си се нарекува старешина:

„Старешините меѓу вас ги повикувам јас, кој сум и самиот старешина и сведок на Христовите страдања и учесник во славата, која ќе се открие: пасете го Божјото стадо, кое е меѓу вас, и надгледувајте го, не со сила, туку драговолно, како што Бог сака; не од желба за срамна печалба, туку од добро срце; и не како да господарите над оние, кои ви се доверени, туку бидете му пример на стадото. И кога ќе се појави Надпастирот, ќе примите круна на слава, што не вене.“ (1 Петрово 5:1, Библијата)

Значи не ги повикал свештениците, туку старешините. А пази какви улоги спомнува поврзани со старешините:
„пасете го Божјото стадо“ - значи тие биле и пастири, водачи на црквата.
„надгледувајте го“ - грчкиот збор овде е „епископео“, значи старешините биле и епископи (што буквално значи надгледувач)
И на крајот не вели кога ќе се појави „свештеникот“ или „владиката“ да ве провери како работите со црквата, туку вели кога ќе се појави „Надпастирот“ - недвосмислено мислејќи на Христос.
Оттука јасно гледаме дека старешините биле водачи на Христовата Црква и немало над нив никаква хиерархија (освен Христос како Глава на Црквата), немало ниту свештеници, ниту првосвештеници, ниту владици.. а се ова си го измислија католичката црква, а потоа и православните со цел да си создадат еден црковен клир одвоен од обичната раја (или како што црковно ги нарекуваат: мирјаните)

Причеста е чин на лично примање на телото и крвта Христови, во облик од леб и вино.

Ете како што гледаш mountain , православните веруваат дека откако самонаречениот свештеник ќе ги благослови лебот и виното, тие наводно се претвараат во БУКВАЛНИ тело и крв Христова. Значи според нив кога ти ќе земеш леб и вино, ти буквално го јадеш телото и ја пиеш крвта на Христос. Виното у принцип има благо-киселкаст вкус, но ако понекогаш ти се пристори „солен вкус“ да не се чудиш од каде тоа, бидејќи крвта содржи натриум хлорид (сол).

Секако, на форумов има и мудреци кои себе си се гледаат и над Христа Бога и на Писмото и на Црквата, и кои ќе Ти речат дека причеста било, ѓоамити, само сеќавање на на тој вечерен настан, иако самиот Господ Исус Христос Е јасен па вели:

„...Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него...„ (Јован, 6.56).

1. Христос овој стих не го вели за време на причеста, туку во друга прилика, при една дискусија со Јудејците.

2. Само неколку стиха подоле ако прочиташ (во истото поглевје) ќе видиш што дека Исус во продолжение вели:
„Духот е оној, кој оживува; телото не помага ништо. Зборовите што ви ги реков се дух и живот.“ (Исус, ев. Јован 6:63, Библијата)

Оттука јасно следи дека Христос воопшто не мислел дека оној што буквално ќе го јаде Неговото тело и ќе ја пие Неговата крв ќе биде во Него. Не, Исус не проповедал канибализам.

3. За време на причеста Исус рекол:

„Потоа зеде леб, заблагодари и го раскрши и им го раздаде, велејќи: „Ова е Моето тело, кое се дава за вас; правете го ова за Мој спомен!”“ (Исус, ев. Лука 22:19, Библијата)

„Господ Исус, во онаа ноќ во која беше предаден, зеде леб, и благодари, го раскрши и рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело, кое се крши за вас. Правете го ова за Мој спомен!” Исто така и чашата, по вечера, и рече: „Ова е чаша на Новиот Завет во Мојата крв. Правете го ова, секојпат кога пиете, за Мој спомен!” Зашто, секојпат кога ќе го јадете овој леб, и ќе пиете од оваа чаша, ја навестувате Господовата смрт, додека дојде Тој.“ (1 Коринтјаните 11:24-26, Библијата)

Оттука јасно се гледа целта заради која Исус ја воспостабил Господовата спомен вечера (причеста), а тоа е за да си припомнуваме за Христос и за Неговата пожртвителна смрт, за телото Негово кое што се даде и крвта Негова што се пролеа за опростување на нашите гревови. Тоа е суштината и срцевината на евангелието и Исус сака да си спомнуваме за тоа, тоа да ни биде во фокусот на нашата вера, дека сме спасени преку Христовата жртва, дека тука Бог ја фокусираше Неговата љубов спрема грешниците. Ѓаволот проба и за жал успеа многу верници да ги дефокусира од суштината на евнагелието и да им наметне еден куп религиозни обреди, икони, свеќи, свети водички, крстови, бројаници, еден куп празници, слави, помени, митарства, еден куп „богослужбени, духовни, литургиски“ книги, еден куп измамлива филозофија се со цел да ги дефокусира верниците од суштината на Христовата мисија на Земјата - а тоа беше Христовата жртва на Голготскиот крст, местото каде што беа исплатени и избришани гревовите на сите оние кои веруваат во Исус.

 

[MIKI1]

Значи сето тоа се прави уствари во умот, a се покажува преку постапките. .

Ааааа, значи, покајанието треба да го направам „во себе„, така?....

 

[mountain]

Причеста е една од 7-те Свети Тајни во Црквата Христова, која сам Христос ја одреди, на Велики Четврток, повикувајќи го своите Апостоли на тајната вечера, во одајата од куќата во која живеел Св. Ап. Марко, во Ерусалим.

Причеста е чин на лично примање на телото и крвта Христови, во облик од леб и вино.

Секако, на форумов има и мудреци кои себе си се гледаат и над Христа Бога и на Писмото и на Црквата, и кои ќе Ти речат дека причеста било, ѓоамити, само сеќавање на на тој вечерен настан, иако самиот Господ Исус Христос Е јасен па вели:

„...Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него...„ (Јован, 6.56).

Во ред но зошто мораме да постиме за да го примиме(причестиме).
односно значењето ако можеш малку по јасно и поопширно да ми го објасниш

 

[MIKI1]

Причеста е света, но не е никаква „тајна“. Таканаречените „7 свети тајни“ ги измисли Католичката Црква, а православните (по нивното одвојување од католичката црква) само ги наследија овие „7 свети тајни“.
Целта на овие „7 свет тајни“ на Католичката црква (а потао и на православните) е да ги држи во покорност и во зависност верниците од свештеникот, бидејќи целата поента со овие тајни е дека за секоја од нив е потребен свештеник, инаку наводно Бог не ја признава. Значи според католицизмот и православието за да се крштеваш, мора свештеник да те крштева, за да се причестиш, мора свештеник да те причести, за да ги исповедаш гревовите, мора свештеник да ти ги „разврзе“, за да се венчаш, мора свештеник да те венча, мора свештеник да те погреба итн., во спротивно ништо од ова нема да ти биде признаено од Господ, а за секое од овие се разбира треба и да му платиш на свештеникот. Ете ти класичен бизнис на основа на суеверието и заблуденоста на рајата.

А најнтересното од се е што во Новозаветната Христова Црква се спомнуваат апостоли, пастири, старешини, ѓакони, учители, евангелисти итн. а оваа најважна и неопходна титула во православието „свештеник“ НИ МАРГИНАЛНО НЕ СЕ СПОМНУВА! Зарем не е ова малку чуден молк на писателите на Новиот Завет да при набројувањето на црковните служители да не ги спомнеле оние највисоките у православието „свештеникот“ (хиереј) или првосвештеникот (архиереј)? И сега MIKI1 класично ќе ни одговори „па и моето име не се спомнува таму, па еве и ја постојам“
До кога со оваа смешна изјава ќе си ги оправдувате вашите новотарии/додатоци во вашата самонаречена „црква“? Па нормално дека твоето име нема да се спомнува во Новиот Завет кога ти не си постоел во тоа време. Но според вас свештеници би морало да постоеле тоа време, во спротивно како ќе се крштевале тогашните луѓе, како ќе се причестувале, како ќе се исповедувале, како ќе се венчавале, погребувале итн?
Дури ни светиот апостол Петар не се нарекува свештеник во своето послание, туку себе си се нарекува старешина:

„Старешините меѓу вас ги повикувам јас, кој сум и самиот старешина и сведок на Христовите страдања и учесник во славата, која ќе се открие: пасете го Божјото стадо, кое е меѓу вас, и надгледувајте го, не со сила, туку драговолно, како што Бог сака; не од желба за срамна печалба, туку од добро срце; и не како да господарите над оние, кои ви се доверени, туку бидете му пример на стадото. И кога ќе се појави Надпастирот, ќе примите круна на слава, што не вене.“ (1 Петрово 5:1, Библијата)

Значи не ги повикал свештениците, туку старешините. А пази какви улоги спомнува поврзани со старешините:
„пасете го Божјото стадо“ - значи тие биле и пастири, водачи на црквата.
„надгледувајте го“ - грчкиот збор овде е „епископео“, значи старешините биле и епископи (што буквално значи надгледувач)
И на крајот не вели кога ќе се појави „свештеникот“ или „владиката“ да ве провери како работите со црквата, туку вели кога ќе се појави „Надпастирот“ - недвосмислено мислејќи на Христос.
Оттука јасно гледаме дека старешините биле водачи на Христовата Црква и немало над нив никаква хиерархија (освен Христос како Глава на Црквата), немало ниту свештеници, ниту првосвештеници, ниту владици.. а се ова си го измислија католичката црква, а потоа и православните со цел да си создадат еден црковен клир одвоен од обичната раја (или како што црковно ги нарекуваат: мирјаните)



Ете како што гледаш mountain , православните веруваат дека откако самонаречениот свештеник ќе ги благослови лебот и виното, тие наводно се претвараат во БУКВАЛНИ тело и крв Христова. Значи според нив кога ти ќе земеш леб и вино, ти буквално го јадеш телото и ја пиеш крвта на Христос. Виното у принцип има благо-киселкаст вкус, но ако понекогаш ти се пристори „солен вкус“ да не се чудиш од каде тоа, бидејќи крвта содржи натриум хлорид (сол).



1. Христос овој стих не го вели за време на причеста, туку во друга прилика, при една дискусија со Јудејците.

2. Само неколку стиха подоле ако прочиташ (во истото поглевје) ќе видиш што дека Исус во продолжение вели:
„Духот е оној, кој оживува; телото не помага ништо. Зборовите што ви ги реков се дух и живот.“ (Исус, ев. Јован 6:63, Библијата)

Оттука јасно следи дека Христос воопшто не мислел дека оној што буквално ќе го јаде Неговото тело и ќе ја пие Неговата крв ќе биде во Него. Не, Исус не проповедал канибализам.

3. За време на причеста Исус рекол:

„Потоа зеде леб, заблагодари и го раскрши и им го раздаде, велејќи: „Ова е Моето тело, кое се дава за вас; правете го ова за Мој спомен!”“ (Исус, ев. Лука 22:19, Библијата)

„Господ Исус, во онаа ноќ во која беше предаден, зеде леб, и благодари, го раскрши и рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело, кое се крши за вас. Правете го ова за Мој спомен!” Исто така и чашата, по вечера, и рече: „Ова е чаша на Новиот Завет во Мојата крв. Правете го ова, секојпат кога пиете, за Мој спомен!” Зашто, секојпат кога ќе го јадете овој леб, и ќе пиете од оваа чаша, ја навестувате Господовата смрт, додека дојде Тој.“ (1 Коринтјаните 11:24-26, Библијата)

Оттука јасно се гледа целта заради која Исус ја воспостабил Господовата спомен вечера (причеста), а тоа е за да си припомнуваме за Христос и за Неговата пожртвителна смрт, за телото Негово кое што се даде и крвта Негова што се пролеа за опростување на нашите гревови. Тоа е суштината и срцевината на евангелието и Исус сака да си спомнуваме за тоа, тоа да ни биде во фокусот на нашата вера, дека сме спасени преку Христовата жртва, дека тука Бог ја фокусираше Неговата љубов спрема грешниците. Ѓаволот проба и за жал успеа многу верници да ги дефокусира од суштината на евнагелието и да им наметне еден куп религиозни обреди, икони, свеќи, свети водички, крстови, бројаници, еден куп празници, слави, помени, митарства, еден куп „богослужбени, духовни, литургиски“ книги, еден куп измамлива филозофија се со цел да ги дефокусира верниците од суштината на Христовата мисија на Земјата - а тоа беше Христовата жртва на Голготскиот крст, местото каде што беа исплатени и избришани гревовите на сите оние кои веруваат во Исус.

Ааааа, значи, Христос им вели на Апостолите дека треба да јадат од Неговото тело и да пијат од Неговата крав, а Ти велиш дека треба....



....да се сеќаваме?...

Типична протестанска финта: земи го она кое ти треба, а она кое не ти одговора, прај се дека не постои.

Ај да видиме колку си во право.
Еве што вели Он на тајната вечера:

„...и откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас, правете го тоа за Мој спомен!„.

По вечерата, исти така, зеде и чаша, па рече: „Ова чаша е Новиот Завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!„

Коринтјаните, 11.24 и 11.25.
Така? За да Ти биде текстот полесен за читање, го нагласив со поголеми и болтувани букви.
--- надополнето: 17 април 2013 во 13:37 ---

Во ред но зошто мораме да постиме за да го примиме(причестиме).
односно значењето ако можеш малку по јасно и поопширно да ми го објасниш

Постот е одреден од Бога, не од смртни луѓе. Првата заповест за постење, т.е. воздржување, Бог има ја даде на Адама и Ева уште кога беа во Рајот, посочувајќи им дека можат а јадат од било кое дрво/овошје, освен од дрвото на познанието за доброто и злото. Адам и Ева не Го послушаа Бога па затоа беа истерани од Рајот.

Црквата постапува слично: на своите членови им одредува пост, односно воздржување од одредена храна и активности, за да можат членовите од Црквата правилно да се подготват за примање на светата причест, односно телото и крвта Христови, во облик од леб и вино, кое на секоја литургија се осветува и претвора во тело и крв Христови. Така, ако некој сака да Го прими Бога во себе, треба да биде максимално чист и достоен за еден таков чин, а во спротивно, ако недостојно се причестува, ќе си навлече беља.

Самото постење е поим кој има пошироко значење отколку воздржувањето од храна од животинско потекло, па како што би рекле Светиите: во текот од постот, треба да пости целото тело и целиот дух човеков, што значи: јазикот да се воздржува од празнословие и нечисти зборови, увото да не слуша непристојни разговори, стомакот да не јаде мрсна храна, раката да не чини недолични нешта, ногата да не оди на забранети места а духот човеков, односно умот, да мисли почесто на својот Творец и почесто да практикува молитви а не да биде врзан за овосветовните / материјалните нешта.

Самиот телесен пост, односно нејадење храна од животинско потекло, се одразува позитивно на човеквото тело и здравје, затоа што човековиот организам е створен од Бога за да се храни исклучиво со растителна а не животинска храна.

 

[mountain]

--- надополнето: 17 април 2013 во 13:37 ---

Значи со самата причест го примаме Спасителот Христос во нас.
Јас мислев дека со постот и причеста се простуваат гревови.
Тогаш што треба да направи човек ако сака д му се прости некое погрешение што му тежи на душата.

 

[MIKI1]

Значи со самата причест го примаме Спасителот Христос во нас.

Точно...
--- надополнето: 17 април 2013 во 13:47 ---

Јас мислев дека со постот и причеста се простуваат гревови.

Простувањето гревови се врши на два начини, преку две сети тајни:
- крштевање, преку кое се бришат гревовите кои бебето ги наследува од Адама, или ако се крштева возрасен човек, му се бришат гревовите кои самиот ги сторил во својот живот до крштевањето, и
- исповест/покајание, преку која се бришат сторените гревови во одреден период, помеѓу две исповест.
--- надополнето: 17 април 2013 во 13:48 ---

Тогаш што треба да направи човек ако сака д му се прости некое погрешение што му тежи на душата.

Треба да пости, да се исповеда кај свештеник, да добие одобрување за причестување од свештеникот па да се причести.

 

[mountain]

--- надополнето: 17 април 2013 во 13:47 ---

Во Среда Господ Исус беше предаден во Петок распнат ние православните ги постиме овие денови какво значење имаат и бидејки се без причест.

 

[MIKI1]

Во Среда Господ Исус беше предаден во Петок распнат ние православните ги постиме овие денови какво значење имаат и бидејки се без причест.

Во средата, која Црквата ја нарекува „Велика Среда„, Христос беше продаден од Јуда за 30 сребреници. Постот во среда е сеќавање на тој настан.

Во петокот, наречен „Велики Петок„; Христос беше распнат на крстот на местото крај Ерусалим, наречено Голгота/Лобно. Постот во петок е сеќавање на тој настан.

Членовите во Црквата Христова можат да се причестуваат ако имаат допуштање за причест, а причеста се врши на празничен ден или недела, значи само во денови во кои Црквата служи литургија а не во било кој ден од годината.

 

[Redoks]

Ааааа, значи, покајанието треба да го направам „во себе„, така?....

Да, во себе, без исповедање на свештеник и тн...