Странец во полн свет или полн свет со странци?

[*princess*]

Сте се нашле ли некогаш во некоја од овие две ситуации..на пр. да се наоѓате во средина во која се чувствувате дека не припаѓате,,едноставно се чувствувате како странци иако тоа не сте во вистинската смисла на зборот,,или пак да сте меѓу луѓе кои некогаш ви биле поблиски но сега едноставно тие толку го промениле своето однесување,,не мора да значи дека само кон вас,,туку и кон другите,, што не можете да ги препознаете,,и истите почнувате да ги чувствувате како странци? Што мислите,, што треба да се направи во ваква ситуација? Каде е најчесто проблемот? Сте имале ли некое вакво искуство? Како сте постапиле? Што мислите која ситуација би имала поубав крај или воопшто полесно би се решила? И како би се решила?
Јас мислам дека двете ситуации се приближно подеднакво тешки,,но сепак е полесно да дејствуваме на самите себеси отколку на другите така да кога би бирала,,мислам дека првата ситуација е полесно да се реши..Сепак многу е полесно најпрво да се обидеме колку што е во наша моќ да ја промениме ситуацијата секако ако е можно,,зошто никогаш не знаеме ако не се обидеме нели? Сепак со отпочнување комуникација секако дека можеби ќе треба време,,но секако ќе се вклопиме..за вториот случај пак,,мислам дека проблемот е и најмногу во предрасудите...Луѓето обично веруваат во она што ќе го слушнат од други па на тој начин не дозволуваат да ја увидат вистината..Ова го наведувам како една можност зошто би го промениле мислењето за некој,,или пак едноставно можеби станува збор за нешто што и се случило на таа одредена личност,,а толку влијаело на неа што можеби целосно се повлекла во себе или едноставно целосно го изменила своето однесување спрема другите,,можеби и воопшто сфаќањата за животот и наспрема животот..Мислам дека само со големо трпение и преку разговор можеби би можел да се реши проблемот,,но тоа е мое мислење..
Сега да го слушнам вашето..повелете

 

[Winston]

Sekoj covek svoj ostrov- engleska pogovorka

PS a zasto ti nekad ne kazes prva sto mislis ti za prasanjata polesno im e na drugite da odgovaraat posle ako imaat terk :smir:

 

[demmian]

I dvata slucaevi mi se mnogu bliski,sum go pocuvstvuval toa,ama veke ne go smetam za strasno,zatoa sto mnogu pati sum se izgorel.

Eve kako reagiram:

Vo prvata situacija,dokolku popadnam vo sredina,kade sto ,,ne mi e mestoto,,ednostavno na sekakov mozen nacin se obiduvam da zapocnam muabet,t.e.se obiduvam sekogas da go skrsam mrazot.Fala Bogu,poteskotii pri komunikacijata ne naogam,taka da vo nepoznata za mene sredina,kako sto vikas ti,vo sredina polna so stranci,ne se cuvstvuvam voopsto neudobno,zatoa sto se ke se najde nekoja ,,vetruska,,so koja da zapocnam muabet,taka sto pogolemiot del od nepoznatite licnosti me prifakaat.



Vo vtorata situacija,vo koja nekogas za mene bliski luge,sega se odnesuvaat izmeneto do stepen sto ne mozam da gi prepoznaam...hmmm,da sum se nasol i vo takva situacija.
Prvoto sto go pravam vo taa situacija e otpocnuvanje muabet so niv i toj muabet najcesto sodrzi spomeni od minatoto so tie nekogas bliski ili nekogas poznati luge.
Koga so nekoja licnost so koja sto so tek na vreme si se oddalecil i ja srekavas po dolgo vreme,najdobro e da zapocnes muabet,vo kojsto ke govorite za minatoto,za ubavi spomeni,ubavo pominati migovi,t.e. zapocnuvas da pravis muzbet za starite dobri vreminja.

Ako i na taa finta ne padnat i prodolzat da se odnesuvaat krajno indiferentno ili pak ignorantno,ednostavno ne gi ebi 2 posto.

Ete taka najcesto reagiram vo ovie situacii.:smir:

 

[The Goddess]

Интересна тема...

За мене многу подобро е првата ситуација. Многу полесно се снаоѓам во неа и некако поблиска ми е до карактер за разлика од втората ситуација.

Кога јас сум странецот ми е многу полесно зашто веднаш започнувам разговор со еден, па со друг, па со трет... на крај со некој ќе ми тргне муабетот. Плус станува збор за непозната личност за која не знаеме апсолутно ништо, па тргнувајќи од тоа имаме и многу повеќе теми на разговор кои би можеле да бидат зачнати.

Наспроти ова, кога се наоѓаме во ситуација да поминеме извесно време со познати личности кои кон нас се однесуваат како кон странци, знае да биде многу незгодна и одвратна ситуција. Искрено ги мразам ваквите моменти и се трудам да побегнам колку што е можно побрзо и да се спасам. Ако не иде разговорот воопшто и не се замарам, ќе си најдам нови луѓе кои што ќе ми одговараат. Не се трудам ама баш ич околу "странциве".

 

[Crazy in Love]

Да, имало моменти кога едноставно не сум знаела каде припаѓам, кога сум се осеќала несфатено од луѓето околу мене. Имало моменти кога зборам што ме мачи, а сосема друго е сфатено, кога џабе сум зборела кога сум осеќала како да зборувам марсовски, а не македонски. Некогаш има периоди кога сум се осеќала отфрлено, непожелно, ама обично сето тоа е во мојата глава. Ај странец, за странец, ама имало моменти и кога сум се осеќала невидливо. Ама сепак сметам дека тие работи обично се само во главата на човекот, кој си прави филмови со помош на својата фантазија. Кога е човек опкружен со блиски луѓе и луѓе кои ги знае, нема логика да се осеќа како странец. Ама од друга страна многу работи на светов се нелогични, ама се такви какви што се. Ако се осеќаш како странец со блиски луѓе, значи дека многу се замараш за ситници.

 

[Buterfly]

Sekoj covek svoj ostrov- engleska pogovorka

Секој човек е острово, сам по себе целина - Хемингвеј
Ако на тоа мислеше:smir:

 

[MoonWhisper]

Сте се нашле ли некогаш во некоја од овие две ситуации..на пр. да се наоѓате во средина во која се чувствувате дека не припаѓате,,едноставно се чувствувате како странци иако тоа не сте во вистинската смисла на зборот,,или пак да сте меѓу луѓе кои некогаш ви биле поблиски но сега едноставно тие толку го промениле своето однесување,,не мора да значи дека само кон вас,,туку и кон другите,, што не можете да ги препознаете,,и истите почнувате да ги чувствувате како странци? Што мислите,, што треба да се направи во ваква ситуација? Каде е најчесто проблемот? Сте имале ли некое вакво искуство? Како сте постапиле? Што мислите која ситуација би имала поубав крај или воопшто полесно би се решила? И како би се решила?
Јас мислам дека двете ситуации се приближно подеднакво тешки,,но сепак е полесно да дејствуваме на самите себеси отколку на другите така да кога би бирала,,мислам дека првата ситуација е полесно да се реши..Сепак многу е полесно најпрво да се обидеме колку што е во наша моќ да ја промениме ситуацијата секако ако е можно,,зошто никогаш не знаеме ако не се обидеме нели? Сепак со отпочнување комуникација секако дека можеби ќе треба време,,но секако ќе се вклопиме..за вториот случај пак,,мислам дека проблемот е и најмногу во предрасудите...Луѓето обично веруваат во она што ќе го слушнат од други па на тој начин не дозволуваат да ја увидат вистината..Ова го наведувам како една можност зошто би го промениле мислењето за некој,,или пак едноставно можеби станува збор за нешто што и се случило на таа одредена личност,,а толку влијаело на неа што можеби целосно се повлекла во себе или едноставно целосно го изменила своето однесување спрема другите,,можеби и воопшто сфаќањата за животот и наспрема животот..Мислам дека само со големо трпение и преку разговор можеби би можел да се реши проблемот,,но тоа е мое мислење..
Сега да го слушнам вашето..повелете

Ако се наоѓаш во свет полн со странци е исто како само ти да си странецот помеѓу нив, оти сепак они се мнозинство ти си различниот...

Пример: како што кажа сите се сложуваат и наеднаш сето тоа го нема.. сите ти изгледаат како странци... се промениле.. за нив ти си странецот што е исто како и првата ситуација што ја имаш спомнато...

Сите се менат, најчесто тоа е поради искуствата што ги стекнуват со текот на животот.. пр. некој ги повредил, многу ги контролирале и едноставно на многу им прекурче од се тоа и се сменат.. секој сака да биде послободен во овој свет... ако си паметен ќе се ослободеш, ако не си нема...

Некој од премногу затвореност и ограничувања ја губат целта во животот и стануват песимисти... или од превише чекање и недостиг на трпение ја губат надежтта и не гледат поента зошто да бидат оптимисти и зошто да продолжат по патот по кој што оделе...

Тие едноставно прифаќат нов и различен пат во својот живот и стариот сакат да го забраат и одфрлат од својот живот.
Неможеш да кажеш странец дека станал оти пак е истиот карактер истата личност, но ги нема истите емоции (пријателски или љубовни) за тебе оти сака да почне нов пат...

предпоставувам дека ова го пишуваш оти некоја твоја драга личност се изменила...

Совет: Никогаш не ги оставај да чекат луѓето кој што немат трпение.. оти секогаш ја губат надежта и продолжуват по нов пат.. но не е странец, пробај да комуницираш и да му ја вратиш надежта да го вратиш по стариот пат ќе видиш дека не е странец...

Think less, Act more )

Секој човек е острово, сам по себе целина - Хемингвеј
Ако на тоа мислеше:smir:

Секој човек е острово, сам по себе целина, маж и жена заедно - рамнотежа, сите заедно сме заедница, сложни - несопирлива заедница, се заедно е само ѕвездена прашина - јас

Да,имало моменти кога едноставно не сум знаела каде припаѓам,кога сум се осеќала несфатено од луѓето околу мене.Имало моменти кога зборам што ме мачи,а сосема друго е сфатено,кога џабе сум зборела кога сум осеќала како да зборувам марсовски,а не македонски.Некогаш има периоди кога сум се осеќала отфрлено, непожелно,ама обично сето тоа е во мојата глава.Ај странец,за странец,ама имало моменти и кога сум се осеќала невидливо.Ама сепак сметам дека тие работи обично се само во главата на човекот,кој си прави филмови со помош на својата фантазија. Кога е човек опркужен со блиски луѓе и луѓе кои ги знае,нема логика да се осеќа како странец.Ама од друга страна многу работи на светов се нелогични,ама се такви какви што се.Ако се осеќаш како странец со блиски луѓе,значи дека многу се замараш за ситници.

Со негативната енергија се губе способноста за трпение и разумно размислување... многу луѓе се способни да ја пренесат негативната енергија, затоа пред да почнеш да се истураш на некој или се осеќаш полна со негативна енергија и надвор од општеството...
Размисли... Која е причината поради која се осеќаш така.. размислувај и психички враќај се назад во времето се додека не го најдеш коренот на причината... кога ќе го најдеш, стани и измени го...

Пример: Ако си ја спукала со некој отиди и извини му се не биди инат.. да видеш кој ќе попуште.. ако му се извинеш нема да се скинеш, со тоа ќе направеш да ти е подобро и тебе и на тие околу тебе, а што е најважно најдобро ќе му биде на тај што си му се извинила..
Слогата секогаш ги надминува човековите психички граници )

 

[Силен]

Сум бил често во двете ситуации и не ми е баш пријатно ама сум се навикнал дека е така.

Но уште полошо е да се осеќаш странец во најголем дел на животот а не знаеш зашто е тоа така. Тоа фрустрира многу повеќе од повремено „застранување„ со блиски или пријатели.

Вечни пријателства нема (а ако има се повеќе исклучоци) и скоро секој го менува карактерот порано или подоцна. Со промената доаѓаат и некои нови интереси или пак старите се загубиле (кај многу со стапување во брак). Во еден момент сваќате дека веќе не ве поврзува ништо.

Животот тече понатаму, ќе дојде нешто ново.

@ MoonWisper имаш опција за спојување на постовите!

 

[MoonWhisper]

Сум бил често во двете ситуации и не ми е баш пријатно ама сум се навикнал дека е така.

Но уште полошо е да се осеќаш странец во најголем дел на животот а не знаеш зашто е тоа така. Тоа фрустрира многу повеќе од повремено „застранување„ со блиски или пријатели.

Вечни пријателства нема (а ако има се повеќе исклучоци) и скоро секој го менува карактерот порано или подоцна. Со промената доаѓаат и некои нови интереси или пак старите се загубиле (кај многу со стапување во брак). Во еден момент сваќате дека веќе не ве поврзува ништо.

Животот тече понатаму, ќе дојде нешто ново.

@ MoonWisper имаш опција за спојување на постовите!

Имам слободна воља, правам што сакам
Секако не ги прекршувам правилата на форумот
Сакам секој одговор за посебна личност да го ставам у посебен цитат

 

[Nemiseverue]

Run Forest... Run!!!

Обично знам да направам да ми биде пријатно со странци, но кога ситуацијата во било кој правец не е позитивна, треба да го фатиме патот експресно. (Само не како Ниш експрес, јеботе стојат у секое село)
:helou:

 

[burn84]

Во секој случај не се сите странци во овој свет.
Има луѓе кој што немаат проблем да се припијат до сонцето (што на крај ќе ги изгори сакале или не сакале)

Ќе се пишам како странец во овој свет, иако на него постојат минијатурни места каде што на моменти чуствувам некаква припадност. Но тоа е само залажување. На крајот на краиштата сите сме сами...кога идеме на спиење тогаш сме најинтимни сами со себе, и со своите валкани мисли.
Во тие моменти сме сами...вечно сме сами.

 

[Сатори]

Изборот ни е одземен во моментот кога сме почнале да земаме воздух, конформизмот започнува, конзумерството е главен сегмент, а никој од нас не може да биде вечен хермит.
Не сум странец, ниту припаѓам, само постојам како што постојат сите 6 милијарди луѓе на оваа планета, се прилагодувам и борам, баш како и сите останати.
Ниту сум, ниту некој друг е нешто повеќе или помалку од сивата материја, разликата е само во тоа што некој пласира повеќе од странецот во себе.

Сепак, се сложувам со Ивица на темава, секогаш остануваме вечно сами, барем таа привилегија или клетва никој не може да ни ја земе.

 

[eagle]

Уживање ми се и двете приказни.
Ги доживувам како знак дека нешто ново ми се случува. Сум ги допрела своите граници, и одам понатаму..нештата се менуваат за мене. А гледај интересно, се менуваат и за другите. Ќе научиме нешто ново, за себе и за другите. Или нешто старо ќе се врати на сцена,недоиграно, недовршено.
Ќе и пркосиме за момент на досадната навика..иако повторно ќе се најдеме во нова.

 

[~windy~]

ftopic:

Run Forest... Run!!!

...and why did he run?Because that day for no particular reason he decided to go for a little run...Ah kolku go ljubam Forest
On topik
Se prasuvam ponekogas kade bi mozela da otidam, da izbegam, da se skrijam za da ne se cuvstvuvam tugo pomegu licata, maskite, pogledite, formite, mirisite, boite okolu mene?Trcam, brzam...a KADE?Pak sum tuka ili tamu, levo ili desno, napred ili nazad...se prilagoduvam, se menuvam za da funkcioniram vo svetov vo koj stranecot sum jas , za na krajot na denot zavrsam sama so sebe, stutkana i sobrana vo najmalata JAS, vo svetot vo koj site osven jas se stranci...
Zatoa:
I'm a young girl who will live untill I die, and the world is a fine place and worth fighting for and I hate very much to leave it...as a stranger ili ne it really doesn't matter!
p.s. Mala adaptacija na citat od g-din Hemingway:smir:

 

[ada]

Мојата дилема е со малку поинаква сценографија. Нешо као...
Паразит у утроба или утроба за паразити?

На топиков,
Понекад родената мајка ти е странец, а не па другите.
Како и да вртиш, странец си и сам си.
Али, може да си попричамо мало о томе како би било, кад би било