Траумата на први(от) септември!

[Ендорфиниус]

Траума ми беше до 8мо одделение (крелец), а од 1ва средно одев насмеан од уво, до уво . Јбг преубави години беа тие ..

Инаку една случка ми се има врежано у сеќавање кога бев прво одделение. Не е стрикно поврзана со 1ви сеп. ама интересна е и ќе ја споделам.

1. Вториот школски ден во 1во. Влегувам низ вратата во школо и изгубен не знам на каде тргнам. Тотален блек аут. Заборавив каде ми е училницата и во кој правец треба да се упатам. Бидејќи каснев, не видов ниту една позната фацка од вчерашниот ден во дворот. Ходниците празни, штама. Ништо не ми се враќа од тоа на каде сум одел пред 24 часа со другите деца од класот. И јас готов да почнам цмиздрам и да фатам накај дома, видов две поголеми дотки кои седеа подолу на една клупа. Знам ги прашав : Каде е училницата на учителката Х ? - Они малце се поднасмевнаа, викнаа една служителка и жената потоа ме внесе во училницата. Замислете ја сцената, втор ден на школо, каснење, губење, влегување со служителката пред 30ина души и учителката на катедра. И згора на се' служителката почна да објаснува дека сум залутал пред сите. ГОЛТНИ МЕ ЗЕМЈО !

Но да не беше така, питање е дали уопште и ќе се сеќавав ден денес на мојот втор школски ден.

 

[~2A]

Првиот ден кога тргнав на училиште пред точно 12 години.
Бев во забавиште.Ме носи мама првиот ден на час сите деца плаачат: Мамоооооо остани овде.
Мамоооо не сакам на школо,сакааам дома, итн....
-Јас збунет целиот не знам дали да зборнам нешто,дали да плачам,онака во градите почувствував некоја тежина кога ја кревав раката да и мавнам за да си замини накај дома.
Мајками си замина и јас само седам и се пулам, сето децата чудни,скоро никој не се знаеше меѓу себе.Иде наставничката и ни кажува дека скоро секој час ќе цртаме,а јас ич не сакав да цртам и така морав секој ден да му давам сликички на едно друго дете за да ми ги црта цртежите.

 

[Malcolm van den Сабаховић]

Така се наместени школите за да лоботомираат и да создаваат зомбија кои подоцна, низ најубавите години, само ќе следат правила и ќе бидат задоволни од ропството.

Децата, нормално, со својата одбивност кон школото, само ја рефлектираат нивната чувствителност на тоа дека ги лоботомираат.

А тие што не ја чувствуваат одбивноста, така се родени - какви што всушност треба да ги направи образованието. Така да...

 

[Рудници и]

Не памтам баш убо како беше во прво, ама памтам дека во забавиште ескивирав доста.Секој 3-4 ден од одмор и дома па после проблеми моите со учителката
За прво знам само дека имавме учителка многу поголем педагог од најголем процент понатамошни во основно, средно и факс.После 2-3 години, одма после нејзиното менување со другата почнаа дури и бркања од час.На толкава возраст

 

[ManUtdChampions]

Не го памтам баш најпрвиот ден, така само низ магла се сеќавам на нешто..

Ама небитно, битно не ми е проблем да одам на школо.. Единствено тоа станувањето на сабајле ме заебава.. Некако неможам да заспам пред полноќ, си иам зацртано во главата дека тоа е за мали деца, па секогаш ме фаќа 1 часот додека да задремам....па макар и од 10 да сум легнат.. А кај нас во училиште има само едно смена и секој ден по 5-6 часа спиење, сепак за дете, кое уште се развива малку се.. Единствено тоа и така оној период кога ќе не заберат со испрашување по секој предмет, па обично поминувам по 3 часа дневно над книгата ми претставуваат мал проблем.. Ама пак кога ќе ја видиш убавата страна, како што се дружењето, заебанциите и слично, сепак не се бунам што почнува школската година.. Единствено тука можеш да сретнеш кого сакаш, да направиш маубет со така малце подалечни другари (не од тие најблиските со кои обавезно се гледаш секојдневно), + турнирите во мал фудбал и кошарка, клас против клас и слично.. Значи има многу дружење и забава и искрено, ептен ми е мака што ова ми е последна година во гимназијата, со мојот клас и што догодина треба нагоре да идам...