girlll
§įмθπŞ ďª φΪШ
- Член од
- 28 јануари 2007
- Мислења
- 3.418
- Поени од реакции
- 111
Значи вака.. Ќе објаснам зашто ја отворив темата давајќи го првиот одговор без поставување никакви прашања или нешто и се надевам дека ќе ме разберете..
Вака значи..
Јас сум претерано љубопитна.. И не збориме за оноа - Кој што направил со кого и такви работи туку нешто сосема поинакво..
Сакам да знам се за историјата.. За секого во неа.. Се што се случило од секој можен аспект..
Сакам да учам, да цицам знаења..
Се фаќам за теми и сакам да ги исцицам до максимум, да ги поврзам со нешто друго да ги поврзам од почеток до крај приказните.. Сакам да знам едноставно!
Филозофија, историја, уметност, историја на уметност, администрација, политика, образование, економија.. СЕ!
Е сега.. Проблемот е што ми се трупаат информациите и стварно сум извор на многу затоа што се трудам да бидам.. Но.. Кога ќе се обидам да ги поврзам приказните да се вратам наназад се води во еден бескрајно голем круг.. Секоја рецимо историска тема се поврзува со еден куп политички, економски, финансиски, филозофски.. Кои пак понатака се поврзуваат со други и други и други..
Дали е лошо да се знае премногу.. Тоест да се сака да се знае премногу?! Јас се осеќам ко да незнам ништо.. Имам информации за многу работи и секојдневно црпам повеќе и повеќе и повеќе и сепак останатите мои поврзувања на работите што ги правам се некој вид на филозофско одраз на работите.. Како на моја приказна што е само блиска до вистинската затоа што сепак е слика на еден мал ум што ја склопил од многу големи информации.. До каде доведува таа желба за знаење? Дали ја сметате за добра? Зошто тие извори на знаења секогаш кога ќе ги склопам од што имаат толку премногу аспекти на гледање доведуваат до различни приказни? Се осеќам контрадикторно многу пати со работите што ги кажувам и мислам дека доста луѓе ме прочитале како таква исто.. Но сепак дали е тоа можеби од оној настанат хаос во главата од премногу информации што од секоја гледна точка изгледаат различно и добиваат друго светло?!
Незнам како ќе ме разберете и незнам која ми е поентата со отварање на темава.. И не, немам полудено.. Ме интересира само дали е добро да се интересираш за се.. Да сакаш да знаеш, видиш, помирисаш, искусиш СЕ? Мислам се што е возможно.. Можам до бескрај да пишувам и да објаснувам која ми е поентата на темава но мислам е доволно.. Ако треба објаснување прашајте..
Вака значи..
Јас сум претерано љубопитна.. И не збориме за оноа - Кој што направил со кого и такви работи туку нешто сосема поинакво..
Сакам да знам се за историјата.. За секого во неа.. Се што се случило од секој можен аспект..
Сакам да учам, да цицам знаења..
Се фаќам за теми и сакам да ги исцицам до максимум, да ги поврзам со нешто друго да ги поврзам од почеток до крај приказните.. Сакам да знам едноставно!
Филозофија, историја, уметност, историја на уметност, администрација, политика, образование, економија.. СЕ!
Е сега.. Проблемот е што ми се трупаат информациите и стварно сум извор на многу затоа што се трудам да бидам.. Но.. Кога ќе се обидам да ги поврзам приказните да се вратам наназад се води во еден бескрајно голем круг.. Секоја рецимо историска тема се поврзува со еден куп политички, економски, финансиски, филозофски.. Кои пак понатака се поврзуваат со други и други и други..
Дали е лошо да се знае премногу.. Тоест да се сака да се знае премногу?! Јас се осеќам ко да незнам ништо.. Имам информации за многу работи и секојдневно црпам повеќе и повеќе и повеќе и сепак останатите мои поврзувања на работите што ги правам се некој вид на филозофско одраз на работите.. Како на моја приказна што е само блиска до вистинската затоа што сепак е слика на еден мал ум што ја склопил од многу големи информации.. До каде доведува таа желба за знаење? Дали ја сметате за добра? Зошто тие извори на знаења секогаш кога ќе ги склопам од што имаат толку премногу аспекти на гледање доведуваат до различни приказни? Се осеќам контрадикторно многу пати со работите што ги кажувам и мислам дека доста луѓе ме прочитале како таква исто.. Но сепак дали е тоа можеби од оној настанат хаос во главата од премногу информации што од секоја гледна точка изгледаат различно и добиваат друго светло?!
Незнам како ќе ме разберете и незнам која ми е поентата со отварање на темава.. И не, немам полудено.. Ме интересира само дали е добро да се интересираш за се.. Да сакаш да знаеш, видиш, помирисаш, искусиш СЕ? Мислам се што е возможно.. Можам до бескрај да пишувам и да објаснувам која ми е поентата на темава но мислам е доволно.. Ако треба објаснување прашајте..