Нов сум на форумов, имам нешто што сакам да го кажам а немам на кого,па затоа решив овде да се регистрирам и да се испразнам..се надевам дека некој ке го прочита оваа и ке помогне..Не знаев каде да пишам во кој пост.па нема да биде грешно и тука.. Имам 21 година...а се осекам и се понашам како да имам 40-50..Осекам како луѓето што се околу мене другари,роднини во последно време ме одбегнуваат,со кого и да застанам јас незнаам да се нашалам и да се насмеам од срце,значи секогаш е онака со сила.Пред 3-4 години имав женска во секое време, сеа од пред 1-2 години се се смени, ништо траѓично не ми се случило за да патам по тоа.Немам со кого да испаднам до чаршија да прошетам,никој од другарите не ми се јавува за да ме повика да испаднеме,само доколку и се јавам тогаш ме повикаат,или само доколку имаат некоја корист од мене,сеа за мај се договаравме за излет ми се јавуваат и ме прашуваат дали можеме да одеме со мојта кола,само јас и уште еден имаме коли.Порано не е било така,секогаш бев во тек, ми се јавуваа доваѓаа сеа никој никаде,кога се собереме и збореме различ.теми никогаш не ми обрнуваат внимание на мене.едноставно никој не ме следи.Сеа се разубавува времето,сакам да испаднам да шетам,но немам со кого немам брат ни сестра.Седам дома и се нервирам, мислам дека и веке ептен нервно оболев,целиот се тресам,немам мира во себе рацете и нозете ме тераат да ги тресам, ме тера на плачење.Веке 1 година не сум имал девојка,и си мислам дека кога би фатил девојка би го решил оваа.Но ете нема со кого да испаднам и да запознаам некоја!! Што да направам ??!?! Совет ````
Вака сега, велиш дека другарите те одбегнувале, не ти се јавувале, не те канеле на ништо, не те дружеле .......... епа добро бе друже а што очекуваш на тие години, па не си веќе мало дете, полнолетен човек си, па старите маалски друштва се растураат обично после завршување на средното школо, секој од старото друштво ќе си тргне по својот пат, некој ќе тргне на работа, некој по факултет и така натака, самата возраст си го прави своето и јас моите бивши другари(од основно и од средно) скоро и да ги заборавив на фаца како личеа, кога ќе се сретнеме некаде низ маало или низ град само здраво-здраво, а порано сме седеле, шетале, јаделе и пиеле што се вика заедно, ти кај мене, јас кај тебе ОК јас сум малку постар од тебе 26 сум ама сепак такви се работите горе-доле !
Друже мој совет не се нервирај ич и јас сум сличен со тебе(горе-доле) а има и многумина други со вакви проблеми, впрочем таков и е модерниот градски живот, луѓето се претежно затворени во своите домови(освен до работа, продавница, пазар...) плус нема денеска вистински пријателства, другарувања, па и вистинска љубов, како порано, такво е времето брз, динамичен и стресен живот ЈБГ обврски, обврски, проблеми, осаменост...
Мој добронамерен совет е да почнеш да се занимаваш со нешто, најди некаква секојдневна занимација/работа и ќе видиш дека помалку ќе мислиш на проблемите, плус ќе запознаеш и исконтактираш и други лица, батали ги тие твои ’’другари‘‘ тие се прошлост, занимавај се со нешто било да е работа, рекреација, спорт, шетај се, движи се надвор од твоето маало, запознавај нови луѓе од други средини, што ако си сам, зарем немаш нозе, па јас сам цел град го вртам(пешки) кога имам слободно време(викенд), нешто ќе си разгледам по пазариве, продавнициве, трговскиве, ако ми се свиѓа нешто ќе си купам, малите работи ги прават луѓето среќни, што има врска ако си сам, имаш и нозе и раце и глава и се, зарем ако немаш пријатели или девојка не треба да искачаш од дома ?!
Живеј си го својот живот и ич не му се секирај и не му ја мисли и батали ги тие твои ’’другари‘‘ и излези малку од средината во која живееш и запознавај нови средини и нови луѓе !