Би се жртвувале ли за успехот на партнерот?

[rossonerka]

Дали би се жртвувале за својот партнер, за тој да е среќен, задоволен и успешен?

Пример ситуација каде вашиот партнер добива одлично работно место во некоја друга држава. Вие тука имате одлично работно место, фамилијата ви е тука, уште ако имате деца тука ви е многу полесно да ги одгледате отколку сами на страна, па што би направиле во случајот?
Би го замолиле партнерот да не ја прифати работата и да се жртвува за одлична платена работа само за да остане во својата земја, каде може никогаш нема да добие уште една таква шанса?
Или ви се жртвувале? Би отишле секаде со него, би ја напуштиле државата и се во име на љубовта само за да сте заедно!
Знаејки таму би биле сами, тешко да се најде работа во друга држава со туѓ јазик, плус сопругот цел ден работи и вие би биле само домаќинка и би ги одгледувале децата, додека сопругот работи одлична работа и носи доволно пари!

А ова е уште поинтересно за како машките би постапиле. Дали би се жртвувале и би отишле во странство со својата партнерка која добила одлична работа. Или сепак сметате дека жената е таа која се прилагодува на ситуациите, а не вие да се жртвувате за неа.

Би направиле се за партнерот да е среќен?
Би го напуштиле домот? Семејството? Пријателите?
Би се жртвувале ли за него и неговиот успех?

 

[G e G o]

Еднаш реков да и се зезнав ....

Ако пак се најдам во слична ситуација дефинитивно НЕ

 

[mean]

Ќе треба многу добро да се размисли за ова, затоа што сепак одењето во странство на неопределено време за работа е многу тешка и важна одлука. Поготово кога не ти е тебе понудена работата, туку на партнерот.

Најискрено, би прифатила доколку збориме за ако сме маж и жена и имаме веќе оформено семејство. Не сум голем носталгичар и би издржала далеку од пријателите и семејството. Навистина тешко, но би издржала. Сум имала во моето семејство луѓе кои биле на работа во странство околу 10 години, па 2-3 пати годишно доаѓале на посета, како и ние што сме иделе кај нив.

Ама! Во никој случај не би останала домаќинка и да чмаам по цел ден сама дома со децата.:ne: И јас би побарала некаква работа, па и мажот ми да носи повеќе од доволно пари дома.

 

[rossonerka]

Ќе треба многу добро да се размисли за ова, затоа што сепак одењето во странство на неопределено време за работа е многу тешка и важна одлука. Поготово кога не ти е тебе понудена работата, туку на партнерот.

Најискрено, би прифатила доколку збориме за ако сме маж и жена и имаме веќе оформено семејство. Не сум голем носталгичар и би издржала далеку од пријателите и семејството. Навистина тешко, но би издржала. Сум имала во моето семејство луѓе кои биле на работа во странство околу 10 години, па 2-3 пати годишно доаѓале на посета, како и ние што сме иделе кај нив.

Ама! Во никој случај не би останала домаќинка и да чмаам по цел ден сама дома со децата.:ne: И јас би побарала некаква работа, па и мажот ми да носи повеќе од доволно пари дома.

Пример маж ти е кошаркар и потпишува договор за тим во Јапонија (сеа треснав ова ) или некоја земја кај што поима немаш од јазикот а англиски не зборуваат многу!
Ти може само домаќинка да бидеш и по цел ден да си со децата.

И ќе го пуштиш сам да оди? Ќе му речеш да не оди него за друг тим да потпише? Или ќе oдиш секаде каде ќе оди и тој и ќе бидеш среќна домаќинка

Па кога си во странство и кога веќе си решил да се жртвуваш за партнерот да има "совршена работа" а имаш деца треба да размислиш и за нив.
Туѓа држава, уште ако јазикот не го знаеш уште потешко.
А штом мажот добил одлична работа не очекуваш во 4 саат да е дома нели? Него секоја вечер доцна ќе се враќа.
А и ти сакаш да работиш... а децата? Од сабајле до вечер во градинка? Немаат тука баба, дедо, тетка, чичко да ти помогне. Па и не е лошо да си домаќинка за доброто на семејството.
Иако може и во зависнот од работите и двајцата да работите, но некогаш е тешко посебно ако сте само вие двајца.

Така не вели во никој случај не би, зашто постојат најразлични ситуации. Кога веќе ќе решиш да се жртвуваш за партнерот, тогаш вреди и да се жртвуваш за целото семејство!

 

[G e G o]

А што ќе ти се парите ако не си среќна ?

Не е се во парите ... или грешам ?

 

[rossonerka]

А што ќе ти се парите ако не си среќна ?

Не е се во парите ... или грешам ?

Јас општо ја поставив темата, нема никаква поврзаност со мене.

Поточно се сетив на ова по интервју на Кире Лазаров. Тој кажа јас одам од една земја во друга, а мојата жена се жртвува за мојата среќа. Оди секаде со мене и е домаќинка и добра мајка на децата.
Кога не би бил среќен на приватен план можеби и не би бил најдобриот македонски спортист.

Па затоа и ја отворив темата ... дали вие би се жртвувале?

Парите не се мерило за среќа воопшто, но ако навистина е одлична понудата за работа на мојот партнер зашто да не заминам во странство и да не се жртвувам. Можеби поубаво би живеела и посреќно и ќе го гледам моето семејство среќно, задоволно и успешно.
Ако останаме тука и ја пропуштиме шансата којзнае што ќе се случи. Може ќе живееме скромно и добро, а може и катастрофално. Само може утеха да си бараме и да викаме ај бе во Македонија сме си и како дома нема на друго место. Јас ако одам некаде пак на крај ќе се вратам тука. Но за некои работи може и вреди човек да се жртвува.
Се зависи од ситуацијата.

 

[Desire]

Па кога си во странство и кога веќе си решил да се жртвуваш за партнерот да има "совршена работа" а имаш деца треба да размислиш и за нив.
Туѓа држава, уште ако јазикот не го знаеш уште потешко.
А штом мажот добил одлична работа не очекуваш во 4 саат да е дома нели? Него секоја вечер доцна ќе се враќа.
А и ти сакаш да работиш... а децата? Од сабајле до вечер во градинка? Немаат тука баба, дедо, тетка, чичко да ти помогне. Па и не е лошо да си домаќинка за доброто на семејството.
Иако може и во зависнот од работите и двајцата да работите, но некогаш е тешко посебно ако сте само вие двајца.

Така не вели во никој случај не би, зашто постојат најразлични ситуации. Кога веќе ќе решиш да се жртвуваш за партнерот, тогаш вреди и да се жртвуваш за целото семејство!

Па веќ кој нема да го гледам од сабајле до вечер,ќе го оставам сам да си оди,јас со децата овде,само нека праќа пари

Инаку,јас не би се жртвувала за партнерот да биде среќен,би се жртвувала за ние да бидеме среќни,да успееме, под што подразбирам,ако немам деца и ако треба да се оди некаде кај што не знам ни јазик ни ништо,немам никој освен партнерот кој ќе биде цел ден на работа,а јас само ќе седам дома,не би отишла,зошто така ни ја ни он среќни.Ако немам деца имам варијанта учење јазик и наоѓање работа таму,со што би прифатила.И би прифатила ако имам деца ама се мали,у тек на учење на јазик.

Со добра работа овде,семејство и се “сервирано“ што би се рекло,нека си иде сам или нека откаже,зошто исто ми е нема да се гледаме по цели денови,а он или јас пошто ќе заработуваме многу(барем јас така разбрав),ќе си најдеме време и средства за посета.

 

[Dzish]

Хм... Ова не е туку така џа или бу. Ке се жртвувам и ајде. Треба да се седни и да се размисли салам, бидејки селење во друга држава од било која причина и менување на животот од корен е огромен чекор. Неможам да кажам дека би се жртвувал или не.

 

[mean]

Пример маж ти е кошаркар и потпишува договор за тим во Јапонија (сеа треснав ова ) или некоја земја кај што поима немаш од јазикот а англиски не зборуваат многу!
Ти може само домаќинка да бидеш и по цел ден да си со децата.

И ќе го пуштиш сам да оди? Ќе му речеш да не оди него за друг тим да потпише? Или ќе oдиш секаде каде ќе оди и тој и ќе бидеш среќна домаќинка

Па кога си во странство и кога веќе си решил да се жртвуваш за партнерот да има "совршена работа" а имаш деца треба да размислиш и за нив.
Туѓа држава, уште ако јазикот не го знаеш уште потешко.
А штом мажот добил одлична работа не очекуваш во 4 саат да е дома нели? Него секоја вечер доцна ќе се враќа.
А и ти сакаш да работиш... а децата? Од сабајле до вечер во градинка? Немаат тука баба, дедо, тетка, чичко да ти помогне. Па и не е лошо да си домаќинка за доброто на семејството.
Иако може и во зависнот од работите и двајцата да работите, но некогаш е тешко посебно ако сте само вие двајца.

Така не вели во никој случај не би, зашто постојат најразлични ситуации. Кога веќе ќе решиш да се жртвуваш за партнерот, тогаш вреди и да се жртвуваш за целото семејство!

Ах, ти предалеку отиде со имагинацијата. Јапонија бе, па луѓево денес обично се селат во Америка, Канада, Австралија, Нов Зеланд, Германија итн... Ама ете, хипотетички да речеме дека се работи за таква некоја држава чиј јазик не го знам воопшто. Па би се обидела, зашто да не? Сигурно ни маж ми нема да го знае јазикот, и он ќе мора да се разбере со луѓето со кои ќе работи таму. Јазикот е најмалата пречка за селење во странство ради работа. Тој се учи за кратко време ако престојуваш во државата и 24/7 слушаш луѓе како го зборуваат. Што се однесува до мене, немам проблем со јазици, така да брзо ќе научам.:smir:
За децата и јазикот е уште полесно. Колку си помал, толку побрзо и полесно усовршуваш еден јазик.

Децата ќе си одат во градинка, исто како што би иделе во Македонија. Јас би била на работа до 4 саат, ќе ги земам децата од градинка, а кога ќе се вратам дома ќе бидам домаќинка, ќе правам ручек, ќе им помагам на децата во домашната, ќе мијам садови, ќе перам... Баш исто, како што би било доколку не би ја прифатил маж ми таа работа, доколку би остаенеле во Македонија.

Како што кажав немам проблеми со носталгијата, а пошто маж ми нели ќе зема многу пари, а и јас, затоа што ќе бидеме во држава со повисок стандард од нашата, тогаш не би ни било проблем често да ги посетуваме нашите најблиски тука.:smir:

Абе јас ептен си се унесов во улогата на жена и мајка.:nesvest:

 

[Pravnice]

Росоњерка да знаеш ме замисли! Паааа........знам дека јас да би бил мажот кој има панса за добро работно место би сакал да дојде и партнерката со мене! И би ја прифатил работата , само ако семејството дојде со мене. сам во никој случај не би отишол. зашто јебеш пари, среќата е во љубовта и семејството. А ако се најдам во обратна ситуација.......па тоа зависи од многу икс-фактори, коишто ќе треба да се согледаат , али восекој случај постои голема можност да отидам.

 

[Crazy in Love]

Не знам баш. Искрено, не знам. Би сакала да го поддржам, да бидам покрај него, но нормално треба многу здраво да се размисли по ова прашање. Како прво ако имаме деца, зависи и на која возраст се, не е толку лесно да ги донесеш во средина каде нитуа англиски се збори, ниту познаваат јазик ни ништо. Сепак тоа е за нив голем стрес. А и јас, ако имам некој професија која навистина ја сакам, би ми било тешко туку така да отидам. Башка најбитното, јас навистина не сакам да ја напуштам Македонија и да живеам на друго место. Ако ми каже дека е само на краток период, можеби, ако не, тогаш малку потешко.

Љубовта е најважна, ама сепак овде и многу други фактори играат улога.

 

[The Goddess]

Јас би го поддржала партнерот затоа што кога и јас би се нашла во таква ситуација би сакала да ја добијам неговата поддршка.

Доколку неговата работа во странство би била сигурна, добро платена и работа која што заслужува поддршка тогаш дефинитивно би застанала зад него.
Кога си заедно со семејството, кај и да отидеш ќе се прилагодиш, а се друго е релативно. Јазикот се учи, пријателите се стекнуваат, кој сака да работи ќе работи... )) Најважно е семејството.

 

[devojka111]

Имам еден комшија кој се ожени овде и после кратко време замина во Италија на работа без сопругата. Доаѓаше во Македонија 2 пати годишно и во меѓувреме му се родија 2 ќерки, кои жена му сама ги одгледа со свекрвата и свекорот. Но сега пред 1 година добија визи сите и си заминаа за Италија иселенички.

Луѓе да се соочиме тоа е реалноста во Македонија, на жената сигурно и било многу тешко на почетокот да живее сама со тотално непознати луѓе без својот сопруг но ете поминаа 5 години и сега се заедно таму, каде има поголеми можности за поубав живот, судејќи според ситуацијата на невработеност во земјава. Има и безброј други такви примери...

Затоа не се согласувам со тој збор "жртвување", јас повеќе го сфаќам како инвестиција на долг рок, бидејќи партнерот ако има доблести, уште повеќе ако е сопруг тој ќе оди во странство за доброто на целото семејство, не само заради себе... секако има и исклучоци, но за тоа во друга тема

 

[bucio]

Моментално моето мислење ми е дефинитивно не.Тука сум роден, тука ќе умрам.

 

[Bratot]

Дали би се жртвувале за својот партнер, за тој да е среќен, задоволен и успешен?

Пример ситуација каде вашиот партнер добива одлично работно место во некоја друга држава. Вие тука имате одлично работно место, фамилијата ви е тука, уште ако имате деца тука ви е многу полесно да ги одгледате отколку сами на страна, па што би направиле во случајот?
Би го замолиле партнерот да не ја прифати работата и да се жртвува за одлична платена работа само за да остане во својата земја, каде може никогаш нема да добие уште една таква шанса?
Или ви се жртвувале? Би отишле секаде со него, би ја напуштиле државата и се во име на љубовта само за да сте заедно!
Знаејки таму би биле сами, тешко да се најде работа во друга држава со туѓ јазик, плус сопругот цел ден работи и вие би биле само домаќинка и би ги одгледувале децата, додека сопругот работи одлична работа и носи доволно пари!

А ова е уште поинтересно за како машките би постапиле. Дали би се жртвувале и би отишле во странство со својата партнерка која добила одлична работа. Или сепак сметате дека жената е таа која се прилагодува на ситуациите, а не вие да се жртвувате за неа.

Би направиле се за партнерот да е среќен?
Би го напуштиле домот? Семејството? Пријателите?
Би се жртвувале ли за него и неговиот успех?

Треба да се остави настрана себичноста и рационално да се размисли околу сите опции.

Доколку прифатиш, да смениш место на живеење поради кариерата на партнерот, треба некако да се помисли околу наоѓање соодветна работа и за тебе.
Пред да се одлучиш да оставиш се' и да одиш.

Додека сме млади, барем мене, не ми претставува проблем да се адаптирам и испробам во други средини.
Лично, само поради својата љубопитност да шетам и запознавам нови луѓе би било доволно да прифатам промена без проблем.

Но за поголеми семејни жртви, кога веќе се врткаат децата наоколу, треба навистина, навистина да е оправдана кариерата и жртвата за неа.
Што би се рекло.. за 500 или 1000 евра плус не вреди да се убедуваме во името на “заедничкиот интерес“.


Не мора да е правилно, но сметам дека жените многу полесно се прилагодуваат на ситуациите. Што не ја прави помалце битна или повеќе зависна, туку порационално размислува во однос на иднината.

Се' е прашање на меѓусебно договарање, разбирање и планирање на заеднички живот.