Кајгана психолог

[сашенко]

Порано одевме и мн топ ни беше не се каравме никад и такви глупости,но бидејќи не се гледавме многу раскинавме...и после некое време 3-4 месеци почнавме пак да збориме и како што зборевме стана више секојдневие...и еден ден правевме муабет ми кажа дека сеуште ме свиѓа и јас и го кажав истото и се тоа,но батка ми вика неможам сега бидејќи одела со друг....хаха...и јас и реков аа епа океј тогаш...знаеш не изреагирав на друг начин и сеуште си збориме и она сеуште знае дека ја свиѓам само што незнае дека не престанувам да ја свиѓам она мислеше ќе ми каже дека оди со друг и ќе престанам да ја свиѓам ова она...и ти викам секојдневно збориме а мене што повеќе збориме ми е по заебано...и незнам што да правам...ај сеа try help me хехе

Тоа "секој ден правите" маубет е на чет или се гледате некаде? Мене ми мириса дека е на чет, па затоа ај вака. Седни ја некаде убаво, надвор нормално, и направи и озбилен маубет. Преку чет тешко дека ке направите нешто, т.е може ама многу е подобро ако и го кажеш лице в лице. И немораш се да и објаснуваш, т.е несмееш се да и објаснуваш само кажи и како се осеќаш и напрај и го на Тошо
муабетот. Објасни и кои се предностите ако вие се фатите и поидете пак ...
Ако на девојката и е стало до тебе (колку толку) и ако ви било толку добро заедно, таа може и ќе го откачи тој новиот фраер . Сеа, немој да ја закачиш на колец, да ја обесиш или секира у грб да и забиеш ако ти рече не од прва, многу нормално е и да и биде тешо да го остави тој новиот момак (посебно ако добро ја работи ) ама биди трпелив ако сакаш да ја добиеш пак. А и додека да му раскине она ти немораш да седиш под врба и да тагуваш хах, ке шетнеш ке најдеш нешто па може и на подобро да налеташ.

Али пробај да не мислиш многу на неа, пиша опседнат си бил, исфрли тоа идејата од глава дека си опседнат со неа. Криво ти е едноставно. Ти се свиѓа и така ради глупа работа сте се разделиле и сеа уште ти е паметот кај неа и ти се врти у мислите ама све тоа се нормални работи не опседнатост. Ама другар, ти бираш што ти е во мислите, никој друг неможе да го направи тоа за тебе. Ти сакаш да мислиш на неа и ти е убаво. Ок, све тоа е супер ама немој да си даваш лажна надеж тоа е лошо. Не е ни прва не е ни последна, ке има уште многу за кои вака ке ти биде или ако си паметен само уште неколку па после ке знаеш . Стварно незнам колкав си, може посрав со маубетов ама ке ја сватиш поентата како и да е....

 

[Slayer123]

Фала многу...ми требаше вака некој да ми каже што како...незнаев на кој да се обратам па ете дури на форум пишав...

 

[King B]

Ме интересира вака:
Јас не сум некоја персона “исклучена од општеството“ ниту системот да ме јебе или сл. Одкога отидов во средно имам одлично друштво и супер се снаоѓам во муабети, не ќутам и секогаш сум вклучен во муабетот и било каква интеракција меѓу друштво...Но,
кога станува збор за друштвото од основно и неговото денешно дружење, тука имам проблем.

Имено, во основно бев многу тивок и повлечен, несигурен во себе. Они мене како таков ме запомнија и сега секогаш кога пробувам со нив да зборам, имам чувство како да викаат “ма ко те јебе, крши глава...“. Они меѓу себе си се во супер односи, но секогаш кога сакам нешто да кажам - или го кажувам, они едноставно им е гајле за тоа. Јас кога ќе се најдам во такво друштво веднаш се демотивирам и ако ме прашаш нешто во тој момент, ќе лупнам некоја глупост, кока кола нема да ми биде равен. Дали е ова комплекс некој што упорно сакам со нив да зборувам иако они ме гледаат ко некој мирен, повлечен, или е нешто друго?
Не ми кажувајте да ги одјебам, ја сакам со секого да сум си у фини односи

Fuck it, и ја не се мирисам многу со поголемиот дел од класот од основно, немоеш да си со секого во добри односи
Во основно бев outcast, не ми се ни идеше у школо од шо немав со кој муабет да напраам. Сеа кога се наоѓаме еднаш у сто години на нечиј роденден, си праам муабет чисто од куртоазија, Као ти иде школо? Си фати ли дечко?, и толку
Шо им се тресеш ти толку, ко да мора на сите да им се допаѓаш xD

 

[Memento Mori]

Значи вака
имам преголем страв од темница. Има денови кога нема шанса да заспијам без да има барем малце светлина. Обожавател сум на хорор/психолошки филмови,огромен интерес имам и за паранормал ствари и знам дека ќе кажете дека ми е од тоа ама веќе со месеци немам погледано нешто такво туку овој страв го имам уште од многу мал негде од 4-5 години,кога скоро и ништо не сум разбирал за светот околу мене. Во тој период и на бајачки ме носеле и не знам на што не, но стравот од темница останал и еве го и ден денес ми е страв и замислувам како некој има со мене во просторијата доколку се е мрачно. Знам дека е се во психата ама сум се обидел да седам у темна просторија но сепак се препотувам и нема шанса,мислам дека ќе измрдам. Ако има некој некаков совет слободно нека сподели

 

[Utopian]

Значи вака
имам преголем страв од темница. Има денови кога нема шанса да заспијам без да има барем малце светлина. Обожавател сум на хорор/психолошки филмови,огромен интерес имам и за паранормал ствари и знам дека ќе кажете дека ми е од тоа ама веќе со месеци немам погледано нешто такво туку овој страв го имам уште од многу мал негде од 4-5 години,кога скоро и ништо не сум разбирал за светот околу мене. Во тој период и на бајачки ме носеле и не знам на што не, но стравот од темница останал и еве го и ден денес ми е страв и замислувам како некој има со мене во просторијата доколку се е мрачно. Знам дека е се во психата ама сум се обидел да седам у темна просторија но сепак се препотувам и нема шанса,мислам дека ќе измрдам. Ако има некој некаков совет слободно нека сподели

Brewmaster Те разбирам, како помал го имав истиот страви мислев дека никгоаш нема да се ослободам. Ја имав истата ситуација како што опиша во буквална смисла. Знам дека многумина ќе ти кажат дека таа фобија ја имаш поради тоа што гледаш хорор филмови. Меѓутоа, проблемот кај тебе е тоа што: ти ги гледаш тие филмов изатоа што имаш страв од темница, и потсвесно иако неси свесен и ти самиот себе ја бараш утехата во филмот. Утеха од типот : тоа го има само на филмовите, и како се справуваат хероите од приказната во филмот со нивниот страв. вистината е дека нема да си помогнеш кога на оган додаваш оган. Она што нетреба да го правиш извесно време е да престанеш да го свааќаш тоа толку сериозно што го гледаш на филмот, затоа што факт е дека психата на секој човек работи на тој начин, кога гледаме филмови кои се од нашиот омилен тип ние се внесуваме во приказната и чувството на еуфорија и нашаа илузија дека сме дел од универзумот на филмот трае најмалку еден ден а некогаш и до неколку дена. Сигурен сум дека изворот на твојата фобија потекнува од траума од детството на која можеби и не се сеќаваш. НО се додека не ја утвридш вистинската причина за тоа, додека не закчучиш што е она што те натерало да се плашиѓ, нема да се ослободиш. Откако ќе бидеш сигурен кога , зошто и каде се родил твојот страв, тогаш пиши ми во приватна порака. Ќе ми биде мило да ти помогнам, доколку си подготвен да соработуваш.

 

[Memento Mori]

Brewmaster Те разбирам, како помал го имав истиот страви мислев дека никгоаш нема да се ослободам. Ја имав истата ситуација како што опиша во буквална смисла. Знам дека многумина ќе ти кажат дека таа фобија ја имаш поради тоа што гледаш хорор филмови. Меѓутоа, проблемот кај тебе е тоа што: ти ги гледаш тие филмов изатоа што имаш страв од темница, и потсвесно иако неси свесен и ти самиот себе ја бараш утехата во филмот. Утеха од типот : тоа го има само на филмовите, и како се справуваат хероите од приказната во филмот со нивниот страв. вистината е дека нема да си помогнеш кога на оган додаваш оган. Она што нетреба да го правиш извесно време е да престанеш да го свааќаш тоа толку сериозно што го гледаш на филмот, затоа што факт е дека психата на секој човек работи на тој начин, кога гледаме филмови кои се од нашиот омилен тип ние се внесуваме во приказната и чувството на еуфорија и нашаа илузија дека сме дел од универзумот на филмот трае најмалку еден ден а некогаш и до неколку дена. Сигурен сум дека изворот на твојата фобија потекнува од траума од детството на која можеби и не се сеќаваш. НО се додека не ја утвридш вистинската причина за тоа, додека не закчучиш што е она што те натерало да се плашиѓ, нема да се ослободиш. Откако ќе бидеш сигурен кога , зошто и каде се родил твојот страв, тогаш пиши ми во приватна порака. Ќе ми биде мило да ти помогнам, доколку си подготвен да соработуваш.

Ти благодарам за одговорот.Некој од друштвото ми има спомнато дека можда е од детството ама јас стварно не знам ( моите ми имаат кажувано како уште на 4-5 години на бајачки ме носеле). Пробувам да се сетам на нешто ама немма никаква идеја..

 

[Erich Zann]

Значи вака
имам преголем страв од темница. Има денови кога нема шанса да заспијам без да има барем малце светлина. Обожавател сум на хорор/психолошки филмови,огромен интерес имам и за паранормал ствари и знам дека ќе кажете дека ми е од тоа ама веќе со месеци немам погледано нешто такво туку овој страв го имам уште од многу мал негде од 4-5 години,кога скоро и ништо не сум разбирал за светот околу мене. Во тој период и на бајачки ме носеле и не знам на што не, но стравот од темница останал и еве го и ден денес ми е страв и замислувам како некој има со мене во просторијата доколку се е мрачно. Знам дека е се во психата ама сум се обидел да седам у темна просторија но сепак се препотувам и нема шанса,мислам дека ќе измрдам. Ако има некој некаков совет слободно нека сподели

Размисли само на позитивните работи како на пример оние дека најубавите работи се случуваат во темница
Инаку нема потреба од страв, тоа што го имаш денски го имаш и навечер. И јас гледам психо/хорор филмчиња али не ги сфаќам преозбилно. Тие се добри онака да ти ја размрдаат психата, да почниш да размислуваш во текот на филмот, да ја развиваш таа особина.
Секогаш со ја повторувам оваа силна поговорка ,, Од живи да се плашиш, а не од мртви" бидејќи вториов ништо не можи да ти направи, а тој првиот...оставам на тебе.
Кулирај, јас секоја вечер в темница си седам, особено во лето, за да ги одбегнам мадафакерските комарци

 

[Nedelkovski]

Zdravo

Da si ja kazam makata so me cudi podolgo vreme.
Znaci moze nepolna godina kako redam neuspesi. Probuvam, davam se od sebe i pak neso kje ispadne da ne mi iskoci rezultatot so go ocekuvam. Sea si go postavuvam prasaneto: Dali e do mene ili ednostavno neide i dzabe mi e kolku i da se trudam ? Dali godinava sum potfrlil ili ednostavno baksuzna e? Me interesiraat vasite razmisluvanja i iskustva dokolku gi imate. Pozdrav

I isto taka edno od prasanjata so me cudat poslednava godina e toa so imav oseteno mnogu nepravda i neznam kako da postapam koga ima nepravda ?

 

[Erich Zann]

Zdravo

Da si ja kazam makata so me cudi podolgo vreme.
Znaci moze nepolna godina kako redam neuspesi. Probuvam, davam se od sebe i pak neso kje ispadne da ne mi iskoci rezultatot so go ocekuvam. Sea si go postavuvam prasaneto: Dali e do mene ili ednostavno neide i dzabe mi e kolku i da se trudam ? Dali godinava sum potfrlil ili ednostavno baksuzna e? Me interesiraat vasite razmisluvanja i iskustva dokolku gi imate. Pozdrav

I isto taka edno od prasanjata so me cudat poslednava godina e toa so imav oseteno mnogu nepravda i neznam kako da postapam koga ima nepravda ?

Не се демотивирај, прва работа.
Значи неуспех на пример во случајов твој не знам што е за тебе, но некогаш ние луѓето очекуваме многу повеќе од она што можеме да го понудиме, или пак некои работи се несигурни до последен миг, па секогаш ја замислуваме со одредена доза на сигурност онаа најдобра варијанта за нивно остварување, како демек ќе испаднат најдобро. Е сега целта ми е, ако станува збор за вакви работи, никогаш не се обидувај пред време да бидеш сигурен дека најдобрата варијанта 90 проценти ќе испадни, туку обиди се да процениш, реално, самокритички, земајќи ги во предвид сите околности, знаења, способности, да замислиш како реално би се завршила таа работа. Па после самокритичкото согледување, обиди се да согледаш варијанти, да земеш во обѕир некои други фактори кои би ти помогнале во посигурно остварување на истата, т.е подобро остварување. Обиди се да не се оптоваруваш со резултатот предвремено, обиди се да дадеш максимум од себе, уште повеќе од тоа што даваш, некогаш побарај и совет од друг, бидејќи некогаш повеќе глави мислат подобро од една. Некои работи не зависта од нас самите, тие што зависат наше е да ги направиме како што треба да ги направиме, другото е почесто сплет на околности.
Околу неправдата зависи повторно, ја има секаде, јас обично ја препукувам, ја сечам и си кажувам кога не ми чини, пример сум бунтовник, но бунтовник сум бидејќи основен факт е дека сум само студент кој уште не работи, не издржува фамилија, деца, нема некој сериозен меѓучовечки однос на меѓузависност од други па така си земам за слобода да критикувам. Доколку се најдував во друга положба, некогаш мора да се пречутува ако се сака да се постигни нешто повеќе и повредно од цената на премолчувањето и правењето вештачко слеп

 

[Hiperaktiv]

Прв пат некако да се осетам толку тешко,некако на душата,дали оти не поднесувам овде начинот на zjивеење во Берово,зборувам за ноќен zивот....
Немам инспирација,и плус луѓето со кои сум овде ок се,ајде друзољубиви се,досега излегував со нив,мозе да се казе дека има некои од нив ептен пријателски настроени,ама ПИЈАНИЦИ бреее....тоа темпо немозам да го издрзам! као да не припаѓам овде,а како ќе издрзам до до 16 јули незнам...
Излегувам,седнуваме,сите нарачуваат алкохол и јас нарачувам,ама у Ск навикнат сум од 2-3 чаши повеќе никако,овие пијат ли пијат плус оти ефтино чаша узо 30 денари,коњак 40,дупло узо 50 денари...текила 30 денари...и некако во тој менталитет немозам да се вклопам,видам ли скопјанец некој по цивилизиран,веднаш осмех на лицу! ...овде ми е све варваринско од стил на облекување,до став и се осеќам многу непозелно...
А преку ден во ред е,иако и преку ден пијат алкохол само,мене ми се јаде сладолед,срам ми е да порачам сладолед ко гледам сите алкохол...

(Извинете за ZJ,несака да ја пишува поради тоа З)

 

[Жозефин]

Прв пат некако да се осетам толку тешко,некако на душата,дали оти не поднесувам овде начинот на zjивеење во Берово,зборувам за ноќен zивот....
Немам инспирација,и плус луѓето со кои сум овде ок се,ајде друзољубиви се,досега излегував со нив,мозе да се казе дека има некои од нив ептен пријателски настроени,ама ПИЈАНИЦИ бреее....тоа темпо немозам да го издрзам! као да не припаѓам овде,а како ќе издрзам до до 16 јули незнам...
Излегувам,седнуваме,сите нарачуваат алкохол и јас нарачувам,ама у Ск навикнат сум од 2-3 чаши повеќе никако,овие пијат ли пијат плус оти ефтино чаша узо 30 денари,коњак 40,дупло узо 50 денари...текила 30 денари...и некако во тој менталитет немозам да се вклопам,видам ли скопјанец некој по цивилизиран,веднаш осмех на лицу! ...овде ми е све варваринско од стил на облекување,до став и се осеќам многу непозелно...
А преку ден во ред е,иако и преку ден пијат алкохол само,мене ми се јаде сладолед,срам ми е да порачам сладолед ко гледам сите алкохол...

(Извинете за ZJ,несака да ја пишува поради тоа З)

Во ред се тоа, те сфаќам дека не си во незавидна положба... Ама не прочитав проблем овде за чие решение е потребен совет? Постави прашање на кое ти треба одговор и ние ќе се потрудиме да ти се најдеме некако... А вака се пожали само, во ред, не ти е убаво таму, сфаќам, ама што може да се направи во врска со тоа? Земи читај книги, прошетај сам, сигурно има некои убави предели во близина, не мораш да излегуваш навечер, штом не се осеќаш како да си во тек со нивниот начин на живот. До кога рече ќе бидеш таму, 16ти јули? 2013?

 

[Сталкерот]

..

Или не се замарај толку, терај си како ти одговара тебе.

 

[Hiperaktiv]

Мислев 16 Август....
Инаку онака само си се позалив...има добри предели овде,ама мојот менталитет е за 360 степени поразличен од нивниот...завчера се договараме да одиме на излет до некоја рекичка горе на езерото,јас излет ко излет го сваќам прошетка,плус од дома нешто јадење сок шетање и малце во природа,ловење риби,кога одеднаш ми звонат велат земавме ние 5 килограми месо,една гаиба пиво,2 шишиња водка,едно коњак,ти за 500 денари земи текила едно шише оти по толку се собиравме...абе чекај,синоќа пијани бевме,сега преку ден пак?? завчера исто така,зад завчера пак...
Им велам за спортување,ајде на кошарка или еве макар пинг понг абе јоок се смејат на цел глас велат какво спортување пиј додека е лето...

 

[Жозефин]

Мислев 16 Август....
Инаку онака само си се позалив...има добри предели овде,ама мојот менталитет е за 360 степени поразличен од нивниот...завчера се договараме да одиме на излет до некоја рекичка горе на езерото,јас излет ко излет го сваќам прошетка,плус од дома нешто јадење сок шетање и малце во природа,ловење риби,кога одеднаш ми звонат велат земавме ние 5 килограми месо,една гаиба пиво,2 шишиња водка,едно коњак,ти за 500 денари земи текила едно шише оти по толку се собиравме...абе чекај,синоќа пијани бевме,сега преку ден пак?? завчера исто така,зад завчера пак...
Им велам за спортување,ајде на кошарка или еве макар пинг понг абе јоок се смејат на цел глас велат какво спортување пиј додека е лето...

Добро де, уште 12 дена не е страшно. Ти велам читај, ако не ти одговара постојано да си со нив, шетај сам, гледај телевизија, еве гледам имаш интернет... Искористи си го времето за себе, за одмарање, кој вели дека мораш секој ден да се влечеш по клубови, да се полниш со алкохол и негативна енергија? Таму и времето е сигурно попријатно од овде, искористи ги бенефициите додека не си во Скопје... А и секому годи малку промена, да разбиеш монотонија. Одбери го најдоброто од тоа место и помини си убаво, како за себе.

 

[ILIJA_NEO]

Да си ја кажам и јас мојата мака да ја споделам може ќе ми олесни . Вака да почнам 8 години одев на дијализа од тогаш наваки имав и среќни и несреќни денови ама повеќето несреќни цело време ме тепаше психата и сега на крајот успеав да се трансплантирам и се разочарав малце за тоа како е после трансплантација на бубрег а и даваат такви апчиња што доприносуваат во депресијата не ми се интересни работите како порано па ми следуваат уште неколку операции и мн страв незнам од каде толку страв и нервоза во мене затоа што од пред 2 години немав толку страв и нервоза дали е тоа од многуте посети по болници и хирушките интервенции незнам