Не ми е јасно додуша, како може да верувате во Исус, Бог или што ја знам која од тие фигури за перење мозок, кога самите глеаме дека светов иде у пичку матер? Шо, го смрзе веќе фраерот да ја одржува рамнотежата? Или отишол на одмор? Ама Ѕвонко, неможе така, луѓето имаат слободна воља, па шо кур? Нели е семоќен, нека немаат, боље би се живеело. Арно ама такво нешто као бог, семоќен маафакер не постои, и за жал ќе си се снаоѓаме како што можеме ние луѓенцата, или ќе се опраиме или ќе се испоубиеме меѓу себе, друго нема. Т.е има, метеор или супернова. И да, тие не се божји чуда, едното е огромен камен, другото е кога на сонцето ќе му скурчи да свети ко ретардирана будала.
]
Ајнштајн сигурно не бил натуралист во класична смисла на зборот затоа што тој, иако не верувал во личносен Бог, сепак верувал дека во природата постои еден супериорен ум, сила со разум, дух посупериорен од човечкиот.
"Мојата вера се состои од понизно восхитување на еден неограничен и супериорен ум кој се открива себеси во ситните работи кои ние можеме да ги набљудуваме со нашите ограничени и слаби умови. Ова длабоко и емотивно убедување за постоењето на една сила со разум, која се открива во несфатливата вселена, го сочинува мојот поим за Бог."
(The Universe and Dr. Einstein, Morrow, стр. 95)
"Секој што сериозно сака да се занимава со научни истражувања, може да се увери дека во законите на вселената доаѓа до израз еден дух, многу посупериорен од човечкиот, дух пред кого нашата скромна сила мора да се чувствува понизно."
(Алберт Ајнштајн)
"Сакам да знам како Господ го создал универзумот. Сакам да ги знам Неговите мисли; се друго се детали."
(Алберт Ајнштајн)
Ова исто така е доказ дека Ајнштајн не верувал дека се е материја и само материја т.е. не бил материјалист.
Доста лажеш бе... не верувал во личносен бог ама верувал во супериорен ум, дух посупериорен од човечкиот...
I don't try to imagine a personal God; it suffices to
stand in awe at the structure of the world, insofar as it
allows our inadequate senses to appreciate it.
ALBERT EINSTEIN
Much unfortunate confusion is caused by failure to distinguish
what can be called Einsteinian religion from supernatural religion.
Einstein sometimes invoked the name of God (and he is not the
only atheistic scientist to do so), inviting misunderstanding by
supernaturalists eager to misunderstand and claim so illustrious a
thinker as their own. The dramatic (or was it mischievous?) ending
of Stephen Hawking's A Brief History of Time, 'For then we should
know the mind of God', is notoriously misconstrued. It has led
people to believe, mistakenly of course, that Hawking is a religious
man. The cell biologist Ursula Goodenough, in The Sacred Depths
of Nature, sounds more religious than Hawking or Einstein. She
loves churches, mosques and temples, and numerous passages in
her book fairly beg to be taken out of context and used as
ammunition for supernatural religion.
Einstein also said,
It was, of course, a lie what you read about my religious
convictions, a lie which is being systematically repeated. I
do not believe in a personal God and I have never denied
this but have expressed it clearly. If something is in me
which can be called religious then it is the unbounded
admiration for the structure of the world so far as our
science can reveal it.
I have never imputed to Nature a purpose or a goal, or
anything that could be understood as anthropomorphic.
What I see in Nature is a magnificent structure that we
can comprehend only very imperfectly, and that must fill
a thinking person with a feeling of humility. This is a
genuinely religious feeling that has nothing to do with
mysticism.
The idea of a personal God is quite alien to me and seems
even naive.
Јбг, не можам цела книга да ја залепам има уште на темава, вклучително и реакциите на тогашните религиозни заедници... Никаде Ајнштајн не спомнува виша сила, ум, разум, дух, марсовци, еднорози итн... тој изразува восхит за структурата на универзумот, нешто што го правиме и ние денес.
