|Volkswagen| ти ја отераа темата во погрешен правец. Импресиите од првиот школски ден се на друга тема, јас некако мислам дека муабетов требаше да се задржи на следново:
Некако сум лично допрена со муабетов за литературата за деца па делумно се согласувам делумно не. Точно е тоа дека треба да се отстранат старите закоравени методи и т.н. тортури врз децата на психолошка база, но уште поточно е дека истите тие деца на тој начин се принудени да ја примаат дидактиката во своите животи. Да се научат да ценат, да почитуваат туѓо мислење и да се научат да бидат луѓе пред сè.
Огромна е разликата од детскиот „писател“ (кој всушност е надежен поет
)што седнал да напише стихотворба која носи порака и ведро расположение додека ние ја читаме вака од дистанца, сосема поинаков е пристапот што го практикуваат наставниците. Тука мислам на учењето стихотворби напамет, апсолутно без потреба. Пишувањето за деца е огромна одговорност, а не педофилска дејност. При тоа треба да се задржат моралните вредности кои незабележително ќе им влезат во глава, но пристапот на наставниците не е погрешен бидејќи не се задржува на содржината на песната туку едноставно бубање на памет. Така наместо да размислуваат за тоа што таа им порачува, тие се фрустрираат и се мачат да ја запаметат.
Никако не сум против пишување на такви творби, сум против начинот на кој тие се интерпретираат. На првиот школски ден наставникот би требало да им прочита една таква мала творба, да поразговара со нив за содржината и да им објасни дека нивната иницијација и не е толку страшна и да им ги потенцира позитивните нешта од нивното влегување во општеството.
Како што прваците се импресионирани од играчките јас сум импресиониран од гзиштата и цицките
