Одиш во град, доаѓа време кога треба да се враќаш накај дома, а преморен си максимално и неможеш да си одиш пешки, таксито е 3000ден. до дома, надвор е 50 степени...па логично е да си почекаш автобус.
Додека го чекаш автобусот кој доцни 10ина минути, си викаш во паметот...дај Боже да дојде автобус од новите со клима да земам воздух малку и безбедно да си отидам накај дома.
Кога ќе дојде автобусот, забележуваш дека е од старите и почнуваш да се нервираш по малце, затоа што ќе се угушиш внатре.
Автобусот полека се доближува, и пристигнува на станицата.
Тек тогаш почнуваат вистинските авантури. Како за невоља е вторник, или петок, и автобусот е исполнет верувале или не со 323890232 старци и рандом фаци.
Одвај влегуваш, и веднаш почнуваш да стоиш.
Некој ќе рече па што не си седнал!?
Место за седење??? Не смееш да помислиш за тоа...затоа што нема место ни за стоење, а камо ли да седнеш.
Вратите се затвараат...успеваш да стоиш некако...автобусот ја искачува угорницата со неверојатна брзина од 1км/h поради претовареност!
Како доаѓаат наредните станици, таман се надеваш дека ќе се испразни автобусот, а тој продолжува да се полни. Од автобусот на наредната станица ќе излезат 2-3ца, а ќе влезат 10тина нови...и со тоа настанува уште поголем хаос. Вратите повторно се затвараат.
Внатре старци милион (пошто гага ден)...носат по иљадници ќеси (зеленчук, овошје и све живо и диво).
Внатре труе на испотени мишки, вилици, кромид, лук, на старо, на расипано...да ти се ЗГАДИ.
Таман си имал среќа, се вртиш и прозор има до тебе, фаќаш со последни сили го отвараш кога некој по 10 секунди те тапша по рамо и ти вика: "Затвори го прозорот ме тепа промаја чедо“ .
Се вртиш и се надеваш дека е некое фино старче кое те замолува...го затвораш прозорот и си викаш ај ќе издржам некако греота стар човек.
Таман си го сторил тоа, старецот ти се врти и ти вика: "Е, така! Тебе треба сам да ти текне, а не јас да ти кажувам дека треба да го затвориш. Имај осет малку “
Е тогаш почнуваш да вриеш...опколен си од 394843 луѓе кои стојат до тебе и те акаат од сите страни (како за беља сите се симнуваат на последна станица и мораш да трпиш до крај).
Во тој момент ќе заѕвони мобилниот телефон...дур го извадиш ќе поминат 10мин...и таман да речеш АЛО престанува да звони.
Потоа си обвинет од тој што те барал (девојка или некоја роднина) дека ти е љут поради тоа што си неодговорен и го чуваш телефонот на Silent, и истиот не го креваш.
Се обидуваш да се одбраниш и да докажеш како било и што била ситуацијата...но нема да сакаат ни да те слушаат, и ќе ти го спуштат телефонот.
Конечно автобусот (по краткиот пат од 40мин) стигна на последната станица и следува истовар (постапка што трае најмалку 15ина минути).
Како одиш накај вратата да излезеш, се повеќе се гушиш...излегуваш некако од вратата и вдишуваш длабоко....и место воздух вдишуваш свежа нафта од автобусот....и паѓаш во кома.
Доаѓаш до дома и веќе не си гладен, не си жеден, не ти се иде во ВЦ. Само се испружуваш на креветот колку што си долг и се обидуваш да се соземеш.
ЕТЕ ТОА Е НАШИОТ ГРАДСКИ ПРЕВОЗ!
(ми го нема :рos: )
...дефинитивно нешто нее во ред со оваа држава
