Koи се србоманите во СДСМ?

Член од
10 ноември 2008
Мислења
45
Поени од реакции
1
Добро бе нормални сте вие.Можда не сте за Сдс ама србомани сте 100%.Што кажа толку добро вашиот четнички другар што одма почнавте да :drk: .Страшна работа...Има секакви луѓе
komita dosta drkas vreme e da ebnes nesto
 
Б

Бат Елохим

Гостин
Кои се Србоманите во СДСМ...??? Хм...!!! Интересно прашање... ...но колку и да најдеме србомани таму нема да бидат ни приближно колку што има Бугаромани во ВМРО...!!! Тоа е тоа... :toe:
i so? Nesto mnogu opasno kaza....:tapp: prodolzi taka! :tapp: :pusk:
 
Б

Бат Елохим

Гостин
I se e tochno...da ne im potkletkneshe G'uevski na Alji Ahmeti da im go izdudla nemashe da bidi taka kako shto beshe...Makedonskiot narod voopshto ne trebashe da ja snosi krivicata...ama radi takvi kako vas bitushanevci imame za nijansa zamrseni odnosi so Srbija...so koj li ne se ispokaravme.A i me zabole sho kje me etiketirate za Srbofil...Bugarashi niedni :helou:
Da be eve seg placam po doma za Srbite!!!:cug:
Uste vojvodina da im ja priznaeme i to!:baeh:
 
Член од
29 јуни 2005
Мислења
1.284
Поени од реакции
14
2.,Марковски и останати дисиденти се остатоци од членовите на бугарската комунистичка партија,инсталирани во Македонија од Шарло.
Многу јасно дека биле прогонувани, а не се убиени заради тоа што Баи Тошо (Тодор Живков) си ги има прибрано, и имаат добиено макс привилегии (службена кола,вила,мрсна `плата`) до крајот на нивниот мизерен и предавнички живот во Бугарија.
Ниту еден од нив,во ниту еден момент не изјавил сам за себе или во било кое дело дека е македонец.
Они се... бугари од Македонија.
И тоа воопшто не е тешко да се провери и установи.

Сега...
моето прашање беше кратко и јасно:
После вакви сплачини и подметнувања,како сакаш било кога јас да ти верувам дека ти,и еден куп други од дпбне не сте пробугарски ориентирани?




Zevsuse, taa istorija shto ja nudish ti e podmetnuvanje, no na lagata sekogash i se kratki nozete:


Венко Марковски бил „убиен“ како творец, човек и Македонец
Пред смртта, Венко на својата сестра Дока ~ се исповедал: Јас сум Македонец, Македонија е моја земја и таа ќе живее


Ристо Проданов, Ѓорѓи Киселинов, д-р Ѓорѓи Шоптрајанов (стојат лево од таблата, во првиот ред) Васил Иљоски, Крум Тошев, Венко Марковски (во вториот ред) Христо Зографов, Даре Џамбаз, Мирко Павловски, д-р Михајло Петрушевски и (десно од таблата) стенограф​





За трагичната судбина на поетот Венко Марковски помладите генерации знаат малку. Постарите најверојатно се сеќаваат како од учебниците преку ноќ беа извадени неговите патриотски песни, кои никогаш подоцна немаа можност да ги слушнат или да ги прочитаат. Контроверзната тема за големиот македонски поет во последно време се подотвора, но не докрај. Едно е јасно, и покрај сите негирања во времето на социјализмот, тој зазема видна улога во македонската литература и борба.
По сите негирања на неговото творештво, Венко Марковски во годините по војната се нашол во самоизолација. Во 1949 година првпат е уапсен заедно со дваесетина членови на неговото поблиско семејство, а подоцна со целата фамилија бил интерниран во Кичевско. По еден труд во кој го нападнал Тито и тогашното југословенско раководство бил осуден на пет години и упатен на Голи Оток во 1956 година. Партијата сакала и него „општествено да го превоспита“.
Според Виолета Ачкоска и Никола Жежов, Марковски ја имал таа несреќна судбина да биде ставен во арсеналот на идеолошките непријатели на Комунистичката партија како припадник на групата автономисти и сепаратисти, на групата која се спротивставила на недемократските методи на владеење на сопствената партија, на групата која не го прифатила како дефинитивно југословенското решение на македонското прашање. „Тогаш започнува убивањето на Венко Марковски. Најпрво беше убиен како творец, потоа како човек и на крајот како Македонец. Врз него беа извршени три атентати“, пишуваат тие во книгата „Репресијата и репресираните...“, која неодамна ја издаде ИД „Макавеј“.
Некои го негираат Венко Марковски, други го величаат. Академик Блаже Ристевски вели дека неговата поезија од 1933 до 1966 година суверено ~ припаѓа на македонската литературна историја, а поезијата создадена на бугарски јазик не само по јазикот туку и по духот и содржината не можела да ~ припаѓа на македонската национална литература. Едни го опишуваат како нестабилна личност, славољубив, кариерист, предавник, додворлив, а други дека бил талентиран поет, човек со идеали, храбар, вљубеник во слободата на Македонија.
„Правејќи анализа на сето она што го слушнавме и прочитавме за Венко Марковски, ни стана јасно како биле злоупотребени неговите човечки слабости. Еден вдахновен, ранлив, занесен поет бил сурово ставен на интригантското тркало на оние ситни медиокритетски политичарчиња на кои бог им ги скратил музите, но ѓаволот им подарил крила, со децении да бидат на површината и да се снаоѓаат во сите идеолошки кијамети на Титова Југославија“, пишуваат Ачкоска и Жежов.
Тие сметаат дека Марковски бил етикетиран како сепаратист и автономист поради залагањето за интегрално решавање на македонското прашање, односно како припадник на македонското национално крило кое било разочарано од ставот на КПЈ македонското прашање да се реши како југословенско, врз федеративен принцип, но без обединување на Македонија.
Богоја Фотев, кој инаку бил близок пријател со него, сметал дека Венко бил еден од најзаслужните за националното будење на македонскиот народ. „Со јачината на зборот во своите песни тој придонесол во јакнењето на духот на македонските партизани во народноослободителната борба. Бил свесен за своите вредности и бил доста суетен. Сметал дека треба да има главен збор во создавањето на македонската азбука и македонскиот книжевен јазик, но не бил консултиран за тоа. Навреден, дошол во судир со ЦК на КПМ, а како последица на тоа бил изолиран“, вели Фотев.
Поради тоа, во 1946 година Марковски е исклучен од членството на Комунистичката партија, а како причина за исклучувањето се наведува наводното откривање партиски тајни при една средба што ја имал со бугарска делегација во Белград. По исклучувањето од партијата ќе започне хајка врз творештвото на Марковски. С` што ќе напише ќе биде оцрнето од тогашните платени критичари, нешто што најмногу ќе го погоди Маркоски. Во книгата на Димитар Митрев „Повоени македонски поети“ Маркоски воопшто нема да биде спомнат, како и да не постоел.
„Венко беше многу образован и постојано н` подучуваше правилно да зборуваме македонски и да одбегнуваме немакедонски зборови... Ни раскажуваше за Кочо Рацин... Ни кажа како во 1945 година бил кај Тито во врска со македонската азбука... Бев со Венко две години, му бев како син. Таму започна да ја пишува книгата ’Голи Оток, остров на смртта“ на вреќи од цемент, оти немаше хартија и ми ја читаше секој ден... Никогаш не спомнал воопшто за некаква бугарштина... тоа мора да е подметнато подоцна. И од сите други Македонци кои беа таму немаше ниту еден кој бил во контакт со Венко а да слушнал за таква работа, а јас ги познавам сите... Ретко дека постоел така учен човек. По враќањето од Голи Оток отишол кај татко ми во Зелениково за да му пренесе поздрави од мене. Со татко ми Вело се знаел уште од војната“, раскажува Здраве Барутовски, кој тие години втор пат бил испратен на Голи Оток и имал чести контакти со Марковски. Тој контактирал со него и по заминувањето на Венко во Бугарија, за што имал големи непријатности со инспекторите на УДБ-а.
Македонскиот поет во голооточкиот затвор бил до 1961 година. Истовремено, на проколнатиот остров била и неговата сопруга, со која не му било дозволено да се гледа. По враќањето во Скопје Венко го избегнувале сите познајници и бил под постојана присмотра и следен од полицијата, немал работа ниту средства за живеење. Разочаран и отфрлен, започнал да го губи и видот. Тогаш сестрата на народниот херој Борка Талески, Вера, побарала Крсте Црвенковски да помогне Венко да добие пасош за да оди на лекување во Одеса. Марковски добил пасош, иако сите знаеле дека тој повеќе нема да се врати. Тогашното македонско раководство оценило дека е подобро тој да биде прогласен за предавник отколку да остане во Македонија. Тоа и се случило по операцијата во Одеса, Марковски во 1966 година директно заминал во Бугарија, каде што починал во 1988 година. Во Софија му била доделена вила и личен шофер, но, сепак, бил под постојана полициска присмотра. Во Софија трагично загинал и неговиот син единец Миле, кој цело време додека бил во Бугарија изјавувал дека е Македонец.
Иако Венко јавно се декларирал дека е Бугарин, интимно тој се чувствувал како Македонец. Пред да почине, на својата сестра Дока ~ се исповедал: „Јас сум Македонец, Македонија е моја земја и таа ќе живее“. По сопствена желба, Венко е погребан до гробот на својата мајка, како обичен граѓанин, а не во алејата на бугарските великани. "

"Шаторов беше еден од ретките македонски комунистички кадри, кој во своето досие во Коминтерната по националност се определи за Македонец иако беше член на ЦК на БКП "
 
Член од
17 јули 2006
Мислења
3.114
Поени од реакции
22
Слажем се да нема ничег лошег у томе да је неко у Македонији пробугарски расположен. Али, по истом становишту, који је грех имати позитиван однос према Србији?
nikakov :) grev nema isto kako i kon pozitiven odnos na nekoj kon bugarija:)
 
N

n/a

Гостин
1.Zevsuse, taa istorija shto ja nudish ti e podmetnuvanje, no na lagata sekogash i se kratki nozete

2.Марковски во 1966 година директно заминал во Бугарија, каде што починал во 1988 година. Во Софија му била доделена вила и личен шофер, но, сепак, бил под постојана полициска присмотра.

3.Венко јавно се декларирал дека е Бугарин

4.Шаторов беше еден од ретките македонски комунистички кадри, кој во своето досие во Коминтерната по националност се определи за Македонец иако беше член на ЦК на БКП
1.A стига ве...
Не деј изопшто и да пробваш мен да ми расказваш прикаски за малки деца. Не минава.
2.Сите претходни произволности во твојот пост намерно не сум ти ги зел под присмотра и намерно ти реплицирам само на потцртаното.
И имам само едно прашање:
ЗОШТО ?
Зошто би Баи Тошо (Тодор Живков) да му дели вила,личен шофер,мрсна плата и службен ауто ако Марковски не е заслужен за бугарската кауза?
Да не би да сакаш да ме убедуваш дека Тодор Живков ја подржувал и симпатизирал Македонија и македонската кауза ??? :vozbud: :kesa:
3.Одсекогаш.
Исто како и Димитар Талев.
4.Шарло бил и останал,човек на БКП (бугарската комунистичка партија) во Македонија.
Како таков и токму заради тоа и е убиен,од луѓе на Колишевски.
 

Serpico

Сковинистратор / I'm Batman
Член од
25 јануари 2007
Мислења
11.166
Поени од реакции
691
Избришав пар офтопици. Последна опомена за сите: пцуење и слични маалски муабети, во маало. На форум не.

И, ој дурмиторе - запознај се со командата измени
со која може да го надополниш постот до 30 минути после постирањето, наместо да постираш едно под друго твое мислење.
 
Член од
29 јуни 2005
Мислења
1.284
Поени од реакции
14
1.A стига ве...
Не деј изопшто и да пробваш мен да ми расказваш прикаски за малки деца. Не минава.
2.Сите претходни произволности во твојот пост намерно не сум ти ги зел под присмотра и намерно ти реплицирам само на потцртаното.
И имам само едно прашање:
ЗОШТО ?
Зошто би Баи Тошо (Тодор Живков) да му дели вила,личен шофер,мрсна плата и службен ауто ако Марковски не е заслужен за бугарската кауза?
Да не би да сакаш да ме убедуваш дека Тодор Живков ја подржувал и симпатизирал Македонија и македонската кауза ??? :vozbud: :kesa:
3.Одсекогаш.
Исто како и Димитар Талев.
4.Шарло бил и останал,човек на БКП (бугарската комунистичка партија) во Македонија.
Како таков и токму заради тоа и е убиен,од луѓе на Колишевски.

Zevsuse, jas ne raskazuvam prikaski, postiraniov tekst za Venko Markovski go napishal prochueniot виктор цветаноски borec protiv "bugarshtinata".Koga toj priznava deka Venko ne bil bugarofil-shto ostanalo za drugite.
http://217.16.70.245/?pBroj=2100&stID=70379&pR=24

Okolu ubistvoto na Shatorov, nishto novo i nishto chudno.Makedonec ubien po nalog na Srbija,organizator i izvrshiteli srbomani od Makedonija.

Пишува: Владимир ЈОВАНОВСКИ

ЛАЗО РАСКАЖУВА Другарот Лазо, во своите мемоари, неретко се осврнува на драматичните југословенски збиднувања во 1941 г., на самиот старт на Втората светска војна. Во книгата Аспекти на македонското прашање, издадена 1988 г., тој опишува како и кој го смислува планот за операцијата "свилен гајтан за Шарло акробатот" (акробат во преносна смисла, бидејќи Шаторов, по разгромот на Југославија во април 1941 г., по наредба на СССР, ја поврзува КПМ со бугарската партија, не можејќи веќе да одржува врски со окупираниот Белград). Колишевски (тогаш Колишевиќ) веќе долги години се наоѓа во Србија, каде што работи како металоглодач. Лазо раскажува: "Кратко време потоа, отидов во Крагуевац на работа во Окружниот комитет на КПЈ, а во почетокот на мај ми беше соопштено да тргнам на партиска работа во Ниш. Меѓутоа, неколку дена подоцна, бев повикан во Белград, каде што другарот Александар Ранковиќ ми ја соопшти одлуката за моето одење на работа во Покраинскиот комитет на КПЈ за Македонија. Тој исто така ми соопшти дека за член на ПК КПЈ за Македонија е испратена една другарка која работеше во Ниш и која беше член на Окружниот комитет. Таа беше Мара Нацева. Ми ја изложи ситуацијата во Македонија колку што му беше и нему позната во врска со ставовите на тогашниот секретар на ПК КПЈ, Шаторов Шарло. Ранковиќ инсистираше, доколку ситуацијата на ПК ќе биде поволна, да ја преземам функцијата на воената комисија".
Две работи се круцијални во ова искажување: прво - Колишевски е човек од највисока доверба на Александар Ранковиќ, шефот на сите тајни служби во Титова Југославија, творецот на ОЗНА (Одделение за заштита на народот) и долгогодишен челник на УДБ (Управа за државна безбедност); и второ - Ранковиќ, Србин по националност, инсистира Лазо да ја преземе воената комисија во КПМ бидејќи во тие воени комисии била најдобро инфилтрирана мистериозната српска националистичко-милитаристичка организација "Црна рука", од која после Војната ќе израсне злогласниот КОС (Контраобавештајна служба на ЈНА).

http://magazin.forum.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=172&ArticleID=1589&EditionID=62&Page=1
 
N

n/a

Гостин
Zevsuse, jas ne raskazuvam prikaski, postiraniov tekst za Venko Markovski go napishal prochueniot виктор цветаноски borec protiv "bugarshtinata".Koga toj priznava deka Venko ne bil bugarofil-shto ostanalo za drugite.

Okolu ubistvoto na Shatorov, nishto novo i nishto chudno.Makedonec ubien po nalog na Srbija,organizator i izvrshiteli srbomani od Makedonija.

Пишува: Владимир ЈОВАНОВСКИ

ЛАЗО РАСКАЖУВА Другарот Лазо, во своите мемоари, неретко се осврнува на драматичните југословенски збиднувања во 1941 г., на самиот старт на Втората светска војна. Во книгата Аспекти на македонското прашање, издадена 1988 г., тој опишува како и кој го смислува планот за операцијата "свилен гајтан за Шарло акробатот" (акробат во преносна смисла, бидејќи Шаторов, по разгромот на Југославија во април 1941 г., по наредба на СССР, ја поврзува КПМ со бугарската партија, не можејќи веќе да одржува врски со окупираниот Белград). Колишевски (тогаш Колишевиќ) веќе долги години се наоѓа во Србија, каде што работи како металоглодач. Лазо раскажува: "Кратко време потоа, отидов во Крагуевац на работа во Окружниот комитет на КПЈ, а во почетокот на мај ми беше соопштено да тргнам на партиска работа во Ниш. Меѓутоа, неколку дена подоцна, бев повикан во Белград, каде што другарот Александар Ранковиќ ми ја соопшти одлуката за моето одење на работа во Покраинскиот комитет на КПЈ за Македонија. Тој исто така ми соопшти дека за член на ПК КПЈ за Македонија е испратена една другарка која работеше во Ниш и која беше член на Окружниот комитет. Таа беше Мара Нацева. Ми ја изложи ситуацијата во Македонија колку што му беше и нему позната во врска со ставовите на тогашниот секретар на ПК КПЈ, Шаторов Шарло. Ранковиќ инсистираше, доколку ситуацијата на ПК ќе биде поволна, да ја преземам функцијата на воената комисија".
Две работи се круцијални во ова искажување: прво - Колишевски е човек од највисока доверба на Александар Ранковиќ, шефот на сите тајни служби во Титова Југославија, творецот на ОЗНА (Одделение за заштита на народот) и долгогодишен челник на УДБ (Управа за државна безбедност); и второ - Ранковиќ, Србин по националност, инсистира Лазо да ја преземе воената комисија во КПМ бидејќи во тие воени комисии била најдобро инфилтрирана мистериозната српска националистичко-милитаристичка организација "Црна рука", од која после Војната ќе израсне злогласниот КОС (Контраобавештајна служба на ЈНА).http://magazin.forum.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=172&ArticleID=1589&EditionID=62&Page=1
Види Ванчев,
место да ги дуплираш твоите произволни искази,
(кои што безспорно се дел од великобугарската пропаганда и не носат ништо македонско во себе - нема што да се расправаме,доволно е дваесет твои `топици` наназад да пролиста човек и се е јасно,од авион)
би те замолил да ми одговориш:
ЗОШТО ?
Зошто би Тодор Живков да му дели вила,службен автомобил,шофер,службено обезбедување и доживотна издршка како на Марковски,така и на Талев доколку тие се залагале за некој наводен македонизам и биле прогонувани и осудувани заради тоа?

Многу џокери држам у рака...
мене барем никогаш не ме мрзело да читам.
Специјално Марковски и Талев лично ме имаат заинтригирано и сум бил по набавка на материјали у Софија,по нивното `дело`.
Така да.. за да има дискусија,дај да идеме едно по едно.
ПОВЕЛИ.
:toe:
 

Solid

Зона на самракот
Член од
26 август 2007
Мислења
7.174
Поени од реакции
4.132
sade bugari i srbi......KAJ SE BE MAKEDONCITE???????
И јас прашав преку еден мој топик,ама Серпико ме искара дека било срамота да се праша такво нешо и ми ја фрли темата в канта.:toe:
 
N

n/a

Гостин
sade bugari i srbi......KAJ SE BE MAKEDONCITE???????
:toe: незнам.
Али знам дека максимално чисто ќе подржам секој еден промакедонски ориентиран,секој еден што е патриот.
Али ниту мислам да толерирам,ниту сакам да гледам јавно побугарчување на македонската историја.
А токму тоа клошарааната од дпбне целат да прават.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom